Tüp bebek tedavisinde eş desteği

Zerrenia .!.:

Dediğim gibi Rabbim her durumda gönlüne göre versin

Genişletmek için tıkla...

mihraaa .!.:

Merhaba arkadaşlar . Biraz içimi dökmek istiyorum . 25 yaşındayım 4 Nisan'da trasferim gerçekleşti bugün 4. Günüm . Fakat çok üzgünüm . Yaklaşık 2 yıldır çocuk tedavisi görüyoruz . Bu süreçte çok şey yaşadım . Çevre baskısı eş ilgisizligi vs . Gerçekten bu zamana çok zor geldim . İki aşılama onlarca bitkisel tedavi alternetif tıp ... Herşeyi denedim . İlk zamanlar sorun sadece bende var sanıyorduk pcos var bende kilo vermekte çok zorlanıyorum bu arada 164.boy 80 kiloyum . İnanılmaz zorlanıyorum ilk 1 yıl eşim kilo veremedigim için çocuk sahibi olamadigimizi defalarca yüzüme vurdu . Sonra üni Hastanesi'ne basladik Hacettepe tüp bebek merkezine . Ordan eşimden de tahlil istediler ve esimdide sperm azlığı ve hareketsizlik tespit edildi . Ama ben hiç onu kiracak birşey demedim olsun rabbim imtihan ediyor dedim hep . Ailelerimize de söyledik çünkü ben böyle seylerde çekinen bir insan değilim sürekli soruluyordu çocuk yokmu diye (,bu arada 3.5 yıllık evliyiz) bende böyle bir problemimiz var sizde ona göre davranın bize iması vermek için paylaştım . Bin pişman oldum eltimden sürekli mobbing yedim kayınvalidemin şuursuz imalarina maruz kaldım sürekli . Eşim hiç kimseye hiç birşey söylemedi benimde söylememe kesinlikle müsade etmedi . Çok üzüldüm çok yıprandım öyle bir hal aldiki bı zamandan sonra eşim bile dinlemek istemedi beni kirginligimi üzüntümü . Kendi icimde yaşadım bütün bu sıkıntı ve stresi ... Neyse tek başıma iki olumsuz aşılama serüvenini atlattım (eşimin manevi desteği olmadan ) . Tüp bebek aşamasına geldiğimizde eşim yine saçma sapan davranmaya başladı .(Bu arada eşim çocuk sahibi olmayı çok isteyen Sürekli yegenlerini ilgi manyağı yapan gördüğü her çocuğa bak bu bana benziyor diyen , beni toplum içinde şuursuzca bu konuda kıran bir insan ) neyse .Sürekli hastaneye gitmeyi erteliyor belgeler isteniyor bizden hazırlamak için asla adım atmıyor ben tek başıma bir sekilde halletmeye çalışıyorum . Sürekli ailesine ziyarete gidiyor boş vakitleri öyle dolduruyor . Onların ihtiyaçları olmadığı halde ihtiyaclarini gideriyor vs o kadar saçma sapan davranıyor ki . En son birgün belgelerin hepsini hazırladım hadi kalk gidiyoruz dedim . Yine gitmek istemedi . ( Sebebi kendiliğinden olacağına inanıyordu hala ve kendi durumunu kabullenemiyirdu . Üstelik ben onunla binlerce kez konuşup destek olmuştum ) Neyse kalkmadı oyun oynuyordu , ben artık o kadar yorulmuştum ki bütün belgeleri yırttım yuzuklerimide çıkarıp belgelerle beraber sehpaya bıraktım . Sonra dönüp gidip bavulumu hazırlamaya başladım . Tabi hiç oralı olmadı . Sonra baktı ciddiyim gelip özür diledi vs . Bı şekilde ikna oldu . Neyse biz başladık hastaneye gidip gelmeye . İlaç kullanmaya başladım o süreçte beni uzup yipratmaya devam etti sürekli ailesini eve cagiriyor biz gidiyoruz . Ama benim ağrılarım o kadar çok ki amh yüksekmis bende çok fazla yumurta gelişmiş o yüzden inanılmaz ağrılarım vardı . O surecte merdiven dahi inip çıkma yumurtalar geriye kaçar dediler . Neyse opu öncesi son kontrolüm var . Sabah 7 buçukta hastanede olmam gerekiyor . Eşimi kaldırıyorum beni bıraksın diye kalkmıyor asla . Baya uğraştım en son ağlamaya başladım geç kalıyorum diye zaten hormonlar tavan . Kalkıp bana hakaret etti . Bende hicbirsey söylemeden kalkıp kendim otobüsle gittim . Çok geç kaldım tabi inince koşmak zorunda kaldım indigim yer yakın değil hastaneye . 3 4 gün sonra opu yapıldı ve benden sadece 10 tane yumurta toplayabildiler çünkü hepsi geriye kaçmıştı . Sebebide o gün koşmuş olmamdi ... Bunlardan da 2 tanesi 5. Güne yetişti . Biri kaliteli diğeri az kaliteliydi ikisi aynı tüpe alındı . Aradan 3 ay geçti sürekli ailesi yüzünden ertelemek zorunda kaldık transferi . Onların işlerini hallettik sürekli . En son bu ay daha fazla ertelemek istemedim ve başladık transfer sürecine . Ailesi biliyor yine . Kayınbabamin kasık fıtığı var durdu durdu bizim trasnfer zamanı bı gidip aldirayim dedi ve ne hikmetse bizim trasnfer gününe ameliyat günü aldırdı . Eşim iki kardeş . Abisi var birde . Bende gurbetteyim ailem Adana'da yaşıyor . Yalnızım yani burda . Ben bunu duyunca çok kötü oldum . Çünkü eşim ailesine o kadar duskunki böyle bir durumda beni yalnız bırakacağını biliyordum . Abini çağır gelip babanla o ilgilensin bak benim de sana çok ihtiyacım olacak dedim çok sakin bir şekilde . O kadar bozuldu o kadar gerildi ki anlatamam . Abisini çağırdı ha ben geleyimmi diyor birde abisi . Surecimizi bildigj halde . Eşimi de ailesi inanılmaz kullanır etinden sütünden her şekilde . Kendisi de farkında ve bile isteye izin veriyor . Neyse kayinbabam ameliyat sonrası benim.evimde kalmak istedi sebebi bizim evde klozet olması . Bu arada kapalı ameliyat oldu . Ben kabul etmedim . Sonuçta benim sürecim belli evimde rahat rahat hareket etmek ve bu süreçte yalnız kalmak istiyorum . Üstelik kayınvalidem hiçbir işe el atmaz. Misafir gibi gelir gider evime asla bir çorba kaynatmaz . Kabul etmedim . Neyse transferimin ertesi günü hastaneden çıkıp geldiler bana güya beni gormek istemişler . Maskemi takip 5 dk geçtim oturdum yanlarında . Sonra kalkıp gittiler . Eşim sadece ilk 2 gün kahvaltımı hazırladı . Ben önden baya yemek yapıp buzluğa atmıştım . Hem ramazan aç kalmasın hemde dışardan masraf etmeyelim diye baya 7 8 günlük yemek yapmıştım . Bı onları ısıttı verdi . Bugün 4 . Günüm akşamın 6 Sina kadar uyudu halada uyuyor . Asla yanıma gelip muhabbet etmek yok . Birşeye ihtiyacın var mı diye sormak yok . Gece aşırı terlemistim askılı atletle yattım diye demedigini bırakmadi satasacak yer arıyor. Ben kendimi sıcak tutmuyormusum o yüzden çocuk tutunamayacakmis. Çok bunaldim çok ağladım o kadar üzgün yorgun ve kırgınım ki . Buraya içimi dökmek istedim . Oysa çok severek evlenmiştim eşimle . Evlendikten hemen sonra o kadar değişti ki . Herşeye okeyim ama bu konu çok hassas bir konu ne bileyim vicdanı olan kimse bu kadar zalim olmaz ...

