Sürekli ağlama isteği ve biriken işler

gunesvemai · 5 Nisan 2023

Arkadaşlar merhaba, inanın o denli hâlim yok ki kısaca içinde bulunduğum durumdan bahsedeceğim. Önceki bir konumda bahsetmiştim, yaklaşık bir sene önce annemi kaybettim. Pek toparlayamasam da mantıklı düşünüp kafamı dağıtacak şeyler bularak tamamen üzüntüye teslim olmamaya çalıştım. Kısmen başarılı da olduğumu düşünüyordum, en azından akşam eve geldiğimde ağlıyordum gündüzleri insan içine karışmıştım. Fakat bir iki aydır okulda/dışarıda/toplu taşımada/ dışarıda herhangi bir işi hallederken bile ağlayasım gelebiliyor ve gözlerim doluyor.. Hatta şu an dahi ağlıyorum.. Epey yalnızlaştığım bir süreç oldu, tekim ve kimse yok çevremde. Görüşebileceğim insanlar da meşgalelerinden dolayı ancak ayda bir veya iki kez görebildiğim aileden kişiler. Arkadaş desem zaten mezun olduktan sonra anlamsızca dağılıp gittiler, elbette iletişim kuruyoruz ama eskisi kadar sık olmuyor. Belki bunların da bir etkisi var diyorum ama bazen kalabalıklar içinde de tutamıyorum kendimi. Üstelik bunlar bir yana, geçmem gereken dersler var ve de bitmesi gereken bir tez... Tezime epey emek sarf ettim şu ana dek, kolay olmadı hiç. Ve sıkı tutup birkaç ay kafamı kaldırmazsam bitirebilirim aslında. Ama gelgelelim ki eve vardığımda veya birkaç gün boş günüm olduğunda her saatim altın değerindeyken ben sadece ağlıyorum. Yine sıkıntım tamamen geçmiyor ama bir tık rahatlıyorum sanki. Ondan sonra da asla iki satır yazasım gelmiyor. Muhtemelen bitmezse daha büyük stres ve üzüntüler beni bekliyor olacak, o yüzden hiç değilse bunları halledeyim dedim. Bazen ağlamayayım diye tamamen beynimi dağıtacak şeylere yöneliyorum, kısa videolar falan izliyorum mesela bir süre bir şey düşünmemiş oluyorum. Ama bu kez de vaktimi saçma sapan şeylere harcamış olduğum için işler yürümüyor. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum bir yandan stresle bir yandan hiç geçmeyecek bir üzüntü yüküyle doluyum. Aranızda böyle bir süreç geçirip hem duyguların hem de sorumlulukların üstesinden gelen olduysa duyacağım her cümle benim için kıymetli. Teşekkür ederim.

elifce94 · 5 Nisan 2023

gunesvemai .!.:
Arkadaşlar merhaba, inanın o denli hâlim yok ki kısaca içinde bulunduğum durumdan bahsedeceğim. Önceki bir konumda bahsetmiştim, yaklaşık bir sene önce annemi kaybettim. Pek toparlayamasam da mantıklı düşünüp kafamı dağıtacak şeyler bularak tamamen üzüntüye teslim olmamaya çalıştım. Kısmen başarılı da olduğumu düşünüyordum, en azından akşam eve geldiğimde ağlıyordum gündüzleri insan içine karışmıştım. Fakat bir iki aydır okulda/dışarıda/toplu taşımada/ dışarıda herhangi bir işi hallederken bile ağlayasım gelebiliyor ve gözlerim doluyor.. Hatta şu an dahi ağlıyorum.. Epey yalnızlaştığım bir süreç oldu, tekim ve kimse yok çevremde. Görüşebileceğim insanlar da meşgalelerinden dolayı ancak ayda bir veya iki kez görebildiğim aileden kişiler. Arkadaş desem zaten mezun olduktan sonra anlamsızca dağılıp gittiler, elbette iletişim kuruyoruz ama eskisi kadar sık olmuyor. Belki bunların da bir etkisi var diyorum ama bazen kalabalıklar içinde de tutamıyorum kendimi. Üstelik bunlar bir yana, geçmem gereken dersler var ve de bitmesi gereken bir tez... Tezime epey emek sarf ettim şu ana dek, kolay olmadı hiç. Ve sıkı tutup birkaç ay kafamı kaldırmazsam bitirebilirim aslında. Ama gelgelelim ki eve vardığımda veya birkaç gün boş günüm olduğunda her saatim altın değerindeyken ben sadece ağlıyorum. Yine sıkıntım tamamen geçmiyor ama bir tık rahatlıyorum sanki. Ondan sonra da asla iki satır yazasım gelmiyor. Muhtemelen bitmezse daha büyük stres ve üzüntüler beni bekliyor olacak, o yüzden hiç değilse bunları halledeyim dedim. Bazen ağlamayayım diye tamamen beynimi dağıtacak şeylere yöneliyorum, kısa videolar falan izliyorum mesela bir süre bir şey düşünmemiş oluyorum. Ama bu kez de vaktimi saçma sapan şeylere harcamış olduğum için işler yürümüyor. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum bir yandan stresle bir yandan hiç geçmeyecek bir üzüntü yüküyle doluyum. Aranızda böyle bir süreç geçirip hem duyguların hem de sorumlulukların üstesinden gelen olduysa duyacağım her cümle benim için kıymetli. Teşekkür ederim.

