Merhabalar, biraz uzun olabilir ama hakikaten hemcinslerimin fikirlerine ihtiyacım var. 7 senelik evli 5 yaşında çocuğu olan 32 yaşında bir kadınım.Evlendigimizden beri eşim enn ufak bir şeyde küser.ailecek huyları böyleymiş sonradan anladım.o da 35 yaşında bu arada.onun görevi sebebiyle aileden uzak sehirdeyiz.cocugumun problemleri var 4 yaşına kadar sürekli ağladı yeni az az konuşmaya başladı.5 senedir aşırı yiprandim.eşim ondan daha cocuk küstügünde bir kenara cekilir günlerce benle muhattap olmaz asla özür dilemez.evlendigimizden beri aksam ,8 9 10 gibi odasina cekilir uyur.beni yapayalniz birakir.gezme alisveris yapma keyif yapma ona gore degildir.karni tok olsun uyusun en mutlu ooo..ailesi ne hata yaparsa yapsin onlar benim ailem der ve konuyu kapatir.sen küçüksün sus onlar büyük. kötü niyetli değil benim ailem sen fesatsin der vs. Aileme gelince babam her konuda eşime cici görünmeye calisir.lohusaligimda esimle tartismistik babam elini yumruk yapip üstüme yürümüştü yeni doğum yapan kizina !!! Sonra kaynanam ona bi laf soyledim diye ağlamış .eşim hemen babami arayip kiziniz annemi ağlamış onu boşuyorum dedi.babam esime biraz daha düşün boşanma dedi ve beni yerin dibine soktu ona karşi.boşarsan boşa sana mi kaldik diyemedi.ve çocuğun küçük dediler ben geri eşimin yanına döndüm.babamin onu destekledigini bildigi icin aylarca psikolojik ve sözlü baskı gördüm.beni küçümseyici konuşur yok benim mesleğim şu. şu kadar maaşim var sen peki sen nesin evde oturuyosun diyor.gecen sene boyle gitmiycek dedim karar verdim kendi kendime tekrar üniversiteye başladım açıköğretimden.muaf derslerm oldugu icin erken bitecek sonra 2. Yeni bir bölüme yazilicam sonra inşallah yüksek lisans istiyorum özel bir ünide tezsiz bile olsa yapicam.bu eşimi rahatsiz etti sen 32 yaşındasın bu yaştan sonra ne olacaksın diyerek beni dibe cekmeye calistigini farkettim.sinavlardan cok yuksek puanlar aldikca sasiriyor.bilmiyorum bu isin sonu ne olur cocugum normal olsa hemen bitiricem Yüce Rabbimden başka yanimda kimse yok sanirim