Genişletmek için tıkla...

gebito .!.:

Kendi kendinize hayatınızı sevgisizliğe mahkum ediyorsunuz. Adam sizi sevse, kıymet berse böyle mi davranır. Ya değer görmediğinizi kabul edip ara ara böyle yakınarak hayatınıza devam edeceksiniz ya da çekip gideceksiniz.

Genişletmek için tıkla...

mihraaa .!.:

Allah sabrinizi kuvvetlendirsin ve en hayırlı zamanda kolaylıkla güzellikle nasıl etsin . Şöyleki esimin durumunu da söyledik ailesine . Benim ailem bilmiyor ben söylemek istemedim bende var bilsinler sadece . Fakat eşimin ailesi biliyor . ikimizin de normal bir süreçten gecmedigimizin farkındalar ve buna rağmen boyleler . İnanın ben tam manasıyla nasıl insanlar olduklarını geçen hafta transferinden birgün önce anladım . Benciller hemde çok

Genişletmek için tıkla...

mihraaa .!.:

Merhaba arkadaşlar . Biraz içimi dökmek istiyorum . 25 yaşındayım 4 Nisan'da trasferim gerçekleşti bugün 4. Günüm . Fakat çok üzgünüm . Yaklaşık 2 yıldır çocuk tedavisi görüyoruz . Bu süreçte çok şey yaşadım . Çevre baskısı eş ilgisizligi vs . Gerçekten bu zamana çok zor geldim . İki aşılama onlarca bitkisel tedavi alternetif tıp ... Herşeyi denedim . İlk zamanlar sorun sadece bende var sanıyorduk pcos var bende kilo vermekte çok zorlanıyorum bu arada 164.boy 80 kiloyum . İnanılmaz zorlanıyorum ilk 1 yıl eşim kilo veremedigim için çocuk sahibi olamadigimizi defalarca yüzüme vurdu . Sonra üni Hastanesi'ne basladik Hacettepe tüp bebek merkezine . Ordan eşimden de tahlil istediler ve esimdide sperm azlığı ve hareketsizlik tespit edildi . Ama ben hiç onu kiracak birşey demedim olsun rabbim imtihan ediyor dedim hep . Ailelerimize de söyledik çünkü ben böyle seylerde çekinen bir insan değilim sürekli soruluyordu çocuk yokmu diye (,bu arada 3.5 yıllık evliyiz) bende böyle bir problemimiz var sizde ona göre davranın bize iması vermek için paylaştım . Bin pişman oldum eltimden sürekli mobbing yedim kayınvalidemin şuursuz imalarina maruz kaldım sürekli . Eşim hiç kimseye hiç birşey söylemedi benimde söylememe kesinlikle müsade etmedi . Çok üzüldüm çok yıprandım öyle bir hal aldiki bı zamandan sonra eşim bile dinlemek istemedi beni kirginligimi üzüntümü . Kendi icimde yaşadım bütün bu sıkıntı ve stresi ... Neyse tek başıma iki olumsuz aşılama serüvenini atlattım (eşimin manevi desteği olmadan ) . Tüp bebek aşamasına geldiğimizde eşim yine saçma sapan davranmaya başladı .(Bu arada eşim çocuk sahibi olmayı çok isteyen Sürekli yegenlerini ilgi manyağı yapan gördüğü her çocuğa bak bu bana benziyor diyen , beni toplum içinde şuursuzca bu konuda kıran bir insan ) neyse .Sürekli hastaneye gitmeyi erteliyor belgeler isteniyor bizden hazırlamak için asla adım atmıyor ben tek başıma bir sekilde halletmeye çalışıyorum . Sürekli ailesine ziyarete gidiyor boş vakitleri öyle dolduruyor . Onların ihtiyaçları olmadığı halde ihtiyaclarini gideriyor vs o kadar saçma sapan davranıyor ki . En son birgün belgelerin hepsini hazırladım hadi kalk gidiyoruz dedim . Yine gitmek istemedi . ( Sebebi kendiliğinden olacağına inanıyordu hala ve kendi durumunu kabullenemiyirdu . Üstelik ben onunla binlerce kez konuşup destek olmuştum ) Neyse kalkmadı oyun oynuyordu , ben artık o kadar yorulmuştum ki bütün belgeleri yırttım yuzuklerimide çıkarıp belgelerle beraber sehpaya bıraktım . Sonra dönüp gidip bavulumu hazırlamaya başladım . Tabi hiç oralı olmadı . Sonra baktı ciddiyim gelip özür diledi vs . Bı şekilde ikna oldu . Neyse biz başladık hastaneye gidip gelmeye . İlaç kullanmaya başladım o süreçte beni uzup yipratmaya devam etti sürekli ailesini eve cagiriyor biz gidiyoruz . Ama benim ağrılarım o kadar çok ki amh yüksekmis bende çok fazla yumurta gelişmiş o yüzden inanılmaz ağrılarım vardı . O surecte merdiven dahi inip çıkma yumurtalar geriye kaçar dediler . Neyse opu öncesi son kontrolüm var . Sabah 7 buçukta hastanede olmam gerekiyor . Eşimi kaldırıyorum beni bıraksın diye kalkmıyor asla . Baya uğraştım en son ağlamaya başladım geç kalıyorum diye zaten hormonlar tavan . Kalkıp bana hakaret etti . Bende hicbirsey söylemeden kalkıp kendim otobüsle gittim . Çok geç kaldım tabi inince koşmak zorunda kaldım indigim yer yakın değil hastaneye . 3 4 gün sonra opu yapıldı ve benden sadece 10 tane yumurta toplayabildiler çünkü hepsi geriye kaçmıştı . Sebebide o gün koşmuş olmamdi ... Bunlardan da 2 tanesi 5. Güne yetişti . Biri kaliteli diğeri az kaliteliydi ikisi aynı tüpe alındı . Aradan 3 ay geçti sürekli ailesi yüzünden ertelemek zorunda kaldık transferi . Onların işlerini hallettik sürekli . En son bu ay daha fazla ertelemek istemedim ve başladık transfer sürecine . Ailesi biliyor yine . Kayınbabamin kasık fıtığı var durdu durdu bizim trasnfer zamanı bı gidip aldirayim dedi ve ne hikmetse bizim trasnfer gününe ameliyat günü aldırdı . Eşim iki kardeş . Abisi var birde . Bende gurbetteyim ailem Adana'da yaşıyor . Yalnızım yani burda . Ben bunu duyunca çok kötü oldum . Çünkü eşim ailesine o kadar duskunki böyle bir durumda beni yalnız bırakacağını biliyordum . Abini çağır gelip babanla o ilgilensin bak benim de sana çok ihtiyacım olacak dedim çok sakin bir şekilde . O kadar bozuldu o kadar gerildi ki anlatamam . Abisini çağırdı ha ben geleyimmi diyor birde abisi . Surecimizi bildigj halde . Eşimi de ailesi inanılmaz kullanır etinden sütünden her şekilde . Kendisi de farkında ve bile isteye izin veriyor . Neyse kayinbabam ameliyat sonrası benim.evimde kalmak istedi sebebi bizim evde klozet olması . Bu arada kapalı ameliyat oldu . Ben kabul etmedim . Sonuçta benim sürecim belli evimde rahat rahat hareket etmek ve bu süreçte yalnız kalmak istiyorum . Üstelik kayınvalidem hiçbir işe el atmaz. Misafir gibi gelir gider evime asla bir çorba kaynatmaz . Kabul etmedim . Neyse transferimin ertesi günü hastaneden çıkıp geldiler bana güya beni gormek istemişler . Maskemi takip 5 dk geçtim oturdum yanlarında . Sonra kalkıp gittiler . Eşim sadece ilk 2 gün kahvaltımı hazırladı . Ben önden baya yemek yapıp buzluğa atmıştım . Hem ramazan aç kalmasın hemde dışardan masraf etmeyelim diye baya 7 8 günlük yemek yapmıştım . Bı onları ısıttı verdi . Bugün 4 . Günüm akşamın 6 Sina kadar uyudu halada uyuyor . Asla yanıma gelip muhabbet etmek yok . Birşeye ihtiyacın var mı diye sormak yok . Gece aşırı terlemistim askılı atletle yattım diye demedigini bırakmadi satasacak yer arıyor. Ben kendimi sıcak tutmuyormusum o yüzden çocuk tutunamayacakmis. Çok bunaldim çok ağladım o kadar üzgün yorgun ve kırgınım ki . Buraya içimi dökmek istedim . Oysa çok severek evlenmiştim eşimle . Evlendikten hemen sonra o kadar değişti ki . Herşeye okeyim ama bu konu çok hassas bir konu ne bileyim vicdanı olan kimse bu kadar zalim olmaz ...

