Terk ettiğim sevgilime geri dönmek

Merhaba arkadaşlar yeni üye oldum kadınlar klubüne.son 5-6 ay sıkıntı yaşadım ve sonuçta ne yapacağıma karar veremediğim için buraya üye olup sizlerin de fikrini almak istedim.3 aylık ciddi gayet ciddi hem de görüştüğüm birisi vardı.evlilik tarihleri bile konuşuluyordu aramızda.tabi ailemin içine o girdi ben de onun ailesinin içine girdim.bizi çok saygı duyduğum başka bir aile tanıştırdı bu arada.işi konumu her şeyi iyi tipi başta hoşuma gitmese de ev erkeği olabilecek gibi düşündüm ve olur dedim.şehir olarak farklı bir şehirdeydi ve 2 -3 haftada bir gelebiliyordu benim bulunduğum şehire.ama her akşam internet mesaj v.s haberleşmeler kullanılıyordu.aslında bu iş kesin gözüyle gerek benim ailem gerekse o ve onun ailesi bakıyordu.yaşımın da 35 olmasından dolayı ee artık sırası evlen baskıları sürüyordu tabi.ben de kendimi o moda sokmuştum açıkçası.daha önce de evlilik olarak hiç kimseyi ailemin içine sokmadım.bende hep şöyle bir düşünce vardı bir insanla ciddi isem o zaman ailemle tanıştırırım diye düşündüm.ancak evlenmeyi düşündüğüm insanda gerçekten bazı huylar çıktı ve mecburi olarak bu huyları ailem de öğrendi.aşırı kıskançlık, şüphe ,bir şekilde dengesiz kaprisler vs.vs. 10 gün kadar görüşmeme süresinden sonra beni görmek için geldiği zaman mesajla bu ilişkiyi bahsettiğim sebeplerden dolayı bitirdiğimi yazdım.tabi bu çıldırdı ve bir şekilde hazımsızlık mı ya da ne hissettiğini bilmediğim bir ruh haliyle benim ailemi bizi tanıştıran aileye kötüledi ya da şikayet etti tabi tam ne anlattığını da bilmiyorum.ama bana da mesajda cevap olarak yok işte ailen şöyle davrandı gibisine mesaj yazdı.sonra 1 kez internette konuştum ve yazdıklarından sanki o beni bırakmış ya da o da istememiş gibi davrandığını hissettim.bu arada ayrıldıktan sonra internette konuşmamızın sebebi arada insanlar olduğundan dostça ayrılmak istediğimden dolayı idi.2 hafta sonra bulunduğum yere geleceğini biliyordum bir sınav için ve geldiğinde beni aradı yalnız kendiliğinden telefon aramış gibi yaptı.ben de geri dönmedim ona.ve konu kapandı bitti.bu durumdan en çok üzülen annem oldu ama.onun benden çekindiği için beni arayamadığını söylemeye başladı.ben de üzüldüm elbette ama annemin bu sebepten üzülmesine daha çok üzüldüm.açıkça söyleyeyim ona karşı sinirim geçti ve nedense son 1 haftadır içimde onu aramam gerektiğine dair bir istek duyuyorum.ama cesaretim yok ve aradaki insanlara farklı bir şey söylemesinden ya da onu terkettiğimden dolayı egosunu tatmin etmek için benim hakkımda abuk sabuk konuşmasından korkuyorum şunu da yapabilir bu iş bitti hala beni neden arıyorsun diye kırıcı da olabilir.acaba onun bana yaptığı taktiği ben ona mı yapsam yani telefonum yanlışlıkla onu aramış gibi yapsa ama ben farkında değilmişim gibi davransam.yaa ben karakter olarak aslında asla tükürdüğümü yalamayan birisiyim nedense son 1 haftadır arama isteğim çok yükseldi. aslında istedim ki onun beni aramasını ve yaptığı dengezsizliklerden dolayı özür dilemesini yalnız o zaten yaptığı dengesizliklerin gayet normal olduğunu düşünüyor zaten en büyük sorun da bu hatasını kabul etseydi düzeltmeye çalışırdık.aramadı belki de bu yüzden aramak istiyorum onu.şunu da düşünüyorum farzedelim ki ben onu aradım bundan sonra hayatı bana daha da çekilmez hale getirebilir mi? çok karasızım ...

İnsanlar daha iyisini bulamadıklarında eskiyi tekrar denerler.

Sen sana ve ailene değer verecek başka birinin bir gün karşına çıkacağını düşünmediğin için mi geri dönmek istiyorsun, yoksa incilmiş gururunu onunla tekrar görüşerek tamir mi etmek istiyıorsun? Bu mümkün değil..

Zamana bırak derim ben...

Ne kadar çirkin...

Aranızda bir şey olamayacağını söylediğinizde ailenizi kötülemiş başkalarına hem de sizi bir araya getiren insanlara... Demek devam etseydiniz (etseniz) yaşayacağınız ilk sorunda olur olmadık iftiralara başvuracak öfkesine yenilip... Ne tehlikeli bir tür...

Terk eden insanların psikolojisi hemen hemen aynı: "Gideceğimi söyleyeyim, o izin vermesin, beni durdursun..." Sevgisi tükenenler, gerçekten ayrılmaya kararlı olanlar bile karşı tarafın "Gitme" demesini bekliyor... Hani zaten gidecek ama en azından karşısındakinin hala sevdiğini duyup tatmin olsun...

Siz de ne kadar kararlı olsanız da onun ayrılığa direnmesini istemişsiniz, devam etmek için mücadele vereceğini düşünmüşsünüz ama anlaşılan pek de oralı olmamış... O kadar ki asıl terk eden kendisiymiş gibi davranmış...

