Kızlar iyi akşamlar. Aranıza yeni katıldım. Dertleşmek belki biraz olsun içimi dökmek istiyorum.
2 yıllık evliyim ilk evlendiğimizde eşimle bebek düşünmedik zaten birbirimizi çok tanımadan evlendik görücü usulü gibi birşey oldu hem hayat şartları ikimizde çalışıyoruz biraz birikim yaparız sonra bebeğimize ağız tadıyla büyütürüz dedik. Sonra bir gün hiç aklımızda yokken bizden sonra evlenen arkadaşlarımızdan bebek haberi aldık akşam eve gelince eşim bende baba olmak istiyorum artık beklemeden mi dedi şaşırdım içten içe çok sevindim meğer bende istiyormuşum da sanki dillendirememişim. Tabi sonra 1 2 3 4 5 ay derken ben hamile kalmadım bir türlü eskiden yumurtlama dahi nedir bilgim yokken araştırdım takipler yaptım yok olmuyor. Sonra kadın doğuma gittim tahlil vs birşey çıkmadı eşiniz tahlil yaptırsın dediler imkanı yok eşimi ikna edemedim aylarca boşanma raddesine geldik neredeyse ona öyle bir cümle kullandım ki aklıma geldikçe yüreğim parçalanıyor kavga esnasında sen benim anne olma hakkımı elimden alamazsın dedim çok içine oturmuş o lafım sonunda ikna oldu randavu aldık gittik üroloji ye tahlil sonucu geldi dünya başımıza yıkıldı o an hastane odası mezar oldu başımıza menide sperm yok doğal yolla bebek sahibi olamazsınız tüp bebek deneyin dedi yıkıldık. Sonrası malum doktor hastane araştırması yığınla tahlil muayene stres özel bir kliniğe gittik tahliller sonucunda tek çözüm mikro tese dediler biz hiç araştırmadan tam ne olduğunu bilmeden tek bir ilaç iğne tedavisi görmeden tamam hemen yapalım dedik yattı eşim masaya sonuç SERTOLİ CELL ONLY yani hiç sperm hücresi yok bomboşş yıkıldık tabi günlerce ağladı mahvetti kendini eşim dönüp bana ben senin anne olma hakkını elinden aldım nolur beni affet dedi dünya başıma yıkıldı meğer ne çok kırmışım kalbini bilmeden bencillik etmişim gururunu incitmişimde haberim yok.şimdi toparlandık dahada sıkı kenetlendik birbirimize biz bitti demedik araştırdık doktor doktor gezdik umutlu konuşanda oldu vazgeçin diyende ama vazgeçmedik bunu anladmki bu gibi durumlarda eşlerin birbirine olan desteği çok önemli anneymiş babaymış kardeş kimse değil eşin var yanında sana destekçi. Şimdi yakında İstanbul'a gideceğiz çapa ya besmeleyle çıkıyoruz bu yola inşallah şükürle son bulacak
Biraz uzun oldu ama affedin sadece içimi dökmek istedim. Benimle aynı kaderi paylaşan varsa gelin dertleşelim.
2 yıllık evliyim ilk evlendiğimizde eşimle bebek düşünmedik zaten birbirimizi çok tanımadan evlendik görücü usulü gibi birşey oldu hem hayat şartları ikimizde çalışıyoruz biraz birikim yaparız sonra bebeğimize ağız tadıyla büyütürüz dedik. Sonra bir gün hiç aklımızda yokken bizden sonra evlenen arkadaşlarımızdan bebek haberi aldık akşam eve gelince eşim bende baba olmak istiyorum artık beklemeden mi dedi şaşırdım içten içe çok sevindim meğer bende istiyormuşum da sanki dillendirememişim. Tabi sonra 1 2 3 4 5 ay derken ben hamile kalmadım bir türlü eskiden yumurtlama dahi nedir bilgim yokken araştırdım takipler yaptım yok olmuyor. Sonra kadın doğuma gittim tahlil vs birşey çıkmadı eşiniz tahlil yaptırsın dediler imkanı yok eşimi ikna edemedim aylarca boşanma raddesine geldik neredeyse ona öyle bir cümle kullandım ki aklıma geldikçe yüreğim parçalanıyor kavga esnasında sen benim anne olma hakkımı elimden alamazsın dedim çok içine oturmuş o lafım sonunda ikna oldu randavu aldık gittik üroloji ye tahlil sonucu geldi dünya başımıza yıkıldı o an hastane odası mezar oldu başımıza menide sperm yok doğal yolla bebek sahibi olamazsınız tüp bebek deneyin dedi yıkıldık. Sonrası malum doktor hastane araştırması yığınla tahlil muayene stres özel bir kliniğe gittik tahliller sonucunda tek çözüm mikro tese dediler biz hiç araştırmadan tam ne olduğunu bilmeden tek bir ilaç iğne tedavisi görmeden tamam hemen yapalım dedik yattı eşim masaya sonuç SERTOLİ CELL ONLY yani hiç sperm hücresi yok bomboşş yıkıldık tabi günlerce ağladı mahvetti kendini eşim dönüp bana ben senin anne olma hakkını elinden aldım nolur beni affet dedi dünya başıma yıkıldı meğer ne çok kırmışım kalbini bilmeden bencillik etmişim gururunu incitmişimde haberim yok.şimdi toparlandık dahada sıkı kenetlendik birbirimize biz bitti demedik araştırdık doktor doktor gezdik umutlu konuşanda oldu vazgeçin diyende ama vazgeçmedik bunu anladmki bu gibi durumlarda eşlerin birbirine olan desteği çok önemli anneymiş babaymış kardeş kimse değil eşin var yanında sana destekçi. Şimdi yakında İstanbul'a gideceğiz çapa ya besmeleyle çıkıyoruz bu yola inşallah şükürle son bulacak
Biraz uzun oldu ama affedin sadece içimi dökmek istedim. Benimle aynı kaderi paylaşan varsa gelin dertleşelim.