sürekli kendimi sorguluyorum geçmişi geri istiyorum:((

everytime_night

everytime_night

Güzel günler bizi bekler
Kayıtlı Üye
10 Haziran 2009
1.549
457
648
3 yıl önce ewlendim çalışıyordum herşey çok güzeldi eşimi herşeyden çok sewiyorum ama hamile kaldım işten ayrıldım şuan 9 aylık bir kızım var ve sürekli kendimi sorguluyorum keşke daha geç hamile kalsaydım diyorum arkadaşlarıma özeniyorum falan ve eskisi gibi bakımlı olamıyorum bebeğimden vakit kalmıo hele bu aralar heran peşimde odadan çıksam ağlıo bebeğimden deil kendimden şikayetçiyim bebeğimi çok sewiyorum ama sanki eşimde soğudu benden eskisi gibi sürekli iyi giyinip makyaj yapıp onu karşılayamıorum eşimlede sürekli kavga ediyorum tıkanıp kaldım artık rüyalarımda bile keşke diyorum hamile kalmasaymışım kabuslar görüorum arkadaşlarımın hayatlarına özeniyorum ne güzel çalışıolar geziolar eşleriyle vakit geçiriolar ama sonradanda diyorumki allahtan belanımı istiyorsun bebeği olmayan bir sürü insan var bilmiyorum psikolojim çok kötü yardım eden yok zaten annem pek gelemio rahatsız bütün gün bebeğimleyim çok sıkılıorum çalışmak istediğimi söyledim eşime yılbaşından sonra işe başlıyım dedim olmaz diyo kızım zaten 1 yaşına giricek yılbaşında off çok kötüyüm:((((
 
bence su anın tadını cıkar yenıden baslarsın işe eskısı gıbı olmak yıne senın elınde..benımde az kaldıı inşallah hersey yoluna girer..
 
Ara sıra bebeğini bırakabileceğin kimse yok mu? Kendine de vakit ayırabilsen, daha mutlu olursun. Kuaföre gitsen, arkadaşlarınla sohbet etsen, sinemaya gidebilsen, alışveriş yapabilsen...
 
KURABIKEK .!.:
Ara sıra bebeğini bırakabileceğin kimse yok mu? Kendine de vakit ayırabilsen, daha mutlu olursun. Kuaföre gitsen, arkadaşlarınla sohbet etsen, sinemaya gidebilsen, alışveriş yapabilsen...
Genişletmek için tıkla...

evet canım bende bunları istiyorum çok şey deil sadece arada sırada kendime wakit ayırıyım istiyorum kaynanam yok annemde belinden rahatsız bakamaz eşime bırakıyım diyorum hep bi bahane buluo napcağımı şaşırdım
 
Ben bile iki küçük çocukla heryeri geziyorum ev gezmeleri alışveriş gezmeleri .sen bı bebeyle niyete çıkamıyorum diyosun bebegini al çık gez dolaş hem bebeğin hemde senin için iyi gelir.sürekli evde oturmak insanın pisikolojisini bozuyo.
 
esmerkz29 .!.:
Ben bile iki küçük çocukla heryeri geziyorum ev gezmeleri alışveriş gezmeleri .sen bı bebeyle niyete çıkamıyorum diyosun bebegini al çık gez dolaş hem bebeğin hemde senin için iyi gelir.sürekli evde oturmak insanın pisikolojisini bozuyo.
Genişletmek için tıkla...

haklısınız tabi ama bebeğim öle bi alıştıki ewden başka bi yerde zor uyuyo alıştı iyice ewe zaten çıkıorum onla arada sorun kendime wakit ayıramama ewde bile yani belki diorum yürüse oyuncaktan falan anlasa o oynarken bende ewde işlerime bakarım
 
Bebeğin yürümeye başlayınca peşinde dolanman gerekecek, başına bir iş gelmesin diye. Bir komşundan bebeksiz gitmen gereken yerler için yardım isteyebilirsin. Sana yakın davranan bir komşun varsa, şansını dene derim. Eve bebekle birlikte kapanmamakta büyük yarar var. Bebeğinle gidebileceğin her yere onu da götür. Koy bebek arabasına, onda da uyumaya alışır. Birlikte uyumlu yaşamaya alışmanız lazım. Sadece sen ona uymayacaksın, bebeğin de sana uyacak, tabii buna onu sen alıştırmalısın. Yoksa gerçekten çok bunalırsın, şimdi olduğu gibi. Hadi arkadaşım bugün bebeğinle istediğin bir şeyleri yap. Sen mutlu olursan bebeğin de mutlu olur, sen mutsuzsan bebeğin de mutsuz olup seni daha çok bunaltır.
 
