- Konu Sahibi flower_rose
-
- #21
ailem izin vermez malesef ben de dusunmuyo degilim aslinda.
ailem izin vermez malesef ben de dusunmuyo degilim aslinda.Koruyucu anne olun
yani tabi evlenip mutsuz olmak da zor. Evlenip ayrilan arkadasim da var. O da zor tabi. Ne diyim rabbbim herkese hayirlisini versin.
Enerjisel olarak söylediğiniz doğru ama bir de elimizde olmayan kader boyutu da var ama olayın bence ...Saçmalamayın rica ediyorum.
Ben ne zaman istersem o zaman biter hayat.
Ben ne zaman istersem o zaman tam vaktidir herşeyin.
Herşey benim elimde,
Ben istediğim zaman başlar ve ben istediğim zaman son bulur herşey.
Nişanlınızın ilk evliliği mi? Yaşınız sorun oldu mu? Ben de 34 yaşındayım ve bu olayı çok kafama takıyorum.Ben de 35 yaşındayım ve nişanlıyım, henüz evlenmedim. Geç kalmadınız öyle düşünmeyin, uygun zaman gelmemiş.. Geç yada erken diye bir şey yok hayatta, sizin zamanınız henüz gelmemiş sadece.
Mutsuz olacaginiz bir evlilik yapmaktansa hic yapmamak daha iyidir. Bizi yoran toplum baskısı bence. Toplumda belli bir yaşa gelen herkes evlenmeli algısı olusturuluyor. Fakat boyle bir zorunluluk yok. Çevremizde ki her evli insan mutlu mu sanki? Mutlu gozukenlerin bile bir cogu sikinti yasayip mutlu pozu vermeye çalışıyor.
Kader ve kısmete inanmak lazımdır birşey olmuyorsa vardır bunda da bir hayır
Nişanlınızın ilk evliliği mi? Yaşınız sorun oldu mu? Ben de 34 yaşındayım ve bu olayı çok kafama takıyorum.
Kesinlikle..
Benim kendi yaşımda bir kuzenim var ''Evde kalıyorum korkusu'' ile 1 evlilik yapmış çocuklu bir adamla evlendi, şimdi ondan 2 çocuğu var ve çok da mutlu değil. Evet anne oldu ama çok sıkıntıları var.Eşi ilgisiz, gece çok geç geliyor. Yani her şeyin hayırlısı..
Dediğim gibi herkesin yolu farklı, seçimleri farklı ama iyi karar vermek lazım..
Ben hep diyorum bazen yalnızlık; içi huzursuzluk, mutsuzluk dolu evden iyidir..
Umarım karşınıza istediğiniz gibi biri çıkar..
Umutsuzluğa kapılmayın..
Enerjisel olarak söylediğiniz doğru ama bir de elimizde olmayan kader boyutu da var ama olayın bence ...
Mutsuz olacaginiz bir evlilik yapmaktansa hic yapmamak daha iyidir. Bizi yoran toplum baskısı bence. Toplumda belli bir yaşa gelen herkes evlenmeli algısı olusturuluyor. Fakat boyle bir zorunluluk yok. Çevremizde ki her evli insan mutlu mu sanki? Mutlu gozukenlerin bile bir cogu sikinti yasayip mutlu pozu vermeye çalışıyor.
Kader ve kısmete inanmak lazımdır birşey olmuyorsa vardır bunda da bir hayır
Babamın kuzeni (bayan) 45 yaşında evlendi eniştemizde kendisinden 2-3 yas küçük ikisinin de ilk evlilikleri. 4 sene oldu şükür mutlular da. Bu tarz şeylere takilmayin hayirlsiini isteyin olacaksa zaten olur olmazsa da vardır bunda da bir hayir
Ikimizin de ilk evliligi, ikimiz de 35 yasindayiz. Ne sorunu olacak ki canim, lafi bile gecmedi. Neden kafana takiyorsun ki? Benim arkadaslarim var ayni yasta oldugum, onlarin erkek arkadaslari 30 yasinda hatta, kucuk buluyorlar:) hic takilacak birsey yok. Erkek arkadsin yoksa daha, dogru zaman gelmemis demek ki.Nişanlınızın ilk evliliği mi? Yaşınız sorun oldu mu? Ben de 34 yaşındayım ve bu olayı çok kafama takıyorum.
Nette bir suru kizlarla fotografini yakaldiginiz kisiden ayrildiniz diye fevri davrandiginizi dusunmuyorsunuz degilmi? Inanin oylr biriyle evlilik yapmis olsaydiniz hayatiniz su anki hayatinizdan cokta parlak olmayacakti. Sizi anliyorum yanlizlik hissi kadar berbat birsey yok. Insanin hayata olan bakis acisini kararttikca karartir. Ama bazi seyler sizin elinizde. Pozitif olmaya telkin edin kendinizi ve yeni cevrelere girmeye calisin. Size uygun biri mutlaka cikacaktir karsiniza. Hic birsey icin gec kalmadiniz.Herkese Merhaba. Uzun suredir isin icinden cikamiyorum. Babami kaybettim once o siralar biriyle yeni baslamistik ama iste olmadi babamin hastaligi aramizdaki uyusmazliklar... Sonra annemi ayaga kaldirma cabasi derken akraba sorunlari su bu hayat akip gitti. karsima birileri cikti ama ben onu unutamadigimdan hep kiyasladim falan derken olmadi. Gecen yil da cok buyuk sikinti yasadik o siralarda biri ile tanistik ama netten onun bir suru kizla fotosunu gordum. Hoslanmistim aslinda. Ama fotolari gorunce vazgectim zaten 1 kere gorusmustuk. Ama iste simdi keske o kadar fevri olmasaydim diyorum. Gelin gorun ki geri donus yok. Simdi evlenmis olurdum belki cocugum olurdu diye dusumcelerdeyim. Annemle birlikteyim gecenlerde rahatsizlandi. Cok korktum. boyle yapayalniz bilmiyorum. Bazen hata ettigimi dusunuyorum. Artik gec kaldigimi da dusunuyorum tabi. Cikmazdayim. Cok daraliyorum. Kimseye de anlatamiyorum. Aslinda biraz da korkuyorum aldanmaktan yanlis hareket etmekten. ne bileyim sanirim hersey icin gec kaldim.
Gonul isleri bir baska alem. Bir seyler olacaksa siz kilinizi bile kipirdatmaya gerek kalmadan bir guzel oluveriyor, olmayacaksa agzinizla kus tutsaniz yine olmuyor.
Ben olmayan her seyin benim lehime nedenleri oldugunu dusunuyorum ve isin icinden bir guzel siyriliyorum. Niye olmadigi uzerine kafa yorayim ki?
Evlilikle mutluluk arasinda korelasyon varmis gibi yalnizliginizin uzerine vahlanmaniz hayati zorlastirmaktan baska bir sey degil. Oyle bir korelasyon yok. Evli olup da yalniz ve mutsuz olan bir suru insan var.
Her gecen gun eksilen bu degerli hayati yasamayi bilin. Once sahip oldugunuz ne varsa onlar icin sukur, sonra ise sahip olmak istedikleriniz icin gonulden temenni...
Çok güzel anlatmışsınız..
Kaleminize sağlık..
Gönül işlerinde çaba bir yere kadar bence.
Çünkü karşı tarafın aklına ve yüreğine hükmedemeyiz.Çabalarız ama olmayabilir.
Bence önemli olan çabaladıktan sonra neden olmadı diye isyan etmek yerine olmayanda da vardır bir hayır diyebilmek.
Bu bilinç seviyesine gelmek önemli..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?