Genişletmek için tıkla...

havanur .!.:

Üzülme canım değmez böyle leri için ama eşinin sorununu niye saklıyorsunuz ki saklama açık açık söyle niye sana söyleniyor pocos gebeliğe engel değil sadece biraz durumu zorlaştırıyor eşinin durumu gebeliği engelliyor çok zorlaştırıyor açık açık de ve üstüne gelmesinler seni teselli etmiyorsa sende etme hata kendiliğinden olacağını düşünüyorsa gelmiyorsa seni yanliz bırakıyorsa üstüne böyle davranışlarda bulunuyorsa korunucagini bebek istemediğini söyle kendisinin düzelene kadar bende bir çaba harcamicam de daha gençsin boşanmicaksanda bir iki yıl bekle insan olana kadar yıllarca gebelik elde edemeyenler var Allah istese hiç bir şeydir bende 3 yık olcak neredeyse istiyoruz gebelik elde edemedik bir kalbi durdu bir kimyasal gebelik geçirdim demeki zamanı değil diyorum kısmet bu işler

Genişletmek için tıkla...

mihraaa .!.:

Merhaba arkadaşlar . Biraz içimi dökmek istiyorum . 25 yaşındayım 4 Nisan'da trasferim gerçekleşti bugün 4. Günüm . Fakat çok üzgünüm . Yaklaşık 2 yıldır çocuk tedavisi görüyoruz . Bu süreçte çok şey yaşadım . Çevre baskısı eş ilgisizligi vs . Gerçekten bu zamana çok zor geldim . İki aşılama onlarca bitkisel tedavi alternetif tıp ... Herşeyi denedim . İlk zamanlar sorun sadece bende var sanıyorduk pcos var bende kilo vermekte çok zorlanıyorum bu arada 164.boy 80 kiloyum . İnanılmaz zorlanıyorum ilk 1 yıl eşim kilo veremedigim için çocuk sahibi olamadigimizi defalarca yüzüme vurdu . Sonra üni Hastanesi'ne basladik Hacettepe tüp bebek merkezine . Ordan eşimden de tahlil istediler ve esimdide sperm azlığı ve hareketsizlik tespit edildi . Ama ben hiç onu kiracak birşey demedim olsun rabbim imtihan ediyor dedim hep . Ailelerimize de söyledik çünkü ben böyle seylerde çekinen bir insan değilim sürekli soruluyordu çocuk yokmu diye (,bu arada 3.5 yıllık evliyiz) bende böyle bir problemimiz var sizde ona göre davranın bize iması vermek için paylaştım . Bin pişman oldum eltimden sürekli mobbing yedim kayınvalidemin şuursuz imalarina maruz kaldım sürekli . Eşim hiç kimseye hiç birşey söylemedi benimde söylememe kesinlikle müsade etmedi . Çok üzüldüm çok yıprandım öyle bir hal aldiki bı zamandan sonra eşim bile dinlemek istemedi beni kirginligimi üzüntümü . Kendi icimde yaşadım bütün bu sıkıntı ve stresi ... Neyse tek başıma iki olumsuz aşılama serüvenini atlattım (eşimin manevi desteği olmadan ) . Tüp bebek aşamasına geldiğimizde eşim yine saçma sapan davranmaya başladı .(Bu arada eşim çocuk sahibi olmayı çok isteyen Sürekli yegenlerini ilgi manyağı yapan gördüğü her çocuğa bak bu bana benziyor diyen , beni toplum içinde şuursuzca bu konuda kıran bir insan ) neyse .Sürekli hastaneye gitmeyi erteliyor belgeler isteniyor bizden hazırlamak için asla adım atmıyor ben tek başıma bir sekilde halletmeye çalışıyorum . Sürekli ailesine ziyarete gidiyor boş vakitleri öyle dolduruyor . Onların ihtiyaçları olmadığı halde ihtiyaclarini gideriyor vs o kadar saçma sapan davranıyor ki . En son birgün belgelerin hepsini hazırladım hadi kalk gidiyoruz dedim . Yine gitmek istemedi . ( Sebebi kendiliğinden olacağına inanıyordu hala ve kendi durumunu kabullenemiyirdu . Üstelik ben onunla binlerce kez konuşup destek olmuştum ) Neyse kalkmadı oyun oynuyordu , ben artık o kadar yorulmuştum ki bütün belgeleri yırttım yuzuklerimide çıkarıp belgelerle beraber sehpaya bıraktım . Sonra dönüp gidip