canım bu söylediklerin inanki doğum yapan kadınların çoğunda var yalnız değilsin..
ayrıca çalışan kadınlar doğum sonrası daha çok bunalıma giriyor bende senin gibiydim
normalde evde çok titiz düzenli kendine çok iyi bakan ben
doğuma kadarda çalıştım doğumdan sonra bir baktımki bana noldu ben neler yaşıyorum dedim
çok zor atlattım bende evime kendime bebeğime yetişemiyordum çıldırıyordum bazen
ama asla bunu eşimden çıkarmadım ona patlamadım oda benim bu durumumu bildiği için yaklaşımı çok iyiydi
her konuda yardımcı oluyor beni de bebeğimizi de çok seviyordu
onunda desteğiyle zar zor atlattım
ben hiç evde durmaya alışkın biri değilim evde kaldığım zamanlar psikolojim bozuluyor depresyona gidiyorum
çalışmayı aktif olmayı çok seviyorum
sende işe başlayınca bunlar geçecek emin ol
kendine bakaıyorsun ya hani makyaj vs
bir süre sonra kendiliğinden düzene oturtacaksın hayatını
hem kendine hem bebeğine bakacaksın vede mutlu bakımlı olacaksın bunu başarabilirsin

ayrıca bebeğin daha küçük canım bu günleri onunla keyifli geçirmeye bak o büyüdükçe bu durum yavaş yavaş bitecek sende göreceksin
bebeğine sarıl evde dans et şankı söyle ona
o uyuyunca sende uyu dinlen
yaptığın her işi oyun haline getirip bebeğininde katılmasını sağlayabilirsin
mesela ben çamaşırları katlayıp dolaba koymadan önce karyolanın üstüne dökerdim
oğlumuda içine atardım saatlerce oynardık çok eğlenirdi
sonra hadi yorulduk şimdi düzleyelim felan derdim oda kendince bişeyler yapardı
dediğim gibi kendini üzmektense pratik çözümler bulmaya çalış
 
Son düzenleme:
everytime_night .!.:
aslında planlı bi bebekti çok istedik ama niye böyle oldum anlamıyorum sürekli sinirli stres halindeyim
Genişletmek için tıkla...

hazır değilmişsin. daha doğrusu bebek hayatınıza dahil olunca hayatında neler değişir kestirememiş, düşünememişsin. çocuk ciddi bi karar, bi evlat dahil olunca hayata artık tüm planlar onun etrafında şekillenir. bunun için doğru zaman ve tam anlamıyla hazır hissetmek çok önemli. tabi senin şanssızlığın hiç hareket alanın kalmamış. ara sıra güvenle bırakabileceğin birinin olmaması eksiklik. ama büyüyor işte, sabret biraz. yürümeye başlayınca, ikiniz hayata karışırsınız. ben de kırk yıllık anneyim sanki :P
 
canım insanoğlu herşey imrenir.
belkide o arkadaşlarında sana imreniyor
ne güzel bebeğiini kucağına aldı diye.
bebeğini daha sonra doğursaydın da yine aynı şeyleri yaşayacaktın.
bebiş yine ağlayacaktı
yine kendine ayıracağın vakit kısıtlanacaktı.
eşin yardım ediyor mu bilmiyorum
bebeğin sorumluluğunu birazda ona yükle
kendine ayıracağın vakit artar birazda olsa.
 
ben de senin şu an yaşadıklarının tam tersini yaşıyorum. ben de çok mutsuzum ,, ben de geçmişi çok sorgular oldum.ne komik değil mi?

birirnin üzüntü diye yaşadığı şey diğerinin sevinç kaynağı olabiliyo....

ben de bir yavrum olsun çok istiyorum..keşke taa en başından herşeyi akışına bıraksaymışım..

.ve şu an yaşım aldı başını gidiyor ve ben birkez bile hamile kalamadım..

hergün umutsuzluğa düşüyorum..bir bebeğim olmayacak mı diye...

benim bir çok arkadaşım birinci doğurdular ikinciye gebe kaldılar.. ben de onlara baktığımda çok mutsuz oluyorum...

ben den sana tavsiye şu anın tadını çıkar.ve etrafındaki kimseye bakma...mutsuz olmak için hiçbir sebep yok..

lütfen güçlü ol...yarın birgün o özendiğin arkadaşların...bir yavrun olduğu için sana özeneceklerdir..buna emin ol..

aslında her zaman bardağın boş tarafına değil dolu tarafına bakmak lazım.acak biz insanoğlu bunu bile yapmakta çok zorlanıyoruz..

bilmem biraz olsun duygularımı anlatabildim mi?

sen bence dünyanın en şanslı insanlarındansın..senelerce bebek için merkezlerde tonlarca para harcayan ama geriye koca bir sıfır alan o kadar çok insan var ki...

ben de bana anne diyecek..bir evladım olmasını o kadar çook istiyorum ki...
 
