Travma

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...

cunkuneden .!.:

Öncelikle başınız sağolsun.. bir arkadaş da sözetmiş, travmatik olaylarda emdr tekniği bence de daha sancılı ama hızlı bir iyileşme sağlıyor. Her psikolog yapmıyor da sanırım yetkin biri olması gerek, araştırmanızı öneririm, online de oluyor.

Genişletmek için tıkla...

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...

shemashem .!.:

Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese

Genişletmek için tıkla...