bavulumu hazırlamaya başladım . Tabi hiç oralı olmadı . Sonra baktı ciddiyim gelip özür diledi vs . Bı şekilde ikna oldu . Neyse biz başladık hastaneye gidip gelmeye . İlaç kullanmaya başladım o süreçte beni uzup yipratmaya devam etti sürekli ailesini eve cagiriyor biz gidiyoruz . Ama benim ağrılarım o kadar çok ki amh yüksekmis bende çok fazla yumurta gelişmiş o yüzden inanılmaz ağrılarım vardı . O surecte merdiven dahi inip çıkma yumurtalar geriye kaçar dediler . Neyse opu öncesi son kontrolüm var . Sabah 7 buçukta hastanede olmam gerekiyor . Eşimi kaldırıyorum beni bıraksın diye kalkmıyor asla . Baya uğraştım en son ağlamaya başladım geç kalıyorum diye zaten hormonlar tavan . Kalkıp bana hakaret etti . Bende hicbirsey söylemeden kalkıp kendim otobüsle gittim . Çok geç kaldım tabi inince koşmak zorunda kaldım indigim yer yakın değil hastaneye . 3 4 gün sonra opu yapıldı ve benden sadece 10 tane yumurta toplayabildiler çünkü hepsi geriye kaçmıştı . Sebebide o gün koşmuş olmamdi ... Bunlardan da 2 tanesi 5. Güne yetişti . Biri kaliteli diğeri az kaliteliydi ikisi aynı tüpe alındı . Aradan 3 ay geçti sürekli ailesi yüzünden ertelemek zorunda kaldık transferi . Onların işlerini hallettik sürekli . En son bu ay daha fazla ertelemek istemedim ve başladık transfer sürecine . Ailesi biliyor yine . Kayınbabamin kasık fıtığı var durdu durdu bizim trasnfer zamanı bı gidip aldirayim dedi ve ne hikmetse bizim trasnfer gününe ameliyat günü aldırdı . Eşim iki kardeş . Abisi var birde . Bende gurbetteyim ailem Adana'da yaşıyor . Yalnızım yani burda . Ben bunu duyunca çok kötü oldum . Çünkü eşim ailesine o kadar duskunki böyle bir durumda beni yalnız bırakacağını biliyordum . Abini çağır gelip babanla o ilgilensin bak benim de sana çok ihtiyacım olacak dedim çok sakin bir şekilde . O kadar bozuldu o kadar gerildi ki anlatamam . Abisini çağırdı ha ben geleyimmi diyor birde abisi . Surecimizi bildigj halde . Eşimi de ailesi inanılmaz kullanır etinden sütünden her şekilde . Kendisi de farkında ve bile isteye izin veriyor . Neyse kayinbabam ameliyat sonrası benim.evimde kalmak istedi sebebi bizim evde klozet olması . Bu arada kapalı ameliyat oldu . Ben kabul etmedim . Sonuçta benim sürecim belli evimde rahat rahat hareket etmek ve bu süreçte yalnız kalmak istiyorum . Üstelik kayınvalidem hiçbir işe el atmaz. Misafir gibi gelir gider evime asla bir çorba kaynatmaz . Kabul etmedim . Neyse transferimin ertesi günü hastaneden çıkıp geldiler bana güya beni gormek istemişler . Maskemi takip 5 dk geçtim oturdum yanlarında . Sonra kalkıp gittiler . Eşim sadece ilk 2 gün kahvaltımı hazırladı . Ben önden baya yemek yapıp buzluğa atmıştım . Hem ramazan aç kalmasın hemde dışardan masraf etmeyelim diye baya 7 8 günlük yemek yapmıştım . Bı onları ısıttı verdi . Bugün 4 . Günüm akşamın 6 Sina kadar uyudu halada uyuyor . Asla yanıma gelip muhabbet etmek yok . Birşeye ihtiyacın var mı diye sormak yok . Gece aşırı terlemistim askılı atletle yattım diye demedigini bırakmadi satasacak yer arıyor. Ben kendimi sıcak tutmuyormusum o yüzden çocuk tutunamayacakmis. Çok bunaldim çok ağladım o kadar üzgün yorgun ve kırgınım ki . Buraya içimi dökmek istedim . Oysa çok severek evlenmiştim eşimle . Evlendikten hemen sonra o kadar değişti ki . Herşeye okeyim ama bu konu çok hassas bir konu ne bileyim vicdanı olan kimse bu kadar zalim olmaz ...

Genişletmek için tıkla...

