Her annenin şartları başka.
Ben sizin bakış acınıza göre kuralcı bir anneyim.
Çocuklarımın en büyük 4.5 yasinda 3 taneler.
Herkes elinden geldiğince kendi işini görür.
Disaridan geliriz, ayakkabılarını içeri alırlar.
4.5 ve 2.5 yas ustlerini kendi giyer, ellerini yikayabilir, dislerini fırçalayabilir.
Hepsinin odasını 6 aylıkken ayırdım, pişman değilim
Çocuklarım dünya yıkılsa anneleri ve babaları yanlarında olur buna eminler.
Sosyal böcekler, toplum icinde rahatlar.
Kurallar var diye tek tip olmadılar.
Hatta epey ozgunler.
Meraklarını canlı tutup, ilgilerini koreltmemeye çalıştık.
Bu kadari da turuncu olarak benim annelik anlayisima gore yeterli :)
tamam da zaten bu saydigin seyleri cocuk kwndi yapabilir, bes yasinda kizim yiyecegini de kendi hazirlar meyve yikamak, cornflaks koymak,ekmege recel sürmek gibi, kendi yikanir, yardim ederim, sabahlari kendi giyinir sacini tarar, markete de gönderirim kasada kendi isini halleder. bunlar zaten olmasi gerekenler ben bunlari kastetmiyorum ki, hele oglum on ayliktan itibaren kendi yemegini kendi yer, bezini, corabini bana getirir, bsikletini dahi bodrumdan bir sekilde kendi cikarir, susarlarsa kendi sularini kendileri koyarlar, gücünün yettiklerini kendileri yaparlar
zaten cocuk yapmak istedikten sonra o hakki ona vermek bizim görevimiz
ben bunu kast etmiyorum
cocuk hazir degilken kendi yapamazken koyulan kati kurallardan bahsediyorum
cevremde var, zor birsey sartlamayi yanlis buluyorum
cocugum benimle uyumak istiyor, hazir olunca ayrilacak mesela
buna ihtiyaci var diyorum, kizim üc bucuk yasinda kendi istegiyle ayirdi odasini, sira oglumda ama o cok bana bagli mesela, o sürec zorlayacak gibi beni, zamana birakiyorum
cocuklar ne dogru zamani bilirler
tabi herkesin anneligi kendine, her cocuk kendine özel
her konuda
