- 7 Kasım 2016
- 5
- 1
- 1
- Konu Sahibi Masal21200
- #1
merhaba
bende yakın çevremde paylaşmak istemediğim problemlerle boğuşuyor um 27 yaşında tek çocuk olarak.
maglesef 2012 de babamın vefatıyla hayatımız mahvaoldu annemde bende depresyona girdik. tek , kız ve genç bir kızla alacağı sorumluluktan korkarak ve içinde bulundugumuz durumun vehametiyle annem uzaktan bir yakınımızın oğlu ile evlenmemi istedi ,halbuki annemin maddi olarak bir problemi yoktu ama manevi yönden güçsüz ve zayıf bir kadindir. Herseyi her olayı ustlerde yasar...Babamın hastalığı ve bu süreçte yaşadıklarım o kadar üzücüydü ki ben sadece hesap yapmaya çalıştım ,aşk sevgi bu tür duygulari zaten o durumda düşünecek halim zerre derecede yoktu, etrafı çok olan insanlar da değiliz kendi halimize çekirdek bir aileydik o kadar ne yapacağımı bilmez haldeydim ki babam ölmüş ,annem abi dediğim kişiyle evlenmemi istiyor ha bire çocuğu övüp duruyor hatta bu durumu anne kız yeteri kadar aramızda konuşmadan dertlesmeden anlaşmadan onlar bize geldikleri Birgün konuyu onlara da aciveriyor ve sözü bana pasliyor ,ben kem kum demekten ne yapacağımı şaşırmış halde bir konuşalım tanışalım cümleleri döküldü ağzımdan .. belli bir süre tek ailem olan annemin akıl sağlığı depresyon dan cikis sürecinin hızlanması mutlu olması için içime sindirim bu durumu ayrıca kendimi iyi bir adam olduğu ve güzel bir ailesi olduğu bizi sarıp sarmalarlar geniş bir aile olabiliriz düşüncesiyle evlendim,esimde bunu tahmin ediyor biliyordu 2 buçuk senelik evliyim , ama zaman gösterdi ki kişilik olarak çoğu konularda hiç uyuşmuyorduk , ne eşimle ne annesiyle. Ben annemi ailesine dahil edebilen ,planlarına katabilen kendi annesi için düşündüklerini annem içinde düşünebilen bu hissi bana gecirebilen biri olduğunu düşündüğüm için evlenmistim, evliliğinin ikinci haftası butun ailesi toplanıp tatile gittiler annemi davet etme gereği bile duymadılar , arada yapılan kardeş kerime olan ziyaretlerinde anneme hadi sende bize katıl sende yanliz bir kadınsın hep beraber ailece olalım diye teklif etme lüzumu hiç görülmedi , sorduğumda diğer geline ayıp olur diğer damada ayıp olur bahaneleri sıralanıyor ,iş kendilerine gelince onun annesini her yere taşımak durumundayız kendi annem yazlikta yaşıyor her gittiğimde kayınvalide de geliyor her annemle eşimle bir yere gitmek için plan yapsam eşim benim anneme de söyleyelim diyor ve bu durumu istemiyorum daha doğrusu hazmedemiyorum ..Şuan çok kararsızım bazen mutluyum bazen çok üzgünüm dokunsalar ağlayacak durumlara geliyorum ruh halim karmakarışık ..kendim için hayatım için ne yapmalıyım ,siz olsanız ne yapardınız
??
bende yakın çevremde paylaşmak istemediğim problemlerle boğuşuyor um 27 yaşında tek çocuk olarak.
maglesef 2012 de babamın vefatıyla hayatımız mahvaoldu annemde bende depresyona girdik. tek , kız ve genç bir kızla alacağı sorumluluktan korkarak ve içinde bulundugumuz durumun vehametiyle annem uzaktan bir yakınımızın oğlu ile evlenmemi istedi ,halbuki annemin maddi olarak bir problemi yoktu ama manevi yönden güçsüz ve zayıf bir kadindir. Herseyi her olayı ustlerde yasar...Babamın hastalığı ve bu süreçte yaşadıklarım o kadar üzücüydü ki ben sadece hesap yapmaya çalıştım ,aşk sevgi bu tür duygulari zaten o durumda düşünecek halim zerre derecede yoktu, etrafı çok olan insanlar da değiliz kendi halimize çekirdek bir aileydik o kadar ne yapacağımı bilmez haldeydim ki babam ölmüş ,annem abi dediğim kişiyle evlenmemi istiyor ha bire çocuğu övüp duruyor hatta bu durumu anne kız yeteri kadar aramızda konuşmadan dertlesmeden anlaşmadan onlar bize geldikleri Birgün konuyu onlara da aciveriyor ve sözü bana pasliyor ,ben kem kum demekten ne yapacağımı şaşırmış halde bir konuşalım tanışalım cümleleri döküldü ağzımdan .. belli bir süre tek ailem olan annemin akıl sağlığı depresyon dan cikis sürecinin hızlanması mutlu olması için içime sindirim bu durumu ayrıca kendimi iyi bir adam olduğu ve güzel bir ailesi olduğu bizi sarıp sarmalarlar geniş bir aile olabiliriz düşüncesiyle evlendim,esimde bunu tahmin ediyor biliyordu 2 buçuk senelik evliyim , ama zaman gösterdi ki kişilik olarak çoğu konularda hiç uyuşmuyorduk , ne eşimle ne annesiyle. Ben annemi ailesine dahil edebilen ,planlarına katabilen kendi annesi için düşündüklerini annem içinde düşünebilen bu hissi bana gecirebilen biri olduğunu düşündüğüm için evlenmistim, evliliğinin ikinci haftası butun ailesi toplanıp tatile gittiler annemi davet etme gereği bile duymadılar , arada yapılan kardeş kerime olan ziyaretlerinde anneme hadi sende bize katıl sende yanliz bir kadınsın hep beraber ailece olalım diye teklif etme lüzumu hiç görülmedi , sorduğumda diğer geline ayıp olur diğer damada ayıp olur bahaneleri sıralanıyor ,iş kendilerine gelince onun annesini her yere taşımak durumundayız kendi annem yazlikta yaşıyor her gittiğimde kayınvalide de geliyor her annemle eşimle bir yere gitmek için plan yapsam eşim benim anneme de söyleyelim diyor ve bu durumu istemiyorum daha doğrusu hazmedemiyorum ..Şuan çok kararsızım bazen mutluyum bazen çok üzgünüm dokunsalar ağlayacak durumlara geliyorum ruh halim karmakarışık ..kendim için hayatım için ne yapmalıyım ,siz olsanız ne yapardınız