Sevimlikiz2 .!.:

O anlatmıyorsa sen anlat sorun kimde o istediği kadar konuşsun zaten her halikarda sana iyi davranmıyor piskolojik stres yaşatıyor

Genişletmek için tıkla...

mihraaa .!.:

Merhaba arkadaşlar . Biraz içimi dökmek istiyorum . 25 yaşındayım 4 Nisan'da trasferim gerçekleşti bugün 4. Günüm . Fakat çok üzgünüm . Yaklaşık 2 yıldır çocuk tedavisi görüyoruz . Bu süreçte çok şey yaşadım . Çevre baskısı eş ilgisizligi vs . Gerçekten bu zamana çok zor geldim . İki aşılama onlarca bitkisel tedavi alternetif tıp ... Herşeyi denedim . İlk zamanlar sorun sadece bende var sanıyorduk pcos var bende kilo vermekte çok zorlanıyorum bu arada 164.boy 80 kiloyum . İnanılmaz zorlanıyorum ilk 1 yıl eşim kilo veremedigim için çocuk sahibi olamadigimizi defalarca yüzüme vurdu . Sonra üni Hastanesi'ne basladik Hacettepe tüp bebek merkezine . Ordan eşimden de tahlil istediler ve esimdide sperm azlığı ve hareketsizlik tespit edildi . Ama ben hiç onu kiracak birşey demedim olsun rabbim imtihan ediyor dedim hep . Ailelerimize de söyledik çünkü ben böyle seylerde çekinen bir insan değilim sürekli soruluyordu çocuk yokmu diye (,bu arada 3.5 yıllık evliyiz) bende böyle bir problemimiz var sizde ona göre davranın bize iması vermek için paylaştım . Bin pişman oldum eltimden sürekli mobbing yedim kayınvalidemin şuursuz imalarina maruz kaldım sürekli . Eşim hiç kimseye hiç birşey söylemedi benimde söylememe kesinlikle müsade etmedi . Çok üzüldüm çok yıprandım öyle bir hal aldiki bı zamandan sonra eşim bile dinlemek istemedi beni kirginligimi üzüntümü . Kendi icimde yaşadım bütün bu sıkıntı ve stresi ... Neyse tek başıma iki olumsuz aşılama serüvenini atlattım (eşimin manevi desteği olmadan ) . Tüp bebek aşamasına geldiğimizde eşim yine saçma sapan davranmaya başladı .(Bu arada eşim çocuk sahibi olmayı çok isteyen Sürekli yegenlerini ilgi manyağı yapan gördüğü her çocuğa bak bu bana benziyor diyen , beni toplum içinde şuursuzca bu konuda kıran bir insan ) neyse .Sürekli hastaneye gitmeyi erteliyor belgeler isteniyor bizden hazırlamak için asla adım atmıyor ben tek başıma bir sekilde halletmeye çalışıyorum . Sürekli ailesine ziyarete gidiyor boş vakitleri öyle dolduruyor . Onların ihtiyaçları olmadığı halde ihtiyaclarini gideriyor vs o kadar saçma sapan davranıyor ki . En son birgün belgelerin hepsini hazırladım hadi kalk gidiyoruz dedim . Yine gitmek istemedi . ( Sebebi kendiliğinden olacağına inanıyordu hala ve kendi durumunu kabullenemiyirdu . Üstelik ben onunla binlerce kez konuşup destek olmuştum ) Neyse kalkmadı oyun oynuyordu , ben artık o kadar yorulmuştum ki bütün belgeleri yırttım yuzuklerimide çıkarıp belgelerle beraber sehpaya bıraktım . Sonra dönüp gidip bavulumu hazırlamaya başladım . Tabi hiç oralı olmadı . Sonra baktı ciddiyim gelip özür diledi vs . Bı şekilde ikna oldu . Neyse biz başladık hastaneye gidip gelmeye . İlaç kullanmaya başladım o süreçte beni uzup yipratmaya devam etti sürekli ailesini eve cagiriyor biz gidiyoruz . Ama benim ağrılarım o kadar çok ki amh yüksekmis bende çok fazla yumurta gelişmiş o yüzden inanılmaz ağrılarım vardı . O surecte merdiven dahi inip çıkma yumurtalar geriye kaçar dediler . Neyse opu öncesi son kontrolüm var . Sabah 7 buçukta hastanede olmam gerekiyor . Eşimi kaldırıyorum beni bıraksın diye kalkmıyor asla . Baya uğraştım en son ağlamaya başladım geç kalıyorum diye zaten hormonlar tavan . Kalkıp bana hakaret etti . Bende hicbirsey söylemeden kalkıp kendim otobüsle gittim . Çok geç kaldım tabi inince koşmak zorunda kaldım indigim yer yakın değil hastaneye . 3 4 gün sonra opu yapıldı ve benden sadece 10 tane yumurta toplayabildiler çünkü hepsi geriye kaçmıştı . Sebebide o gün koşmuş olmamdi ... Bunlardan da 2 tanesi 5. Güne yetişti . Biri kaliteli diğeri az kaliteliydi ikisi aynı tüpe alındı . Aradan 3 ay geçti sürekli ailesi yüzünden ertelemek zorunda kaldık transferi . Onların işlerini hallettik sürekli . En son bu ay daha fazla ertelemek istemedim ve başladık transfer sürecine . Ailesi biliyor yine . Kayınbabamin kasık fıtığı var durdu durdu bizim trasnfer zamanı bı gidip aldirayim dedi ve ne hikmetse bizim trasnfer gününe ameliyat günü aldırdı . Eşim iki kardeş . Abisi var birde . Bende gurbetteyim ailem Adana'da yaşıyor . Yalnızım yani burda . Ben bunu duyunca çok kötü oldum . Çünkü eşim ailesine o kadar duskunki böyle bir durumda beni yalnız bırakacağını biliyordum . Abini çağır gelip babanla o ilgilensin bak benim de sana çok ihtiyacım olacak dedim çok sakin bir şekilde . O kadar bozuldu o kadar gerildi ki anlatamam . Abisini çağırdı ha ben geleyimmi diyor birde abisi . Surecimizi bildigj halde . Eşimi de ailesi inanılmaz kullanır etinden sütünden her şekilde . Kendisi de farkında ve bile isteye izin veriyor . Neyse kayinbabam ameliyat sonrası benim.evimde kalmak istedi sebebi bizim evde klozet olması . Bu arada kapalı ameliyat oldu . Ben kabul etmedim . Sonuçta benim sürecim belli evimde rahat rahat hareket etmek ve bu süreçte yalnız kalmak istiyorum . Üstelik kayınvalidem hiçbir işe el atmaz. Misafir gibi gelir gider evime asla bir çorba kaynatmaz . Kabul etmedim . Neyse transferimin ertesi günü hastaneden çıkıp geldiler bana güya beni gormek istemişler . Maskemi takip 5 dk geçtim oturdum yanlarında . Sonra kalkıp gittiler . Eşim sadece ilk 2 gün kahvaltımı hazırladı . Ben önden baya yemek yapıp buzluğa atmıştım . Hem ramazan aç kalmasın hemde dışardan masraf etmeyelim diye baya 7 8 günlük yemek yapmıştım . Bı onları ısıttı verdi . Bugün 4 . Günüm akşamın 6 Sina kadar uyudu halada uyuyor . Asla yanıma gelip muhabbet etmek yok . Birşeye ihtiyacın var mı diye sormak yok . Gece aşırı terlemistim askılı atletle yattım diye demedigini bırakmadi satasacak yer arıyor. Ben kendimi sıcak tutmuyormusum o yüzden çocuk tutunamayacakmis. Çok bunaldim çok ağladım o kadar üzgün yorgun ve kırgınım ki . Buraya içimi dökmek istedim . Oysa çok severek evlenmiştim eşimle . Evlendikten hemen sonra o kadar değişti ki . Herşeye okeyim ama bu konu çok hassas bir konu ne bileyim vicdanı olan kimse bu kadar zalim olmaz ...