meryemmeryem .!.:
canım bu söylediklerin inanki doğum yapan kadınların çoğunda var yalnız değilsin..
ayrıca çalışan kadınlar doğum sonrası daha çok bunalıma giriyor bende senin gibiydim
normalde evde çok titiz düzenli kendine çok iyi bakan ben
doğuma kadarda çalıştım doğumdan sonra bir baktımki bana noldu ben neler yaşıyorum dedim
çok zor atlattım bende evime kendime bebeğime yetişemiyordum çıldırıyordum bazen
ama asla bunu eşimden çıkarmadım ona patlamadım oda benim bu durumumu bildiği için yaklaşımı çok iyiydi
her konuda yardımcı oluyor beni de bebeğimizi de çok seviyordu
onunda desteğiyle zar zor atlattım
ben hiç evde durmaya alışkın biri değilim evde kaldığım zamanlar psikolojim bozuluyor depresyona gidiyorum
çalışmayı aktif olmayı çok seviyorum
sende işe başlayınca bunlar geçecek emin ol
kendine bakaıyorsun ya hani makyaj vs
bir süre sonra kendiliğinden düzene oturtacaksın hayatını
hem kendine hem bebeğine bakacaksın vede mutlu bakımlı olacaksın bunu başarabilirsin

ayrıca bebeğin daha küçük canım bu günleri onunla keyifli geçirmeye bak o büyüdükçe bu durum yavaş yavaş bitecek sende göreceksin
bebeğine sarıl evde dans et şankı söyle ona
o uyuyunca sende uyu dinlen
yaptığın her işi oyun haline getirip bebeğininde katılmasını sağlayabilirsin
mesela ben çamaşırları katlayıp dolaba koymadan önce karyolanın üstüne dökerdim
oğlumuda içine atardım saatlerce oynardık çok eğlenirdi
sonra hadi yorulduk şimdi düzleyelim felan derdim oda kendince bişeyler yapardı
dediğim gibi kendini üzmektense pratik çözümler bulmaya çalış
Genişletmek için tıkla...

dogum sonrası bir çok bayanın yaşadığı bu

bende aynılarını yaşadım
ben bu adama mı çocuk doğurdum dedim
tanıyamamışım dedim
vs

ben çocuk istemiyodum bir sene gezecektim kilo aldım
beni aldatıyosun
ilgi göstermiyosun
diye başının etini yedim

ama mutlu olmayı başardım
nasıl mı

sürekli gülümsedim
o eve geldiğinde hiç gülmediğimi sürekli ona dert yandığımı fark ettim
o da bundan olumsuz etkilenyor ve morali bozuluyordu
sonra tartışmalar başlıyodu

ama sonra şen oldum güldüm mutlu olmak da bir sanatmış dedim
eşimde bu halimi görünce mutlu oldu t
 
Evladınız artık hayatınızın bır parçası, diğer konulara yorum yapmak ıstemıyorum ama siz mutlu olacaksınız dıye henuz mınık,, anne şevkatıne muhtaç bır bebegın bakıcıya ya da herhangı baska bırıne bırakılmasına şiddetle karşıyım !!! DİPNOT : (İki aylık bi kızım var,işimden ayrıldım)
 
cnm bu düşündüklerin evli çocuklu birçok ark.mda mevcut.... cnm mutlaka biriyle oturup başka biriyle konuşman lazım şart değil uzman olması ama dışarı çıkmayı birileriyle özel konuşman şart değil ama insanlarla konuşup oturmak bir nebze olsun belki biraz daha rahatlatır diye düşünüyorum...

kendinle çok yanlız kalman seni her şeye asabi yaklaşmanı sağlar bunu kendine bebeğine yapma...kendini sorgula ama boğma inan her insanın kendi çapında derdi var bakımlı bakımsız farketmiyor...
kendinize uğraşacak başka şeyler bulun ya da bebeğinizle çıkın biraz gezin hep aynı mekan insanı boğar
 
Eşin neden çalışmanı kabul etmiyor orasını anlamadım. Çocuğu bakıcıya bırakabilirsin ve çalışabillirsin ne var bunda bütün çalışan bayanlar bunu yapıyor ben ilk birkaç ay ses kayıt cihazı koyup evde dinledim kadına güvenince de rahat ettim. Bazıları demiş ki sen mutlu olacaksın diye çocuk bakıcıya bırakılır mı. Anne mutsuzsa bu çocuğa yansır ve çocuk ta mutsuz olur stresli olur. Gündüzleri mutlu bir bakıcıyla akşamları da mutlu bi anneyle beraber olmak sürekli depresyonda mutsuz stresli bir anneyle olmaktan iyidir. Çocuk olduğunda işin bırakılmasına da taraftar değilim bu zamanda tekrar iş bulmak kolay değil.
 
Son düzenleme:
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

X
Akıl sağlığınızla suçlandığınızda çevrenize iyi bakın
2 3 4
Yorumlar
72
Görüntüleme
17K
123gulcin
1
X
Kurtuldum!!!
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
18K
Milenamila
M
T
Hamilelik, depresyon, dertleşmek istiyorum
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
2K
anne aday1
A
E
işten atıldım,kendime özgüvenimi kaybettim...YARDIM!!!!!
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
5K
ozka82
ozka82
puccakanka
  • Kilitli
yılbaşında eşimin ailesi bize geliyorlar ,ama istemiyorum bi akıl verin nolur
14 15 16
Yorumlar
314
Görüntüleme
45K
imagination forever
imagination forever
Back
X