şakadan dolayı çıkan bir tartışma yok ki ortada. sanırım tam ifade edemedim kendimi. şakayla başlayan bir konuşmanın sonu oraya kadar vardı dedim.
hiç ses yükselmedi, hiç hakaret olmadı diye bu yüzden ekledim. aksi olsa "aman bir anlık sinir işte" der geçiştirir insan.
ben bu evliliği ne zorluklarla başardım. bugüne kadar geldiysek elbet ki her ikimiz sayesinde.
ama en ufak bir şey bile göze batıyor ise demek ki tolare edecek güç kalmamış. eşim bütün hafta şehir dışlarında tabiri caizse eşek gibi çalıştığından yorulduğunu ve benim daha anlayışlı olmam gerektiğini savunuyor, ben de bütün hafta onsuz olduğum için daha fazla ilgiye ihtiyacım olduğunu...
anlatabildim mi? bu bir örnek...
yani her ikimiz de artık tmm bu da benden olsun diyemiyoruz. ikimiz de bencilce davranıyoruz. ama içim acıyor onu biliyorum...
eşin senden ayrı olduğunda daha az mı yorulacak haftasonları sizinle ilgilenmediğinde ve sen eşinle haftasonu evde oturmak yerine ayrı yaşadığında daha mı mutlu olacaksın??
demekki büyük sorunlar atlatıldıktan sonra herşey çözülmüyor
insanlar büyük meseleleri çözmek için kapasiteyi sonuna kadar kullandığından tükeniyor..
tükeniyor e öyle birşey istiyorki herşeyi çözdüm bitti artık benim istediğim gibi olsun ve burada çakışıyor oysa artık sorunlar bitti biz başbaşa kaldık..
ama biz olmakta yetmiyor demekki sorunlar çözülünce önce ben başlıyor
ve tabiki ardısıra kırgınlıklar
biz neleri atlattık ki bunu neden hoşgörmüyorsun diye ikitarafta kırılıyor
beklentiler büyüyor
oysa daha basit şeyler
kayınvalidenle otursan dersin ki tek gitsede kurtulsam daha ne isterim ki
gitti ama bitmiyor :26::26:
e acı bir durum sanırım seni gördükten sonra ben hiç çabalamamalıyım artık
çünkü ayrı eve çıksak ne olacakki yıpranmış olacağız
sıhhatimiz kötü olacak
beklentilerimiz ve kırgınlıklarımız artacak ve sanki acısona koşacağız
ALA sen bana umut olmuştun ama şimdi seni gördükçe içimdeki kırgınlıklar bir bir çıkıyor
aslında neleri hapsettiğimi içime bilemezsin.. sanki huzurumuz olacak o anı bekler gibi..