Genişletmek için tıkla...

Cherry92 .!.:

Bukadar dramatik olmak yerine kendini bi silkelen ve kendine gel. Böyle birinden neden çocuk yapmakta bukadar ısrarcısın?
Çocuğun olsa bile eminim bu seferde hamileliğinde kötü davranacak, sonra lohusalık.
Hadi kendini düşünmüyorsun çocuğa yazık değilmi?

Genişletmek için tıkla...

mihraaa .!.:

Merhaba arkadaşlar . Biraz içimi dökmek istiyorum . 25 yaşındayım 4 Nisan'da trasferim gerçekleşti bugün 4. Günüm . Fakat çok üzgünüm . Yaklaşık 2 yıldır çocuk tedavisi görüyoruz . Bu süreçte çok şey yaşadım . Çevre baskısı eş ilgisizligi vs . Gerçekten bu zamana çok zor geldim . İki aşılama onlarca bitkisel tedavi alternetif tıp ... Herşeyi denedim . İlk zamanlar sorun sadece bende var sanıyorduk pcos var bende kilo vermekte çok zorlanıyorum bu arada 164.boy 80 kiloyum . İnanılmaz zorlanıyorum ilk 1 yıl eşim kilo veremedigim için çocuk sahibi olamadigimizi defalarca yüzüme vurdu . Sonra üni Hastanesi'ne basladik Hacettepe tüp bebek merkezine . Ordan eşimden de tahlil istediler ve esimdide sperm azlığı ve hareketsizlik tespit edildi . Ama ben hiç onu kiracak birşey demedim olsun rabbim imtihan ediyor dedim hep . Ailelerimize de söyledik çünkü ben böyle seylerde çekinen bir insan değilim sürekli soruluyordu çocuk yokmu diye (,bu arada 3.5 yıllık evliyiz) bende böyle bir problemimiz var sizde ona göre davranın bize iması vermek için paylaştım . Bin pişman oldum eltimden sürekli mobbing yedim kayınvalidemin şuursuz imalarina maruz kaldım sürekli . Eşim hiç kimseye hiç birşey söylemedi benimde söylememe kesinlikle müsade etmedi . Çok üzüldüm çok yıprandım öyle bir hal aldiki bı zamandan sonra eşim bile dinlemek istemedi beni kirginligimi üzüntümü . Kendi icimde yaşadım bütün bu sıkıntı ve stresi ... Neyse tek başıma iki olumsuz aşılama serüvenini atlattım (eşimin manevi desteği olmadan ) . Tüp bebek aşamasına geldiğimizde eşim yine saçma sapan davranmaya başladı .(Bu arada eşim çocuk sahibi olmayı çok isteyen Sürekli yegenlerini ilgi manyağı yapan gördüğü her çocuğa bak bu bana benziyor diyen , beni toplum içinde şuursuzca bu konuda kıran bir insan ) neyse .Sürekli hastaneye gitmeyi erteliyor belgeler isteniyor bizden hazırlamak için asla adım atmıyor ben tek başıma bir sekilde halletmeye çalışıyorum . Sürekli ailesine ziyarete gidiyor boş vakitleri öyle dolduruyor . Onların ihtiyaçları olmadığı halde ihtiyaclarini gideriyor vs o kadar saçma sapan davranıyor ki . En son birgün belgelerin hepsini hazırladım hadi kalk gidiyoruz dedim . Yine gitmek istemedi . ( Sebebi kendiliğinden olacağına inanıyordu hala ve kendi durumunu kabullenemiyirdu . Üstelik ben onunla binlerce kez konuşup destek olmuştum ) Neyse kalkmadı oyun oynuyordu , ben artık o kadar yorulmuştum ki bütün belgeleri yırttım yuzuklerimide çıkarıp belgelerle beraber sehpaya bıraktım . Sonra dönüp gidip bavulumu hazırlamaya başladım . Tabi hiç oralı olmadı . Sonra baktı ciddiyim gelip özür diledi vs . Bı şekilde ikna oldu . Neyse biz başladık hastaneye gidip gelmeye . İlaç kullanmaya başladım o süreçte beni uzup yipratmaya devam etti sürekli ailesini eve cagiriyor biz gidiyoruz . Ama benim ağrılarım o kadar çok ki amh yüksekmis bende çok fazla yumurta gelişmiş o yüzden inanılmaz ağrılarım vardı . O surecte merdiven dahi inip çıkma yumurtalar geriye kaçar dediler . Neyse opu öncesi son kontrolüm var . Sabah 7 buçukta hastanede olmam gerekiyor . Eşimi kaldırıyorum beni bıraksın diye kalkmıyor asla . Baya uğraştım en son ağlamaya başladım geç kalıyorum diye zaten hormonlar tavan . Kalkıp bana hakaret etti . Bende hicbirsey söylemeden kalkıp kendim otobüsle gittim . Çok geç kaldım tabi inince koşmak zorunda kaldım indigim yer yakın değil hastaneye . 3 4 gün sonra opu yapıldı ve benden sadece 10 tane yumurta toplayabildiler çünkü hepsi geriye kaçmıştı . Sebebide o gün koşmuş olmamdi ... Bunlardan da 2 tanesi 5. Güne yetişti . Biri kaliteli diğeri az kaliteliydi ikisi aynı tüpe alındı . Aradan 3 ay geçti sürekli ailesi yüzünden ertelemek zorunda kaldık transferi . Onların işlerini hallettik sürekli . En son bu ay daha fazla ertelemek istemedim ve başladık transfer sürecine . Ailesi biliyor yine . Kayınbabamin kasık fıtığı var durdu durdu bizim trasnfer zamanı bı gidip aldirayim dedi ve ne hikmetse bizim trasnfer gününe ameliyat günü aldırdı . Eşim iki kardeş . Abisi var birde . Bende gurbetteyim ailem Adana'da yaşıyor . Yalnızım yani burda . Ben bunu duyunca çok kötü oldum . Çünkü eşim ailesine o kadar duskunki böyle bir durumda beni yalnız bırakacağını biliyordum . Abini çağır gelip babanla o ilgilensin bak benim de sana çok ihtiyacım olacak dedim çok sakin bir şekilde . O kadar bozuldu o kadar gerildi ki anlatamam . Abisini çağırdı ha ben geleyimmi diyor birde abisi . Surecimizi bildigj halde . Eşimi de ailesi inanılmaz kullanır etinden sütünden her şekilde . Kendisi de farkında ve bile isteye izin veriyor . Neyse kayinbabam ameliyat sonrası benim.evimde kalmak istedi sebebi bizim evde klozet olması . Bu arada kapalı ameliyat oldu . Ben kabul etmedim . Sonuçta benim sürecim belli evimde rahat rahat hareket etmek ve bu süreçte yalnız kalmak istiyorum . Üstelik kayınvalidem hiçbir işe el atmaz. Misafir gibi gelir gider evime asla bir çorba kaynatmaz . Kabul etmedim . Neyse transferimin ertesi günü hastaneden çıkıp geldiler bana güya beni gormek istemişler . Maskemi takip 5 dk geçtim oturdum yanlarında . Sonra kalkıp gittiler . Eşim sadece ilk 2 gün kahvaltımı hazırladı . Ben önden baya yemek yapıp buzluğa atmıştım . Hem ramazan aç kalmasın hemde dışardan masraf etmeyelim diye baya 7 8 günlük yemek yapmıştım . Bı onları ısıttı verdi . Bugün 4 . Günüm akşamın 6 Sina kadar uyudu halada uyuyor . Asla yanıma gelip muhabbet etmek yok . Birşeye ihtiyacın var mı diye sormak yok . Gece aşırı terlemistim askılı atletle yattım diye demedigini bırakmadi satasacak yer arıyor. Ben kendimi sıcak tutmuyormusum o yüzden çocuk tutunamayacakmis. Çok bunaldim çok ağladım o kadar üzgün yorgun ve kırgınım ki . Buraya içimi dökmek istedim . Oysa çok severek evlenmiştim eşimle . Evlendikten hemen sonra o kadar değişti ki . Herşeye okeyim ama bu konu çok hassas bir konu ne bileyim vicdanı olan kimse bu kadar zalim olmaz ...