Öncelikle annen için çok üzgünüm başın sağ olsun. Bir anda yalnızlaşmak çok zor bir duygu, eskiden arkadaşlarınla sürekli gezer tozarken ve ya dertleşirken bunun bir anda durması çok kötü özellikle de desteğe ihtiyacın varken. Ben kendi yaşantımda yalnızlıkla karşılaşınca kendimi derslerime adamıştım. Canım sıkılsın üzüleyim oturur ders calışırdım. Zamanla bana terapi gibi gelmeye başladı. Sende tezini hazırlarken vermen gereken dersleri verirken ona yoğunlaşır ve sevmeye calışırsan kafan daha çok dağılır. Onun dışında benim en çok derdimi sıkıntımı sevincimi üzüntümü paylaştığım erkek arkadaşımdır cünkü beni en iyi o anlar ve onla sınırsız her şeyi paylaşabileceğimi bilirim. Sende hayatına böyle değer verdiğin, illaki sevgili olmak zorunda değil yakın bir arkadaşta olabilir, birini al. Üniversite sonrası kariyerine mesleki eğitimine vs odaklan zamanla o hissin gideceğine inanıyorum. Umarım hakkında hayırlısı olur

janemarple · 5 Nisan 2023

başınız sağolsun anne kaybı çok zor. her insan da yasını aynı sürede yaşamıyor kimisi günlük hayata daha çabuk adapte oluyor kimisi daha uzun sürede. ben yasınızın depresyona doğru evrildiğini düşündüm. hepimiz hayatımızın bir zamanında yaşıyoruz bunları. öncelikle hayatınızı rutinleştirin. yani aynı saatte yatın sabah erken kalkın. oturduğunuz yer uygunsa yarım saat filan yürüyüş yapın kahvaltıdan önce ya da online yoga yapın. ben kaldıramıyorum ama cross fit gibi daha fazla enerji isteyen sporlar daha fazla mutluluk hormonu salgılatıyor, siz yapabilirseniz mutlaka bunlara yönelin. sağlıklı ve rutin saatlerde beslenin, şeker karbonhidrat insanın ruhsal sallanmalarını iyice arttırıyor, şekeri bırakmak gibi hem size bir hedef duygusu verecek hem de daha zinde olmanızı sağlayacak bir beslenme biçimi seçin. böyle ufak hedefler insanı hem motive ediyor hem de başarı duygusu veriyor. teziniz dışında tamamen sallıyorum vampir romanları ve filmleri okuyup izlemek ya da bir ülkenin tarihini öğrenmek ya da dil enstrüman öğrenmek gibi bir ilgi alanı belirleyin kendinize ve bunun için ayırdığınız saatlerde sadece buna yoğunlaşın, başka bir şey düşünmeyin. yine tez için için ayırdığınız saatlerde de başka birşey düşünmemeye çalışın ve belirli saatleriniz olsun. bence depresyonun ve yas acısının en önemli ilacı fiziksel rutinler belirleyip onlara uymak. sonra bir bakıyorsunuz zaman akıp gitmiş ve bazı şeyleri bitirmişsiniz bile

