vallahi bende de var takıntı. daha önceleri lise yıllarımda sabah erkenden kalkar odamı toplar sıler süpürür öyle okula giderdim.
temiz tertip düzen benim için çok önemli. neyse okuldan eve gelince abimin dağntılarını görünce oturup ağlardım :) sonra psikoloğa götürdüler beni. doktorum odanı kendın yay, dağıt onun içinde otur ve o duruma alışmaya çalış demişti. evet birazcık işe yaramıştı. şimdilerde yine temizlik takıntısı var ama ağlamıyorum artık :) sadece içten biraz mutsuz oluyorum.iç huzurum olmuyo yani. bide otobüslerde metroda, toplu alanlarda ellerimi hiç bir yere sürmemeye dikkat ederim hep. evime gelen herkese de ellerini yıkamsı konusnda uyarırım. işte bn de böyleyim :)