Genişletmek için tıkla...

mihraaa .!.:

Merhaba arkadaşlar . Biraz içimi dökmek istiyorum . 25 yaşındayım 4 Nisan'da trasferim gerçekleşti bugün 4. Günüm . Fakat çok üzgünüm . Yaklaşık 2 yıldır çocuk tedavisi görüyoruz . Bu süreçte çok şey yaşadım . Çevre baskısı eş ilgisizligi vs . Gerçekten bu zamana çok zor geldim . İki aşılama onlarca bitkisel tedavi alternetif tıp ... Herşeyi denedim . İlk zamanlar sorun sadece bende var sanıyorduk pcos var bende kilo vermekte çok zorlanıyorum bu arada 164.boy 80 kiloyum . İnanılmaz zorlanıyorum ilk 1 yıl eşim kilo veremedigim için çocuk sahibi olamadigimizi defalarca yüzüme vurdu . Sonra üni Hastanesi'ne basladik Hacettepe tüp bebek merkezine . Ordan eşimden de tahlil istediler ve esimdide sperm azlığı ve hareketsizlik tespit edildi . Ama ben hiç onu kiracak birşey demedim olsun rabbim imtihan ediyor dedim hep . Ailelerimize de söyledik çünkü ben böyle seylerde çekinen bir insan değilim sürekli soruluyordu çocuk yokmu diye (,bu arada 3.5 yıllık evliyiz) bende böyle bir problemimiz var sizde ona göre davranın bize iması vermek için paylaştım . Bin pişman oldum eltimden sürekli mobbing yedim kayınvalidemin şuursuz imalarina maruz kaldım sürekli . Eşim hiç kimseye hiç birşey söylemedi benimde söylememe kesinlikle müsade etmedi . Çok üzüldüm çok yıprandım öyle bir hal aldiki bı zamandan sonra eşim bile dinlemek istemedi beni kirginligimi üzüntümü . Kendi icimde yaşadım bütün bu sıkıntı ve stresi ... Neyse tek başıma iki olumsuz aşılama serüvenini atlattım (eşimin manevi desteği olmadan ) . Tüp bebek aşamasına geldiğimizde eşim yine saçma sapan davranmaya başladı .(Bu arada eşim çocuk sahibi olmayı çok isteyen Sürekli yegenlerini ilgi manyağı yapan gördüğü her çocuğa bak bu bana benziyor diyen , beni toplum içinde şuursuzca bu konuda kıran bir insan ) neyse .Sürekli hastaneye gitmeyi erteliyor belgeler isteniyor bizden hazırlamak için asla adım atmıyor ben tek başıma bir sekilde halletmeye çalışıyorum . Sürekli ailesine ziyarete gidiyor boş vakitleri öyle dolduruyor . Onların ihtiyaçları olmadığı halde ihtiyaclarini gideriyor vs o kadar saçma sapan davranıyor ki . En son birgün belgelerin hepsini hazırladım hadi kalk gidiyoruz dedim . Yine gitmek istemedi . ( Sebebi kendiliğinden olacağına inanıyordu hala ve kendi durumunu kabullenemiyirdu . Üstelik ben onunla binlerce kez konuşup destek olmuştum ) Neyse kalkmadı oyun oynuyordu , ben artık o kadar yorulmuştum ki bütün belgeleri yırttım yuzuklerimide çıkarıp belgelerle beraber sehpaya bıraktım . Sonra dönüp gidip bavulumu hazırlamaya başladım . Tabi hiç oralı olmadı . Sonra baktı ciddiyim gelip özür diledi vs . Bı şekilde ikna oldu . Neyse biz başladık hastaneye gidip gelmeye . İlaç kullanmaya başladım o süreçte beni uzup yipratmaya devam etti sürekli ailesini eve cagiriyor biz gidiyoruz . Ama benim ağrılarım o kadar çok ki amh yüksekmis bende çok fazla yumurta gelişmiş o yüzden inanılmaz ağrılarım vardı . O surecte merdiven dahi inip çıkma yumurtalar geriye kaçar dediler . Neyse opu öncesi son kontrolüm var . Sabah 7 buçukta hastanede olmam gerekiyor . Eşimi kaldırıyorum beni bıraksın diye kalkmıyor asla . Baya uğraştım en son ağlamaya başladım geç kalıyorum diye zaten hormonlar tavan . Kalkıp bana hakaret etti . Bende hicbirsey söylemeden kalkıp kendim otobüsle gittim . Çok geç kaldım tabi inince koşmak zorunda kaldım indigim yer yakın değil hastaneye . 3 4 gün sonra opu yapıldı ve benden sadece 10 tane yumurta toplayabildiler çünkü hepsi geriye kaçmıştı . Sebebide o gün koşmuş olmamdi ... Bunlardan da 2 tanesi 5. Güne yetişti . Biri kaliteli diğeri az kaliteliydi ikisi aynı tüpe alındı . Aradan 3 ay geçti sürekli ailesi yüzünden ertelemek zorunda kaldık transferi . Onların işlerini hallettik sürekli . En son bu ay daha fazla ertelemek istemedim ve başladık transfer sürecine . Ailesi biliyor yine . Kayınbabamin kasık fıtığı var durdu durdu bizim trasnfer zamanı bı gidip aldirayim dedi ve ne hikmetse bizim trasnfer gününe ameliyat günü aldırdı . Eşim iki kardeş . Abisi var birde . Bende gurbetteyim ailem Adana'da yaşıyor . Yalnızım yani burda . Ben bunu duyunca çok kötü oldum . Çünkü eşim ailesine o kadar duskunki böyle bir durumda beni yalnız bırakacağını biliyordum . Abini çağır gelip babanla o ilgilensin bak benim de sana çok ihtiyacım olacak dedim çok sakin bir şekilde . O kadar bozuldu o kadar gerildi ki anlatamam . Abisini çağırdı ha ben geleyimmi diyor birde abisi . Surecimizi bildigj halde . Eşimi de ailesi inanılmaz kullanır etinden sütünden her şekilde . Kendisi de farkında ve bile isteye izin veriyor . Neyse kayinbabam ameliyat sonrası benim.evimde kalmak istedi sebebi bizim evde klozet olması . Bu arada kapalı ameliyat oldu . Ben kabul etmedim . Sonuçta benim sürecim belli evimde rahat rahat hareket etmek ve bu süreçte yalnız kalmak istiyorum . Üstelik kayınvalidem hiçbir işe el atmaz. Misafir gibi gelir gider evime asla bir çorba kaynatmaz . Kabul etmedim . Neyse transferimin ertesi günü hastaneden çıkıp geldiler bana güya beni gormek istemişler . Maskemi takip 5 dk geçtim oturdum yanlarında . Sonra kalkıp gittiler . Eşim sadece ilk 2 gün kahvaltımı hazırladı . Ben önden baya yemek yapıp buzluğa atmıştım . Hem ramazan aç kalmasın hemde dışardan masraf etmeyelim diye baya 7 8 günlük yemek yapmıştım . Bı onları ısıttı verdi . Bugün 4 . Günüm akşamın 6 Sina kadar uyudu halada uyuyor . Asla yanıma gelip muhabbet etmek yok . Birşeye ihtiyacın var mı diye sormak yok . Gece aşırı terlemistim askılı atletle yattım diye demedigini bırakmadi satasacak yer arıyor. Ben kendimi sıcak tutmuyormusum o yüzden çocuk tutunamayacakmis. Çok bunaldim çok ağladım o kadar üzgün yorgun ve kırgınım ki . Buraya içimi dökmek istedim . Oysa çok severek evlenmiştim eşimle . Evlendikten hemen sonra o kadar değişti ki . Herşeye okeyim ama bu konu çok hassas bir konu ne bileyim vicdanı olan kimse bu kadar zalim olmaz ...

