Kızlar Merhabalar,
Aylardır hatta senelerdir burayı sizleri takip ediyorum en sonunda dayanamadım ve ben de aranıza katıldım. Öncelikle iyi ki varsınız. Deneyimlerini okumak kah düşündürdü kah güldürdü kah hüzünlendirdi.
30 yaşında 4 senelik evliyim. Eşim 34 yaşında. Evliliğimizin ilk zamanlarında yaptırdığımız tahlil sonucu tedaviye ihtiyacımız olduğunu az çok öğrenmiştik. Bu sebeple çok da üstünde durmadık. Hadi artık yapalım dedik ve önce Cem Demirel'in içimize sinmeyince de Mustafa Bahçeci'nin yolunu tuttuk ve burada karar kıldık. Doktor mikroenjeksiyon dedi. İlk ay yumurta toplanacak bir ay aradan sonra tek embriyo transfer edilecek. Lakin gel gelelim reglim gelmek üzere ama ben tedaviye gitmek istemiyorum. Ağlamak kaçmak geliyor. Bu süreçte bazı kan verme vs süreçlerini eşimin yoğun işi dolayısıyla bireysel halletmek zorunda kaldık. Maddi manevi şu an sıkıntı edeceğimiz bir durum yok. Ama ben korkuyorum biraz da eşimde eksik hissettiğim bir seyler oluyor belki de bundan. Beni sevdiğini biliyorum ama ben onun için bu süreçleri yaşayacakken o sanki bir şeyleri gayr-i ciddi algılıyormuş veya tam anlamıyla baba olmak istemiyormuş ve samimiyetsiz davranıyormuş gibi geliyor. (ki tedaviye başlamak isteyen eşim). Ertelemeli miyim bilemiyorum. Ertelesem yine aynı durumları mı yaşarım yoksa bir an önce başlayıp en azından yumurta toplamayı yaptırtıp transferi mi hazır hissedince yaptırsam? Bana akıl verin ne olur. Kendimi gerçekten çaresiz hissediyorum. buradaki herkes hevesli ve istekli görünüyor başlamak için. Ben neden böyleyim
Aylardır hatta senelerdir burayı sizleri takip ediyorum en sonunda dayanamadım ve ben de aranıza katıldım. Öncelikle iyi ki varsınız. Deneyimlerini okumak kah düşündürdü kah güldürdü kah hüzünlendirdi.
30 yaşında 4 senelik evliyim. Eşim 34 yaşında. Evliliğimizin ilk zamanlarında yaptırdığımız tahlil sonucu tedaviye ihtiyacımız olduğunu az çok öğrenmiştik. Bu sebeple çok da üstünde durmadık. Hadi artık yapalım dedik ve önce Cem Demirel'in içimize sinmeyince de Mustafa Bahçeci'nin yolunu tuttuk ve burada karar kıldık. Doktor mikroenjeksiyon dedi. İlk ay yumurta toplanacak bir ay aradan sonra tek embriyo transfer edilecek. Lakin gel gelelim reglim gelmek üzere ama ben tedaviye gitmek istemiyorum. Ağlamak kaçmak geliyor. Bu süreçte bazı kan verme vs süreçlerini eşimin yoğun işi dolayısıyla bireysel halletmek zorunda kaldık. Maddi manevi şu an sıkıntı edeceğimiz bir durum yok. Ama ben korkuyorum biraz da eşimde eksik hissettiğim bir seyler oluyor belki de bundan. Beni sevdiğini biliyorum ama ben onun için bu süreçleri yaşayacakken o sanki bir şeyleri gayr-i ciddi algılıyormuş veya tam anlamıyla baba olmak istemiyormuş ve samimiyetsiz davranıyormuş gibi geliyor. (ki tedaviye başlamak isteyen eşim). Ertelemeli miyim bilemiyorum. Ertelesem yine aynı durumları mı yaşarım yoksa bir an önce başlayıp en azından yumurta toplamayı yaptırtıp transferi mi hazır hissedince yaptırsam? Bana akıl verin ne olur. Kendimi gerçekten çaresiz hissediyorum. buradaki herkes hevesli ve istekli görünüyor başlamak için. Ben neden böyleyim
