Merhaba kızlar.26 yaşındayım. 19 yaşımdan beri yalnız yaşıyordum ailemle aynı şehirdeyiz ama ben ailevi sorunlardan dolayı ayrı eve çıktım. Annemle hep görüştüm babamla bazen görüşürdük. 13 ay önce evlendim. Özel sektörde satış pazarlama işinde çalışıyorum. Once biraz kendimi anlatmak istedim. Benim gerçekten artık dert olarak gördüğüm bir sorunum var. Çok çekingenim. Her konuda. Hakkımı arayamıyorum. Insanlardan çekiniyorum. Güzel bi şey yaptığımda övüldüğümde çok utaniyorum. Kı çok çalışkanımdır ççevreden de çok sık duyarım. En basitinden market sırasında birisi önüme geçse gerçekten çok kızıyorum içimden ama ağzımı açıp bir şey diyemiyorum sanki bi kavga çıkacakmış gibi yüreğim ağzıma geliyor. Ailevi hayatta bu kadar çekingen değilim. Hatta eşime karşı çok sıcakkanlı ve samimiyim istediğim her şeyi dile getiriyorum. Artık bunun bi hastalık olduğunu düşünmeye başladım. Ya da bir travma mı acaba. Küçükken çok dayak yerdim ailemden, insanlar içinde ağzımı açamazdım buyuklerin lafina karışmamak için. Acaba bunlardan mı diyorum. Nasıl bi yol izlemeliyim eğer böyleyse? Gerçekten benim gibi olan birileri var mı? Nasıl aştınız? Hayat bazında çok olgun bi bireyim buna eminim ama psikoloji olarak kendimi 26 değil de 6 yaşında gibi hissediyorum.