- 11 Ocak 2012
- 10.411
- 2.199
- 248
- Konu Sahibi gazeldustubaglara
- #1
kızlar belli bir sıkıntıdan bahsetmiyorum ama gerçekten hep ezilen gönül alan taraf olmaktan bıktım yıldım.. kim olursa olsun, eş dost aile arkadaş vs vs vs... neden hep ben adım atmak zorundayım, ya da daha doğrusu neden adım atmam için baskı yapılan taraf... yüzde doksan haklı olduğum halde, haklı olduğumu bildikleri halde sürekli beni adım atmaya yönlendiren bir eşrafım var 
atıyorum bir arkadaşımla bir kırgınlığımız var mesela, ben haklıysam bile, hatta arkadaşım suçunu bilse bile yine benim adım atmamı bekliyor... annemle ufak bir sorun yaşadım bazı gereksiz saçma sebeplerden ötürü, babamla konuştum telefonda, babam diyor ki kızım sen haklısın annen hata etti üzdü seni ama uzatma boşver ara gönlünü al
babacığım gönül almam için hatayı yapan ben olmalıyım, bu nasıl iştir diyorum boşveeer diyor.. kolay kırılan alınıp gücenen bir insan değilim, herkes de söyler bunu gazel küsmez, küsme huyu yoktur diye... ama nedense zaman zaman gelişen olaylarda hep gönül almak zorunda bırakılan taraf olmaktan gerçekten bıktım.. kendimi değersiz hissettiriyor bu durum... çünkü karşıdaki insan hatalı olduğu bildiği halde bana adım atmıyorsa, ve bunu benden bekliyorsa, bu bana değersizlik hissi veriyor...
elebette ki kusursuz değilim.. benimde hatalarım oldu olmuştur... ama zaten hatalı olduğum zamanlarda adım atan hep benim... kaldı ki bu haklı olduğum konularda neden hep benden bekleniyor anlamış değilim... şuan mesela annemle kırgınlığımız var.. benim haklı olduğumu babama söylemiş... ama hala adım atmıyor.. ben anayım hatalı da olsam o arayacak demiş...özür dilemesini beklemiyorum zaten ama en azından insan birazcık gönül alıcı davranır.. hala benim araamı bekliyor.. yaşı büyüktür sen ara, o annedir sen ara, o babandır sen ara, kardeşime de sen ablasın büyüklk sende kalsın ara... yetti gerçekten, nasıl bir statüdeyim anlayamadım gitti... kimine göre büyüksün sen ablasın, kimine göre küçüksün.. benim kalbim yok, ben kırılıp alınamam.. böyle böyle yapılan baskılar yüzünden attığım adımlar, bana eksi olarak mı döndü dersiniz? varmı bir fikri olan yada benim gibi olan..
atıyorum bir arkadaşımla bir kırgınlığımız var mesela, ben haklıysam bile, hatta arkadaşım suçunu bilse bile yine benim adım atmamı bekliyor... annemle ufak bir sorun yaşadım bazı gereksiz saçma sebeplerden ötürü, babamla konuştum telefonda, babam diyor ki kızım sen haklısın annen hata etti üzdü seni ama uzatma boşver ara gönlünü al
babacığım gönül almam için hatayı yapan ben olmalıyım, bu nasıl iştir diyorum boşveeer diyor.. kolay kırılan alınıp gücenen bir insan değilim, herkes de söyler bunu gazel küsmez, küsme huyu yoktur diye... ama nedense zaman zaman gelişen olaylarda hep gönül almak zorunda bırakılan taraf olmaktan gerçekten bıktım.. kendimi değersiz hissettiriyor bu durum... çünkü karşıdaki insan hatalı olduğu bildiği halde bana adım atmıyorsa, ve bunu benden bekliyorsa, bu bana değersizlik hissi veriyor...
elebette ki kusursuz değilim.. benimde hatalarım oldu olmuştur... ama zaten hatalı olduğum zamanlarda adım atan hep benim... kaldı ki bu haklı olduğum konularda neden hep benden bekleniyor anlamış değilim...
şuan mesela annemle kırgınlığımız var.. benim haklı olduğumu babama söylemiş... ama hala adım atmıyor.. ben anayım hatalı da olsam o arayacak demiş...özür dilemesini beklemiyorum zaten ama en azından insan birazcık gönül alıcı davranır.. hala benim araamı bekliyor.. yaşı büyüktür sen ara, o annedir sen ara, o babandır sen ara, kardeşime de sen ablasın büyüklk sende kalsın ara... yetti gerçekten, nasıl bir statüdeyim anlayamadım gitti... kimine göre büyüksün sen ablasın, kimine göre küçüksün.. benim kalbim yok, ben kırılıp alınamam.. böyle böyle yapılan baskılar yüzünden attığım adımlar, bana eksi olarak mı döndü dersiniz? varmı bir fikri olan yada benim gibi olan..
Son düzenleme:
