- 18 Aralık 2017
- 296
- 128
- 18
- 31
- Konu Sahibi Kadinsoruyor
-
- #1
Buradaki hikayeleri okuyunca ben de sizinle acil sorunlarim disinda dertlesebilecegimi düsündüm. Uzun olsa da size sıkıntılarımı anlatmak istiyorum. Belki benim icin de bir çözüm bulursunuz. Kötü yorumlar icin de iyi yorumlar icin de simdiden cok tesekkur ederim.
Genis bir ailenin tek kizi olarak dunyaya geldim. Babannemle dedemle ayni evde yasardik. Yaslilarla yasamak zor, bilirim. Evimizden kavga gürültü eksik olmazdi. O kadar aliskinim ki kavgalara... amcamlar annemle babami hor gorurlerdi hep. Bi cocuk olarak bile gucume giderdi. Onlar zengindi. Bizse cahil ve fakirdik. Babannem surekli dedemi ve babami doldurur benim veya annemin uzerine salardi. Annem ciglik cigliga evde kavga ederdi beddualar hakaretler... komsular hep bizi dinlerdi. Ailemden hic sefkat gormedim. Babamin annesi hep en degerli varlikti. Benden de degerliydi. Annemse onlara kizip beni doverdi. Hic sefkatle yaklasip saclarimi oksadigini, sorularima bagirmadan guzel cevaplae verdigini hatirlamam.
Ben de mutlulugu hep disarida aradim.
Ama mutluluk eger evde yoksa disarida hic olmuyormus...
Lise caglarimda ailemden tamamen koptum. Evimiz sobaliydi. Benim kendime ait odam da yoktu babannemle beraber yatardik bi de babannemin dolabi vardi benim icin de kucuk bir bolum sadece. Ben sirf onlari gormemek, kavgalarindan uzak durmak icin kendime soguk odada bir dunya kurdum.
Sonra hayallerimdeki gibj birini buldum. Daha dogrusu en yakin arkadasim tanistirdi. Ona asık degildim ama lise donemleri iste basimda kavak yelleri.
Arkadasimla beraber onun evine giderdik bazen. Ailesi de evde olurdu film izlerdik biseyler yiyip icerdik donerdik. Ama bir gun yine arkadasimla gittigimde evde kimse yoktu. Ve arkadasim (ustu kapali anlaticam) beni erkek arkadasina yani kuzenine pazarladi. Ciglik atamadim. Ailemin ogrenmesinden, dayak yemekten, rezil olmaktan korktum.
Olan oldu, ben artik bir kadindim. Yarim saat gectikten sonra kicima tekmeyi yedim. En yakin arkadasim dedigim kiz da bana sirtini döndü. Sonra kuzenine baska sevgili (kurban) buldu. Kizi cok uyardim yemin ederim. Ama beni dinlemedi.
Asagilanmakla devam eden bitik bir hayat... lise donemim evde butun gun uyuyup ara ara gelen vucut karincalanmasiyla devam etti.
Sonra bir ise girdim. Patronumun ogluyla birbirimizi begendik. Ben kopek gibi asıktım. Kulaklarim tikanirdi kalbimin sesinden. Bana dogru bir adim atsa titremeye baslardjm. Ona durumumu anlattim. Ondan gizlemek onu kandirmak istemedim. O da beni kabul etti.
Aylarca lüks arabasiyla beni gezdirdi. Kadin olmami firsat bilip diledigini yasadi. Askere giderken de kicima tekmeyi yerlestirdi.
Babam eve gelen arkadaslarimi evden kovardi hep ben de utancimdan kizlarin yuzune bakamazdim bir daha. Annem arkadaslarimin ysninda beni asagilayip hakaret eder, hatta vururdu. Simdiyse hic arkadasim yok. :) yine de aileme hep cok duskun bir kiz oldum. Onlarin mutlulugu uzerine kurdum dunyami. Ama beni bogdular.
Universite kazandim. Yapamadim. Gidemedim baska sehre burda istemedigim 4 yillik bir bolume yerlestim. Kafam almadi onu da biraktim. Ne arkadasim var ne ben varim. Simdi tansiyon hastasiyim. Asiri ofkeleniyorum ve saatlerce suruyor. Lanet ve bedduayi annemden ogrendim. Ama ben cok ediyormusum o az etmis. Ne yaptiysam yaranamadim hanimlar. Soyleyin, ben ne yapayim ailem icin ? Onlari mutlu etmek icin ? Ya da kendimi mutlu etmek icin ? Bu hayati istemiyorum. Boyle yasamak beni utandiriyor. Canima da kiymak istedim. Ama yapamiyor insan her zaman. Guclu gorunmekten cok sıkıldım. Bana bir akil verin nolur. Ben uyacagim soz veriyorum. Ise yarayana kadar her yolu deneyecegim.