elifnurbeyza · 5 Nisan 2023

gunesvemai .!.:
Arkadaşlar merhaba, inanın o denli hâlim yok ki kısaca içinde bulunduğum durumdan bahsedeceğim. Önceki bir konumda bahsetmiştim, yaklaşık bir sene önce annemi kaybettim. Pek toparlayamasam da mantıklı düşünüp kafamı dağıtacak şeyler bularak tamamen üzüntüye teslim olmamaya çalıştım. Kısmen başarılı da olduğumu düşünüyordum, en azından akşam eve geldiğimde ağlıyordum gündüzleri insan içine karışmıştım. Fakat bir iki aydır okulda/dışarıda/toplu taşımada/ dışarıda herhangi bir işi hallederken bile ağlayasım gelebiliyor ve gözlerim doluyor.. Hatta şu an dahi ağlıyorum.. Epey yalnızlaştığım bir süreç oldu, tekim ve kimse yok çevremde. Görüşebileceğim insanlar da meşgalelerinden dolayı ancak ayda bir veya iki kez görebildiğim aileden kişiler. Arkadaş desem zaten mezun olduktan sonra anlamsızca dağılıp gittiler, elbette iletişim kuruyoruz ama eskisi kadar sık olmuyor. Belki bunların da bir etkisi var diyorum ama bazen kalabalıklar içinde de tutamıyorum kendimi. Üstelik bunlar bir yana, geçmem gereken dersler var ve de bitmesi gereken bir tez... Tezime epey emek sarf ettim şu ana dek, kolay olmadı hiç. Ve sıkı tutup birkaç ay kafamı kaldırmazsam bitirebilirim aslında. Ama gelgelelim ki eve vardığımda veya birkaç gün boş günüm olduğunda her saatim altın değerindeyken ben sadece ağlıyorum. Yine sıkıntım tamamen geçmiyor ama bir tık rahatlıyorum sanki. Ondan sonra da asla iki satır yazasım gelmiyor. Muhtemelen bitmezse daha büyük stres ve üzüntüler beni bekliyor olacak, o yüzden hiç değilse bunları halledeyim dedim. Bazen ağlamayayım diye tamamen beynimi dağıtacak şeylere yöneliyorum, kısa videolar falan izliyorum mesela bir süre bir şey düşünmemiş oluyorum. Ama bu kez de vaktimi saçma sapan şeylere harcamış olduğum için işler yürümüyor. Gerçekten ne yapacağımı bilmiyorum bir yandan stresle bir yandan hiç geçmeyecek bir üzüntü yüküyle doluyum. Aranızda böyle bir süreç geçirip hem duyguların hem de sorumlulukların üstesinden gelen olduysa duyacağım her cümle benim için kıymetli. Teşekkür ederim.

Sizi en iyi ben anlarim.Ocak 2021 de annem aniden hastalandı.Doktor yüzüme dedi.Anneniz ölebilir diye.Subat 2021 de kaybettim annemi.Daha sonra etrafına birçok kişiye düşman oldum.Acimi anlamadılar diye. Calışıyordum üstüme geldiler halada öyle.O acı ilk başta şaka geliyor.Sonra koyuyor.

gunesvemai · 5 Nisan 2023

nuranka .!.:
Sizi en iyi ben anlarim.Ocak 2021 de annem aniden hastalandı.Doktor yüzüme dedi.Anneniz ölebilir diye.Subat 2021 de kaybettim annemi.Daha sonra etrafına birçok kişiye düşman oldum.Acimi anlamadılar diye. Calışıyordum üstüme geldiler halada öyle.O acı ilk başta şaka geliyor.Sonra koyuyor.

Başınız sağ olsun çok üzüldüm. Aslında benim de süreçlerim çok zor geçti, bazen bu insanlar kendilerini etten beni demirden mi zannediyorlar acaba diye düşündüm. Şu an da neden moralin bozuk neden odaklanamıyorsun tarzında sorular bana oldukça ilginç, bazen de acımasız geliyor. Kendileri olsaydı bu kadar çabuk toplayabilecekler miydi yani? Veya empati kurmak çok mu zor? Bunlar aklıma geliyor ama öyle bir seviyedeyim ki üzülmekten kızmaya hâlim kalmamış, kim ne derse aynen deyip geçiyorum

Bir Eylul Aksami · 5 Nisan 2023

Acınız çok zor, her ne kadar sizi anlıyorum desem de boş kalır. Özellikle annelerin bambaşka bir yeri var, onun karnında büyüyüp dünyaya geliyoruz daha o andan itibaren bağ kurup hayatımızın her anında ilk önce ona koşuyoruz. Allah rahmet eylesin anneciğinize.

Sizin acınızla tabii ki bir olmaz ancak ben canım bir şeylere çok sıkıldığında, anksiyetem tuttuğunda komedi dizileri açıp izliyorum. Yemek yerken, iş yaparken hatta uyuyamayacak kadar kötü olduğum zamanlarda yatağıma yatıp uzanırken dahi Avrupa Yakası veya Yalan Dünya dizisini izliyorum ilaç gibi geliyor. Başka bir çözüm bulamadım kendi adıma çünkü beyindeki düşünme mekanizmasını engelleyemiyor insan. Tek çare kafa dağıtmak.

Umarım hayatınıza çok güzel insanlar dahil olur çok yakın arkadaşlıklar, hayat arkadaşlığı kurarsınız ve acınız bir nebze olsun hafifler. Dualarım sizinle.

Sürekli ağlama isteği ve biriken işler

Ayrıntılı Düzenleme

gunesvemai

Herkes gibi olmak, olmamak gibi bir şey.

elifce94

Üye

janemarple

Guru

elifnurbeyza

Popüler Üye

gunesvemai

Herkes gibi olmak, olmamak gibi bir şey.

Bir Eylul Aksami

Nirvana

Benzer Konular