Topluluk önünde konuşurken

unutursamfisilda

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
25 Temmuz 2014
462
183
83
inanılmaz heyecanlaniyorum.
Günaydınlar. Bu sabah inanılmaz canım sıkıldı, aylardır kullanmadigim hesabımı reaktive ettim ve yazmak istedim. Benim sorunum topluluk önünde konusamama, fikirlerime güveniyorum aslında kendime de görüntü olarak güveniyorum, kendimi çekici bulurum, ancak her neden oluyorsa ben topluluk önünde konuşurken çok heyecanlaniyorum, birkaç ay önce bunu bana söyleyen biriyle dalga geçtim kaç yaşında adamsin yok artık diye inanin ondan sonra daha arttı, ama önceden de vardı. Bunu kafaya takmışsin o yüzden psikolojik olarak etkilenmişsin demeyin daha bugün hatırladım ona dalga geçer tepki verdiğimi. Genel olarak çekingen bir yapıdayım ozellikle ilk girdiğim ortamlarda, ama rahat olduğum ortamlarda çok da dışa dönük olabiliyorum. Bunu gerçekten aşmak istiyorum yardım, soru ve tavsiyelerinize açığım,21 yaşındayım. Bu arada ben geçmiş konularim görünmesin istiyorum, kendim beceremedim moderatörlerden bu konuda yardım istiyorum.
 
Konuşamadığınız gibi konularda mı görülmesin bu kısmı anlamadım?

Rahat olun kimse sizden üstün değil ki çekinesiniz. Hayranınızmış gibi düşünün
 
belediyenin tiyatro ekibine falan katıl.. ben ortaokuldayken katılmıştım..çok özgüvensiz bir insandım..liseyi bitirene kadar hep tiyatrodaydım..çok zevkli ve eğlenceli...kendine güvenin geliyor inanki...
 
Konuşamadığınız gibi konularda mı görülmesin bu kısmı anlamadım?

Rahat olun kimse sizden üstün değil ki çekinesiniz. Hayranınızmış gibi düşünün
Hayır o başka bir sorunumdu bir tanıdık çıkar diye eski konularımin görünmesini istemiyorum. Benden üstün olmaktan çok uzak insanlar zaten bu değil ki benim problemim
 
şimdi topluluk derken kabalalık bir guruba karşı sunum yapmak gibi mi, yoksa bir ortama girdiğin zaman konuşamamak gibi mi?
Her ikisi de mi?
 
belediyenin tiyatro ekibine falan katıl.. ben ortaokuldayken katılmıştım..çok özgüvensiz bir insandım..liseyi bitirene kadar hep tiyatrodaydım..çok zevkli ve eğlenceli...kendine güvenin geliyor inanki...
Bi dönem tiyatro yaptım bir dönem dans ettim bir dönem taekwondo yaptım bu tarz yerlerde herhangi bir sıkıntım yok ve ozguven eksikliğim de yok, ama anlamıyorum özellikle sınıfta tüm insanlara hitap ederek konusurken bu heyecanlanma ses titremesi yutkunma isteği neden
 
şimdi topluluk derken kabalalık bir guruba karşı sunum yapmak gibi mi, yoksa bir ortama girdiğin zaman konuşamamak gibi mi?
Her ikisi de mi?
Topluluğun kişi sayısına bağlı. Yeni girdiğim yirmi kisilik arkadaş ortamında heyecanlanmam. Ama yeni girdiğim 300 kişilik sınıf onunde iki cümle bi şey söylerken heyecanlanirim. Bu şekilde
 
parça parça soruyorum ancak anlatıyorsun da anlamadık daha olayı.
Şimdi sen 300 kişilik bir amfiye girdin.
Sunum yapacaksın??
Oturup ders dinleyeceksin??
Hangisi?
Niye ozellikle bir kare hayal edip onun üzerinden degerlendirmek istiyorsunuz ki yardim isteginiz icin tesekkurler ama bu genel bir sorun parça parça sorarak ozellestirmeye daraltmaya çalışıyorsunuz. Bence gayet acik anlattim derdimi. Illa tek kare dusunecekseniz de şöyle söyleyeyim, 500 kişilik amfi önünde hocayla birkaç cümle konuşmam gerekirken soru sormam gerekirken heyecanlaniyorum. Sunum yaptım daha önce ilk birkaç dakika haric pek heyecanlanmadim bu tarz anlık şeyler yaşıyorum ben
 
Şimdi yerli yerinde olmuş aslında.
Bak şimdi olayın derinine inmen lazım. Bu biraz doğuştan gelen bir şey, biraz ben kalıtsal olduğuna inanıyorum biraz da çocukluktan miras kaldığına inanıyorum.
aile olarak seni yetiştirirken annen baban başkalarının yanında seni fazla eleştirdiyse, çocuk muamelesi yaptıysa ya da azarladıysa o zaman sonuçları büyüdüğü zaman bu şekilde çıkabiliyor.
Bunu şöyle aşabilirsin, konuşacağın zaman orada olan diğer insanların kesinlikle senden iyi olmadığını düşün. Hatta onlardan daha iyi olduğunu düşünerek konuşmaya çalış.
 
Biraz optimist yaklaşıyor olabilirim ama genelde övdüklerini hatirliyorum başkalarına karşı. Annem başkalarına karşı kötülemez pek ama evin içinde her türlü kötü yanımi söyler. Bazen bundan hoşlanırım cunku durust yaklasimlar istiyor olurum, bazen tartisiriz katlanamam. Benden daha iyi olduklarına zaten ınanmiyorum hiçbir anlamda. Ama acaba bilincaltimda böyle bir şey mi var gerçekten
 
Peki annen baban nasıl insanlar bu konuda? Biri çekimser mi?
Yani çocukluk döneminde bilinç altı rol/model almış olabiliyor farkında olmadan. Yani gözün alışması olayı.
 
Peki annen baban nasıl insanlar bu konuda? Biri çekimser mi?
Yani çocukluk döneminde bilinç altı rol/model almış olabiliyor farkında olmadan. Yani gözün alışması olayı.
Annem daha baskın bir karakter ama babam da saygın biridir. Daha yumuşak kalpli daha affedicidir ama ben daha çok anneme benzerim zaten davranış biçimi olarak
 
performans anksiyetesini bir araştırır mısın?
 
benim de benzer sıkıntım var performans anksiyetesi teşhisi aldım psikiyatrdan bi süre hafif bir antidepresan kullandım
bi de sunumlarımdan önce kullanmam için bir ilaç verdi
 

konularınızın tamamında mesaj içeriğini değiştirmişsiniz.
kib ledim sizi
 
benim de benzer sıkıntım var performans anksiyetesi teşhisi aldım psikiyatrdan bi süre hafif bir antidepresan kullandım
bi de sunumlarımdan önce kullanmam için bir ilaç verdi
Araştırdım mukemmeliyetci kişilerde daha sık görülen en iyiyi en güzeli yapma isteğinden doğan bir kaygı bozukluğuymus. Olabilir aslında çünkü en iyisi olmazsa hiç olmasın gibi bir bakış açım var her şeye
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…