Tesekkur ederjm yorumlariniz icin ablalarim kardeslerim
Genis bir ailenin tek kizi olarak dunyaya geldim. Babannemle dedemle ayni evde yasardik. Yaslilarla yasamak zor, bilirim. Evimizden kavga gürültü eksik olmazdi. O kadar aliskinim ki kavgalara... amcamlar annemle babami hor gorurlerdi hep. Bi cocuk olarak bile gucume giderdi. Onlar zengindi. Bizse cahil ve fakirdik. Babannem surekli dedemi ve babami doldurur benim veya annemin uzerine salardi. Annem ciglik cigliga evde kavga ederdi beddualar hakaretler... komsular hep bizi dinlerdi. Ailemden hic sefkat gormedim. Babamin annesi hep en degerli varlikti. Benden de degerliydi. Annemse onlara kizip beni doverdi. Hic sefkatle yaklasip saclarimi oksadigini, sorularima bagirmadan guzel cevaplae verdigini hatirlamam.
Ben de mutlulugu hep disarida aradim.
Ama mutluluk eger evde yoksa disarida hic olmuyormus...
Lise caglarimda ailemden tamamen koptum. Evimiz sobaliydi. Benim kendime ait odam da yoktu babannemle beraber yatardik bi de babannemin dolabi vardi benim icin de kucuk bir bolum sadece. Ben sirf onlari gormemek, kavgalarindan uzak durmak icin kendime soguk odada bir dunya kurdum.
Sonra hayallerimdeki gibj birini buldum. Daha dogrusu en yakin arkadasim tanistirdi. Ona asık degildim ama lise donemleri iste basimda kavak yelleri.
Arkadasimla beraber onun evine giderdik bazen. Ailesi de evde olurdu film izlerdik biseyler yiyip icerdik donerdik. Ama bir gun yine arkadasimla gittigimde evde kimse yoktu. Ve arkadasim (ustu kapali anlaticam) beni erkek arkadasina yani kuzenine pazarladi. Ciglik atamadim. Ailemin ogrenmesinden, dayak yemekten, rezil olmaktan korktum.
Olan oldu, ben artik bir kadindim. Yarim saat gectikten sonra kicima tekmeyi yedim. En yakin arkadasim dedigim kiz da bana sirtini döndü. Sonra kuzenine baska sevgili (kurban) buldu. Kizi cok uyardim yemin ederim. Ama beni dinlemedi.
Asagilanmakla devam eden bitik bir hayat... lise donemim evde butun gun uyuyup ara ara gelen vucut karincalanmasiyla devam etti.
Sonra bir ise girdim. Patronumun ogluyla birbirimizi begendik. Ben kopek gibi asıktım. Kulaklarim tikanirdi kalbimin sesinden. Bana dogru bir adim atsa titremeye baslardjm. Ona durumumu anlattim. Ondan gizlemek onu kandirmak istemedim. O da beni kabul etti.
Aylarca lüks arabasiyla beni gezdirdi. Kadin olmami firsat bilip diledigini yasadi. Askere giderken de kicima tekmeyi yerlestirdi.
Babam eve gelen arkadaslarimi evden kovardi hep ben de utancimdan kizlarin yuzune bakamazdim bir daha. Annem arkadaslarimin ysninda beni asagilayip hakaret eder, hatta vururdu. Simdiyse hic arkadasim yok. :) yine de aileme hep cok duskun bir kiz oldum. Onlarin mutlulugu uzerine kurdum dunyami. Ama beni bogdular.
Universite kazandim. Yapamadim. Gidemedim baska sehre burda istemedigim 4 yillik bir bolume yerlestim. Kafam almadi onu da biraktim. Ne arkadasim var ne ben varim. Simdi tansiyon hastasiyim. Asiri ofkeleniyorum ve saatlerce suruyor. Lanet ve bedduayi annemden ogrendim. Ama ben cok ediyormusum o az etmis. Ne yaptiysam yaranamadim hanimlar. Soyleyin, ben ne yapayim ailem icin ? Onlari mutlu etmek icin ? Ya da kendimi mutlu etmek icin ? Bu hayati istemiyorum. Boyle yasamak beni utandiriyor. Canima da kiymak istedim. Ama yapamiyor insan her zaman. Guclu gorunmekten cok sıkıldım. Bana bir akil verin nolur. Ben uyacagim soz veriyorum. Ise yarayana kadar her yolu deneyecegim.
Tesekkur ederjm yorumlariniz icin ablalarim kardeslerim