- 22 Ocak 2018
- 59
- 68
- 8
- Konu Sahibi Heart Kreuz
- #1
19 Aralık 2017 de 21 haftalık hamileliğim bebeğimin ciddi sağlık problemi ile sonlandırıldı..Zor günler geçirdim..11 yıllık işimden ayrıldım,yanımda olmayan dost,arkadaş,akraba..kim varsa sildim hayatımdan..Yalnızdım evet ama prangalar yoktu ayağımda..Rahattım..Takii kayınvalidemin dikkat çekme çabası beni aşana kadar..Ben hep güçlü olan,dışarıya üzüntüsünü belli etmeden yaşayan biri oldum..Ama bu kez o kadar canım yanmıştı ki..Birileri beni sevsin,sarıp sarmalasın istedim..Ama hanfendi başım ağrıyo,tansiyonum düşüyo,safra kesesi ameliyatı olcam diye atıldı ortaya..(ben sağlıkçıyım bu arada gerçekten ciddi hasta olsa asla böyle düşünmem)Ben o halimle birde ona destek oldum,baktım..Doğum günümden 1 gün sonra beni aradı,arkadaşımla yemek yiyordum..Eşim şehirdışında olduğu ve onlara gitmediğim,kalmadığım,onunla ilgilenmediğim için bana ağzına geleni söyleyip kapattı..Şoka uğradım..Ve bu bebeğimin kaybından sonra tam düzeliyorum dediğim,yeni bi meslek kursuna başlamak istediğim,umutlu olduğum bir dönemdi..İsterdim ki benden ilgi bekleyeceğine bana ilgi göstersin,destek versin..Tabii eşimin annesi olunca bana ne kadar hak verse bile annesine çokta müdahale etmedi..Zaten kv beni arayıp sormayı da bıraktı..Ama ben psikolojik olarak o kadar yıprandım ki..Tüm dengem bozuldu..Çok sinirliyim,sürekli kavga etmeye hazırım.Artık kim ne derse desin sürekli batıyor,alınıyorum..canım çok yanıyor.Sürekli ağlıyorum.psikoloğa gideyim dedim seans başı 250 tl istiyorlar ama şu an işim yok bu benim için çok masraflı,psikiyatriye gitsem ilaç verip beni geçici bayıltmaktan başka bi işe yaramayacak..Hayatımda ilk defa sıkışıp kaldım,kendi içimde ve hislerimde..Ergen gibi kimse beni anlamıyor demeye başladım..Bi tek bunları burda paylaşıyorum..beni yadırgamadan,taraflı olmadan belki dinleyip anlayan olur çünkü gerçekten birisinin çıkıp herşey iyi olacak demesine çok ihtiyacım var....