Genişletmek için tıkla...

ozdenkocak88 .!.:

Merhaba ben 20liyaşlarda iken enfeksiyon sonucu hastaneye yatırıldım çıkmadan önce doktorum odama gelip tüplerin dahil rahimde bir çok yerin çürümüş bir daha çocugun kesinlikle olmaz dedi o dönem ben evlenmeyi bile kafamdan sildim akabinde eğitimime odaklandım işe girdim vs karşıma eşim çıktı evlenme imkanım olmadığı İçin kendisinden hep kaçtım ben kaçtıkça oda peşime düştü en son durumumuzu izah ettim ve kendisi çocuk istemediğini bu durumun onun İçin önemli olmadığını söyleyerek evlenmek istediğini söyledi neyse biz evlendik ben yine de bi hastaneye gidip yıllar önceki durumumu öğrenmek istedim 2 3 hastaneye giderken eşim btcoin den battı bu arada eşim çok ana kuzusudur btcoın den batında evde kavgalar gürültüler bağırısşlar çağırışlar eksik olmadı kendisine evden defolup gitmesini ve doğru anasının evine gitmesini söyledim tabi inanırmısınız o esnada ben iyidir doktoru bulmuştum halen hastaneye gidiyordum bi nevi tedavi sürecine girmiştim eşimden yanımda olmasını beklemek yerine tam tersi onun gelmesini istemiyordum eşim evde daha çok depresyona girdi çünkü iyi para kaybetti inanın ben o esnada halen hastane mücadelesi veriyordum sebebi de minik mucizeme kavuşmak İçin eşimi sadece imza ihtiyacı olunan durumlarına getirdim onda da ayrı ayrı gittik hastaneye hiç boyun eğmedim onu hiç umursamadım bütün emeği ben verdim ondan destek de beklemedim ben kadın olarak herşeyin üstesinden gelebileceğimi düşündüm çünkü düşündüğüm gibi de oldu 3. Transferde minik mucizeme kavuştum kızım suan 5 aylık misler gibi eşime ve ailesine gelince de şimdi kıpır kıpır etrafımda dönüyorlar ( dip not : bebeğim İçin verdiğim mücadele evliliğimi kurtarmak İçin değildi benim gözümde evliliğim zaten bitmişti benim mücadelem kızıma kavuşmak içindi )

Genişletmek için tıkla...

rosemihra .!.:

Neden eşininiz kendi spermini gizliyor. Herkese söylemesi lazım

Genişletmek için tıkla...

Sevimlikiz2 .!.:

İlk başta çocuk istiyordu uğraştı şimdi değişti konuşmaları değişti diyorsunuz acaba ailesinin dolduruşunamı geliyor onların konuşmaları söyledikleri ailesine çok düşkün olanlar konuşmalarından etkilenip o şekilde davranırlar

Genişletmek için tıkla...