Travma

cilvelisedef

cilvelisedef

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
6 Mart 2024
13
11
3
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Dert bu derdin babası hem de. Babasızlık ve onu bir daha göremeyeceğini bilip sesini yüzünü, göz bebeğini, elindeki çizgileri, kahkahasını unutmamak için anıları hep taze tutmaya çalışmak. Her davranışında onu aramak "şimdi babam olsa şöyle derdi" demek.. babasız kalınca 37 yasımdan 7 yaşıma döndüm.olsa da sarılsam.
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Yazının başını okuyunca kendim yazmışım gibi hissettim bogazıma düğümlendi yazdığınız.2 yıl evvel babami ben de gözümün önünde kaybettim bir anda.O çırpınışlarımız beynime kazılıdır saniye saniye.Cok zor bir durum.psikiyatriye gittim psikoloğa gittim.Psikologum emdr yaptı bana.O çok iyi geldi
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Ne kadar şanslısınız. Ben cenazesine gidebildim babamın. Kardeşim normalde annemlerin evine 8 dakika mesafede yaşıyor ama o da yetişemedi babama. Babanın ölümü çok büyük bir boşluk. Mesela biz kısmen şanslıyız. Babam öldüğünde hem kardeşimin eşi hem ben hamileydik. Hayatımıza yeni enerjiler girmek üzereydi. Ama bu bebekler bizim acımızı hafifletti mi hayır. Babalarımızın yokluğunu doldurdu mu asla. Geçmiyor bu eksiklik. Dolmuyor yeri. Sadece bu eksiklikle yaşamayı öğreniyoruz zamanla. Allah esirgesin bir kaza olsa kolumuzu bacağımızı kaybetsek ona da bir şekilde alışıyoruz ya öyle. O kolun eksikliğini hep hissediyoruz ama hayata da devam ediyoruz.
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Öncelikle başınız sağolsun.. bir arkadaş da sözetmiş, travmatik olaylarda emdr tekniği bence de daha sancılı ama hızlı bir iyileşme sağlıyor. Her psikolog yapmıyor da sanırım yetkin biri olması gerek, araştırmanızı öneririm, online de oluyor.
 
Başiniz sağolsun!
Üzmek istemem ama o aci hiç gecmiyor. Babami 20 yil önce (17 yaşima yeni girmişdim) annemi 14 yil önce toprağa verdim. Hayat devam ediyor. Insan yiyor, iciyor, gülüyor oynuyor ama hep eksik kaliyor.
En son ilk bebeğimi kucağima aldiğimda cöktüm.
Yani her özel ve güzel günümde eksik hissediyorum.
Terapi biryere kadar fayda ediyor ama acisi gecmiyor.
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Zamanla azalacak, ama kendinize aktiviteler bulun oyalayın biraz.
 
cunkuneden .!.:
Öncelikle başınız sağolsun.. bir arkadaş da sözetmiş, travmatik olaylarda emdr tekniği bence de daha sancılı ama hızlı bir iyileşme sağlıyor. Her psikolog yapmıyor da sanırım yetkin biri olması gerek, araştırmanızı öneririm, online de oluyor.
Genişletmek için tıkla...
Evet emdr candır. Bende kullanıyorum bu tekniği ve hızlı geri dönüşler oluyor danışanlarımda.
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Başın sağolsun. Biraz uzun sürecek ama geçecek. Unutmayacaksın tabi ki ama hafifleyeceksin. Sadece Zaman.
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Başınız sağolsun, Rabbim sabırlar versin. Babanızın ölümü, ölüm sahnesi falan tam EMDR ile çalışılabilecek bir travma gibi, bnde EMDR terapisi alıyorum. O ölüm anında dökemediğiniz gözyaşı, şok belirtileri, kendinizi ya da babanızı suçlamalarınız, belki de tam anlamıyla yaşayamadığınız yas depresyon olarak size kendini göstermiş. Yaşadığınız yerde EMDR terapisi veren bir uzman bulup bnce EMDR' ye bi şans verin
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Zamanla unutmayacaksınız. Sadece alışacaksınız.
 
