Ya öyle iyi anlıyorum ki, aklıma kendi transfer günüm geldi. Çok yalnızdım o sıralar eşimden başka derdimi anlatacak kimsem yoktu. Tutacak mı tutmayacak mı diye ne uyuyabiliyor ne de birşeye odaklanabiliyordum. Hayatımın en önemli şeyi transferdi ve bir daha deneme şansım yoktu. Tüm bunlar beni mahvetmisti. Transfere 2 hafta varken doktorum dedi ki sana bir stres atma yöntemi önereyim; sevdiğin bir şarkıyı son ses aç kulaklıklarıni tak bağıra çağıra şarkıya eşlik et. O an ağlamak istersen ağla, bağırmak istersen bağır. Ama şarkı bittiğinde içini dökmüş ol.
Tam 1 hafta doktorun dediğini yaptım. Bazen ağladım bazen göbek attım. Eşim delirdiğimi düşündü yani o derece. Öyle iyi geldi ki bana.
2 hafta sonra içini dökmüş rahatlamış kafasını boşaltmış biri olarak transfere gittim. Transfer esnasında kendimi o kadar kastım ki kesin tutmayacak dedim. Ve transfer sonrası 10 gün ruh gibi gezdim ortalıkta. Hiçbir olumlu sayılabilecek belirtim olmadı.
10. Günün sonunda 868 beta ile ikiz gebeligimi öğrendim. Ki o kadar emindim ki tutmadığına. Şu an iki melek annesiyim. 6 aylik olduk bile. Darısı size ve tüm isteyenlere olsun. Lütfen ümidinizi yitirmeyin. Evet çok zor beklemek fakat mükafatı çok ama çok güzel.
RABBIM sizede bahsetsin bu güzel duyguları