Anlattıklarınıza bakılırsa asabi bir hali var... Olanları hazmedecek gibi görünmüyor, sizin aramanızı yahut iletişim kurma çabanızı pek hoş yorumlamayabilir, baksanıza "Dostça bitirmek için internette görüştüm" diye açıklama yapmak zorunda hissediyorsunuz kendinizi, onu aramak için bahane bulmaya çalışıyorsunuz, kendinizi ifade edebileceğiniz, sizi anlayabilecek biri gibi bahsetmemişsiniz ondan...

"Tekrar başlarsam hayatı bana daha çekilmez hale getirebilir mi?" sorusunu sormanıza sebep olan, ayrılığın ardından ailenize iftira atan, hataları için özür dilemeyi bırakın, dengesizliğini fark etmeyen, "ses vermekten" çekindiğiniz biri için "Son bir haftadır arama isteği" doğduysa içinizde bu yukarıda söylediğim gibi sizin ayrılmaya pek de gönüllü olmadığınızdanmış... Aksi halde neden "Dengesizlikleri için özür dilemedi, düzeltmeye çalışırdık" diyesiniz?

Sizin amacınız terk etmek değil ona bu şekilde davranırsa sizi kaybedeceğini göstermekmiş ama o böyle davranmayı seçmiş... Makul olan hemen "Ayrılalım" demek ve o kişiyi terk etmektense ona kendine çekidüzen vermesini söylemektir, ayrılık en son telaffuz edilir ama sizin durumunuzda isabet olmuş... Sizin yazdığınız özellikleri sıraladığımda karşımıza "uygun eş" profili çıkmıyor... O da halinden gayet memnun... Yolu düşebilir bulunduğunuz yere, zamana bırakın ve aramayın... O ararsa, iletişim kurarsa düşünürsünüz hatalarından ders çıkarmayan ve öfkesine yenilen biriyle ömür geçip geçmeyeceğini...

ilk olarak her iki cevaba da çok teşekkür ediyorum.aslında ailem bu işin içine çok girdi ve özellikle annem.biliyorum bu benim hatam ama tanıştırılma olunca ve aradaki aileyi her iki taraf da iyi tanıdığından malesef ki elinizde olmadan aile bir anda işin içine girdi ve gerçekten her şey bir anda gerçekleşti.zaten bu şaşkınlığı ilk 10 gün üzerimden atamadım.en başta evlenebileceğim adam bu muydu diye bir gün boyunca ağladım.eğer ki dışarıda karşılaştığım ya da arkadaşlarımın vasıtasıyla tanıştırıldığım birisi olsaydı zaten ne ailemi sokardım işe ne de bu kadar aciz duruma düşebilirdim zaten ilk dengesizliğinde aynen giderdi.ama annemin ben ayrıldıktan sonraki mutsuzluğu beni daha çok üzdü inanın.aradan 2 ay geçmesine rağmen çok üzülüyorum ben demesi beni mahvetti.bu yaşıma kadar onları üzecek hiç bir şey yapmadım ama benim yüzümden üzülmesi beni daha çok üzdü.

geçen gün teyzemin yanında hıçkıra hıçkıra ağladım sebep annem çok üzülüyor diye.ve biraz önce aradım çünkü her akşam eve geldiğimde son 2 aydır annemin aynı ifadesiyle karşılaşıyordum.hoş tabi ne diyeceğimi de bilemiyordum aramakla ve artık ne olursa olsun diye düşündüm.gururum kişiliğim yerlerde olabilir yeterki artık annemin onun seni aramaya cesareti yok demesinden kurtulurum.psikolojik baskı bir çeşit :)

en basiti düşünün eve geldim annem aradın mı nedir gelişme diye sordu ben de yok armayacağım dedim yüzü bir anda düştü ifade değişti sen bilirsin dedi :) siz hiç bu kadar bir baskı gördünüz mü :) umarım kimse karşılaşmaz:)


her neyse telefon numaram kayıtlı olmadığından kendisi beni tanımadı tanıtmak zorunda kaldım :) ama içimden allah kahretsin ne hallere düştün sen modundayım :) işteymiş hala yani konuşamadık bana sadece bir şey mi var dedi ben de hayır nasılsın demek için aradım dedim:) müsait olunca konuşuruz dedim tamam dedi kapattık:)

şu anda düştüğüm duruma gülüyorum biliyorum yaptığım hata ama benim yerimde değilsiniz annemin biraz olsun psikolojisinin düzelmesinin gerektiğini hissediyorum.komik bir şey diyeceğim annem dedi ki aramadan önce lütfen sinirli konuşma ya da tersleme :)

2.cevabı yazan arkadaş beni çok iyi anlamışsın gerçekten ve tespitlerin tamamen doğru.

ne olacak bundan sonra ararsa konuşurum zaten bunu anneme de söyledim ki annemin düşüncesine göre o bana koşa koşa gelecek :)) şu anda pek bir mutlu bizimki :) hoş ararsa ne diyeceğimi de bilemiyorum yaa çok özür dilerim dengesizliğinden, saçmalığından, şüpheciliğinden ve aşırı kıskançlığından dolayı :)) ya da şu daha komik ben ettim sen etme affet beni :)) annem sayesinde tükürdüğümü yaladım yaa:))

ama çok tuhaf bir huzur var içimde belki de artık ara baskısından kurtulduğum içindir ya da annemin onu sen bıraktın ama o istiyordu lafını duymayacağım içindir.

beni araması ya da aramaması hiç umrumda değil bu arada umarım hiç aramaz çünkü onunla geleceğimin gerçekten çıkılmaz bir yol olduğunu ya da mutsuz olabilme ihtimalimim çok yüksek olduğunu hissediyorum.