Kizlar bir konu da daha sizlere danismak istiyorum.teyzem annemden bir iki yas kucuk, 50 yasinda.esinden ayrildi universitede okuyan sehir disinda bir oglu var sadece genellikle bos o yuzden,yalniz yasiyor sik sik bize geliyor,simdi ben 26 yasindayim.annem emekli ve zamanini daha cok babamla gecirir.pek sosyal degillerdir.ben mesela sabah spora gidicem,hani evde konusulur ya yarin basliycam falan diye teyzem hemen ben de seninle geleyim diyor,diyelim alisverise gidicem beraber gidelim diyor,ben bi kiyafet alsam kilosuna yasina bakmadan bi deneyeyim diyor,surekli ben senin yasindayken soyle guzeldim,erkekler pesimde kosardi falan diyor,aksam arkadaslarimla cikacak olsam bende geleyim diyor,simdi yuksek lisansa hazirlaniyorum alese ne zaman kitaplari acip ders calisacak olsam hadi beraber calisalim bana sor sorulari diyor,kuafore gitsem gelmek istiyor,onu ekip kendimce plan yapsam bozuluyor,arkadaslarim onun yaninda rahat edemiyor hakli olarak,anneme soyluyorum,biliyorum kizim ama ne diyim laftan anlamiyor diyor.cok fazla genclik sendromu yasiyor ve benle ozdeslestiriyor kendini.cok rahatsiz oluyorum.ama hergun bizde sabahtan geliyor,aksama kadar,onunla konustum aslinda diyorum ki sen 50 yasindasin ben 26 yasimdayim birlikte gecirebilecegimiz geciremeyecegimiz zamanlar var,ne olur bu kadar birlikte hareket etmeyelim diyorum ama once anlamis gibi davraniyor sonra ayni tavir.sonra da anneme kotuluyor beni.icinden cikamiyorum sizce ne yapayim.