Sürekli aynı şey. Hep bağırış çağırış çok sıkıldım. Huzur denen bir şey kalmadı içimde. Kardeşim 19 yaşında bu yıl özel liseye vermiştik zaten az çok borcumuz olduğu halde bı de onun masrafları çıkmıştı. Sağolsun çok tutumlu(!) üst üste saçma sapan masraflar cikardi. Cozmedigi halde saçma sapan bir sürü kitap aldırdı. Ders çalışmaktan çok nasıl çalışabilirilim onlara yöneldi. Çok strrsliydi. İyi dili de yok. Sürekli bağırış çağırış. Kendisinden de aynı şeyi beklemiyorum ama ben lise dönemi hem çalıştım hem sahiden tutumluydum. Ailemin farkindaydim onlardan istemek yerine kendim kazandım vs ama boş tabi. Şimdi kazanamadı bı yer canı sıkılmasın diye üstüne gitmedim hiç seneye özel ders alırsın hem ben karşılarım masraflarını zaten okul da olmayacak sınava konsantre olursun nasıl çalışacağını daha iyi biliyorsun artık. Zaten çoğu kişi ilk senede kazanamıyor diyordum ki doğru zaten. Ben hata yaptım babamın korkusuyla istemediğim bı bölüme gittim. Hiç zevk almadım derslerden de okuldan da. Onun da aynı hatayi yapmasını istemedim. Ama insan hiç iyi dil göstermez mi ya sahiden sinir oluyorum. Artık küçüklüğüne de veremiyorum kaç yaşında tamam stresli anlıyorum ama tüm yıl böyleydi sadece işi düşünce ablası oluyorum. Bu hallerine deli oluyorum. Hafta içi zaten ilaçların da etkisiyle eve gelir gelmez uyuyorum resmen. Çok yorucu bı işte çalışmadığım halde aşırı yorgun hissediyorum. Bir de sürekli onun dırdırı beni felaket yıpratıyor. Şimdi sakinleşmek için içmem gereken ilaçtan daha fazlasını içtim. (Cahilce kabul) deliriyorum. Ustumdeki tişörtü yirttim sinirden. Tek laf edilmiyor sürekli bağırış çağırış. Artık sahiden yetti. Babam desem o da öyle. Kaç kere evden ayrılmayı düşündüm annemin çok uzulecegini düşünüp vazgeçtim. Ama huzur denen bı şey kalmadı içimde. Sürekli bağırış çağırış. Artık kekelemeye başladım sinirden.