- 26 Nisan 2020
- 63
- 91
- 38
- Konu Sahibi Mikrokosmos
- #1
Evet bunu yapıyorum. Her şeyin hayal olduğunun farkındayım yani gerçeklikten kopmuş değilim ama o kadar yalnızım ki kendimi işimi bulmuş, sevdiğim ve sevildigim birini bulmuş gibi hayal ediyorum. Adeta bir dizi film senaryosu gibi oluyor her şey. Başkaları yokken yapıyorum tabi bunu. Sanki herkesten gizlice başka bir hayatım var gibi. Acı tatlı her şeyi hayal ediyorum. Bazen, bildim bileli hiç sevme sevilme (aşk olarak) yaşamadigim için bu içimdeki boşluğu kapatabiliyor. Ama tabi gerçek hayata dönünce kendimi çok mutsuz hissediyorum çünkü hepsi sadece hayal. Ergen yaşlarimda olsam bu kadar dert etmezdim ama bu yaşta bunu yapmak zorunda kalmak zoruma gidiyor. Fakat elimde değil. Hayallerim de olmasa kimseden o aşk dolu sözleri duymayacsgim ya da hissedemeyecegim. Sizce bu durum kötülesir mi? Yani psikolojik yardım almalı mıyım? Şimdi kontrol edebiliyorum ama gerçeklikten kopar mıyım? Çok yalnızim...