Ben 19 yaşımda kaybetmiştim. Hayallerim vardı çocukken, ailece pikniğe gitmek. Biz mutlu bir aile değildik. Bir gün her şey güzel olacak ve biz de huzurla yaşarız diye düşünürdüm. Babamı kaybettikten sonra o pikniğe gitme hayalim de kayboldu.
Zaman ilaç oluyor her şeye. Alışılıyor. Alışmak için bazen çok zaman gerekiyor. Ben hiç unutmamıştım mesela ama günlük hayat telaşından mi bilmiyorum ablamlar ölüm yıl dönümünü bile unuttular birkaç sene evveldi. Rabbim sabrınızı arttırsın.
 
Travmalar sadece yaşadığımız kötü şeyker değil, ayrıca hiç yaşanmayacak güzel şeylerdir diye bir yazı okumuştum. Onunla bir daha mutlu anınızın olmayacağı da bir travma. Allah rahmet eylesin.
Babanız hayatta olsaydı durumuza çok üzülürdü. Dimdik olmalısınız
 
shemashem .!.:
Merhaba herkese genelde burdan insanlarin dertlerini okur ama yorum yapmazdim cesaretimi toplayip kendimde bir paylaşım yapmaya karar verdim uzun süredir içimde biriktirdiğim sorunları sizinle paylasmak istedim abla ya da kardeş olarak ya da bizzat benzerini yaşamış kişilerin desteklerinizi almayı çok isterim, öncelikle yakınını kaybetmenin travmasını yaşayanların okuyup üzülmesini istemem. 2 yıl önce babam kaybettim o son nefesine kadar her şey benim karşımda oldu, elbet herkesin başında olan bir şey ama bizzat kendi önümde olunca bende ciddi şekilde yaralar bağladı, bedenini yerden kaldırıp koltuğa uzatmak son defa üstündeki örtüyü çekip yüzünü öpmek gibi, psikiyatriste gittim depresyon teşhisi kondu ilaç kullandım terapiye gittim, yalnız kalmak için tek başıma kafamı dinleyebileceğim yerlere gittim ama hala aynıyım, durmadan aklıma dönüşü olmayan yollar geliyor. Sanki kocaman şehirde tek ben kalmışım gibi hiçbir şeyi kafamda toparlayamıyorum. Yani kısaca siz bu süreci nasıl ve ne kadar sürede atlattınız. Lüzumsuz hareketlerim vardır elbet kabul ediyorum ama lütfen bunu dalga konusu yapmayın yani bu dert mi gibi şeyler yazmayın iyi akşamlar herkese
Genişletmek için tıkla...
Basın sağolsun canım Buda dertmi diyen neden olsun ki çok büyük bir dert hemde … bende kardeşimi kaybettim 2 sene oldu mezarina gidemiyorum anlatamadım asla inşallah senin için hersey daha güzel olur
 
Üç sene oldu ben de kayıp yasayali daha 3.senede kabullenip daha iyi hissetmeye başladım.Ama ben sizin gibi son anlarında yanında degildim yogun bakımda vefat etti babam sizin ayrıca zorlu anlarınız vardır bana göre EMDR deneyin imkanınız varsa uzmana basvurun .Hqyattaki en zor şey ölümü kabullenebilmek bence öyle ha deyince olmuyor işte.Kendinize zaman verin olmadı mı dönüp tekrar verin.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Cihandan
Fikir almak istiyorum
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
Cihandan
Cihandan
B
çok severek evlendim ama çok mutsuzum eşimle vakit geçirmek istemiyorum
6 7 8
Yorumlar
151
Görüntüleme
20K
escada35
escada35
D
Kardeşim annemi üzdüm diye benle görüşmüyor
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
2K
aysesum
aysesum
ladylena
dertleşmek istedim açık açık kendimi anlatıp konuşacak kimsem yok
Yorumlar
17
Görüntüleme
2K
Matmazel -
Matmazel -
B
Sevgilimin incelikten uzak oluşu ve uyumsuzluğumuz
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
11K
Dolunay2018
D
Back
X