Bir süre sonra bağımlılığa da dönüşüyor sonra çık çıkabilirsen... İçindeyken çoğu şeyi de fark edemiyoruz, biraz geriye çekilip dışarıdan bakmak çok iyi geliyor. Uzun zaman kendimle cebelleşip adım atamadım, hatta daha kötüsü adım atıp vazgeçtim kısa süre sonra ve bunların birden fazla tekrarlanması onu iyice rahatlattı.
Evita1907
nın dediği gibi durmadan çabaladım ilişkiyi yürütmek için. Kadınca içgüdülerle onu değiştirmeye çalıştığım anlarda kendimi frenledim, "seni olduğun gibi kabul ediyorum, yeter ki beni gör artık, tek isteğim bu" dedim. Böyle böyle yıllar geçti... Sonra artık olanlar birikti mi, kafama saksı mı düştü ne oldu bilmiyorum ben gidiyorum dedim. Öylece dondu kaldı, üzüldü sözde ama bence o bu kadın beni bırakamaz düşüncesinin yıkılışının şokuydu. Artık anladım ki onun derdi kendiyle, kendine iyi gelemeyen bir adam bana iyi gelemezmiş zaten. Biraz daha zaman, sonrası aydınlık umuyorum ki