Diğerleri de rahatsız oluyordur elbet ama arkasından konuşmak istemiyor olabilirler. Belki bir patlama noktası olur. Hep bir ağızdan boşalırlar
Ben de benzer bir süreç yaşadım da bir arkadaşımla. Mesafe koydum arama. Ama bütün gün yüz yüze bakmam gerekiyor. Karşımda oturuyor iş yerimde. Sürekli övüyor övüyor. Benim anlattığım küçük tatlı mutluluklar için beni küçümsüyor. Şimdi bi yerden sonra doluyosun. Sinir bozuluyor. Dinlemek istemiyorsun. Laf sokuyosun. Ama karşındaki yüzsüz direk üste çıkıyo. Başta rahatsız etmez ama bir noktadan sonra bayıyor insan.
Hani bende de manevi problem olabilir ama bu kimseye zarar verecek bir şey olmayabilir içimde yaşadığım bir üzüntüyü kötü niyetli arkadaş tetikleyip bana yıkım yaşatabilir mesela o anda. Ya da hiçbir problemim yokken o muhabbetleri duymaktan cinnet noktasına gelebilirim
O yüzden konu sahibini çok iyi anladım ben galiba..