Nasıl bunalımlara girmiştim ayrıldığımızda, herşeyin sonu diye düşünüyordum, artık ben ne kimsyi sevebilirim, ne de evlenebilirim. Kendimi yapayalnız hissediyordum, sanki mutluluğa hakkım yoktu, herkes eşiyle gezerken ben hep uzaktan izlemek zorunda gibiydim, bunalımların dibini gördüm, psikoloğa gittim, antidepresan kullandım, aklına gelebilecek birçok şey, günlerce evden çıkmadım. Ayrılmıştık aylar geçmişti ve ben hala profiline girip bakıyordum, hayatına biri girmiş mi diye, resimlerini telefonuma kaydedip bakıyordum özledikçe. Aslında muhtaç değildim ona ama, sanki bütün sıkıntılarım onun yanında olunca bitecekmiş gibi geliyordu, belki de ulaşamadığım için çok kıymetliydi.
Senin de bunları düşündüğünü biliyorum, benim yaptığım hataları yapma diye anlatıyorum, alt kısmı ise, her an hayatında güzel şeyler olabileceğini gör diye yazdım.
Ben de böyle düşünüyordum, adam bir anda geri döndü, hatta bir de utanmadan buluşmak istedi, şaşkındım, öylesine gittim aslında biraz da merak ediyordum, ne diyecek, bir yıl ayrı kaldık, diyecek neyi kaldı diye, kendimi tutamadım ve merakımdan gittim.
Evlenmek istediğini söyledi.
Geçen sefer evlilik teklif edeceği gün ayrılmışız meğer haberim yok, aldığı tektaşı hala saklıyormuş, şimdi parmağımda..
Sanki asla olmaz diyen ben değilmişim gibi kabul ettim, sanki bekliyormuş gibi, aslında seninle biz yürütemeyiz demek için gitmiştim, bu yaptığım büyük rezalet..
Bir yıl sonra, iki yıl sonra, bir ay sonra, ama elbette güzel şeyler olacak. O yüzden bugününü mahvetme, benim gibi kendini mahvetme. O günlerden sonra hem yumurtalığımda kist var, hem göğsümde bir sürü kist var, reflü oldum stresten, bu bunalımlar beni mahvetti ama ne oldu, geri döndü... Dönmese bile değmezdi bu kadar hastalığa..
BENİM YAPTIĞIM HATAYI YAPMA, SAKIN KENDİNİ ÜZÜP MAHVETME, KİMSEYE DEĞİL KENDİNE EDERSİN, SAĞLIĞINA EDERSİN. HERŞEY YOLUNA GİRECEK.