Tüp bebek yalnız değiliz

Merhabalar arkadaşlar bu konuda hiçbir başlık bulamadım ve bu süreçte yaşadıklarımızı paylaşmak için böyle bir konu açmak istedim. Çoğumuz bu süreci yakın çevremizle paylaşamıyoruz ama birbirimizle paylaşarak belki yalnız olmadığımızı hatırlatırız kendimize. Cumartesi günü transferim yapılacak ve çevremde ailem dahil hiç kimse bilmiyor ben gün içinde normal hayatıma devam edip bir yandan da 15-16 tane hap içip karnımın şişliğinden tuta tuta durmaktan üstüne iğneler olmaktan çok yorulmuş hissediyorum… gün içinde gezip gülüp oynayıp akşam başımı yastığa koyunca ağlamaktan bebeğimin tutunması için bile bu kadar hap ve iğne kullanmak zorunda kalmaktan çok yorulduğumu hissediyorum … siz nasılsınız neler yapıyorsunuz neler hissediyorsunuz hangi aşamadasınız?

Mujdem1825 .!.:

Merhabalar arkadaşlar bu konuda hiçbir başlık bulamadım ve bu süreçte yaşadıklarımızı paylaşmak için böyle bir konu açmak istedim. Çoğumuz bu süreci yakın çevremizle paylaşamıyoruz ama birbirimizle paylaşarak belki yalnız olmadığımızı hatırlatırız kendimize. Cumartesi günü transferim yapılacak ve çevremde ailem dahil hiç kimse bilmiyor ben gün içinde normal hayatıma devam edip bir yandan da 15-16 tane hap içip karnımın şişliğinden tuta tuta durmaktan üstüne iğneler olmaktan çok yorulmuş hissediyorum… gün içinde gezip gülüp oynayıp akşam başımı yastığa koyunca ağlamaktan bebeğimin tutunması için bile bu kadar hap ve iğne kullanmak zorunda kalmaktan çok yorulduğumu hissediyorum … siz nasılsınız neler yapıyorsunuz neler hissediyorsunuz hangi aşamadasınız?

Genişletmek için tıkla...

Ben geçen sene bugün senin gibi ilaç kullanıyordum. 5 kasımda tedaviye başlamıştım. Ve geçen sene 21 kasımda embriyolarım dondurulmuştu. 21 aralıkta transfer oldum . Oglum şu an yanımda uyuyor 3.5 aylık ne benim ailem , ne bir arkadaşım , ne eşimin ailesi. Doktor , eşim ve ben dışında kimse bilmiyordu süreci ve hâla kimse bilmiyor. İş yerindekilere söylemiştim bir tek mecburen . Aile ve arkadaşlar Doğal yolla oldu sanıyorlar. Çünkü cahillerle ugraşmak istemedim iyi ki kimseye söylememişim en dogru kararım buymuş. Ama iğneler , ilaçlar , randevular bunlara ağlama. Aksine sevin. Seni cocuguna yakınlaştırıcak. Bu psikolojidem çık. Hep pozitif ol. İlk 12 hafta yattım kanamalıydı. + tiroid hastasıyım 8 senedir. 32. Haftaya kadar calıstım, 32 de kolestaz oldum, 36+3 te erken dogum oldu. Oglum 2 hafta küvezde kaldı. Amaaaa hepsiiiii geçtiii. Bir kere of demedim. Küvezdeyken 2 saatte 1 süt sağıp götürdüm 1 kere ağlamadım. Çok şükür saglıklı ve eve gelicek diye düşündüm. Sen bir anne adayısın. Ve seneye bu zaman anne olucaksın belki. Pozitif ve güçlü olmalısın her şeyden öte o evlat için. Her şey cooook güzel olacak inan yeter ki.

Mujdem1825 .!.:

Merhabalar arkadaşlar bu konuda hiçbir başlık bulamadım ve bu süreçte yaşadıklarımızı paylaşmak için böyle bir konu açmak istedim. Çoğumuz bu süreci yakın çevremizle paylaşamıyoruz ama birbirimizle paylaşarak belki yalnız olmadığımızı hatırlatırız kendimize. Cumartesi günü transferim yapılacak ve çevremde ailem dahil hiç kimse bilmiyor ben gün içinde normal hayatıma devam edip bir yandan da 15-16 tane hap içip karnımın şişliğinden tuta tuta durmaktan üstüne iğneler olmaktan çok yorulmuş hissediyorum… gün içinde gezip gülüp oynayıp akşam başımı yastığa koyunca ağlamaktan bebeğimin tutunması için bile bu kadar hap ve iğne kullanmak zorunda kalmaktan çok yorulduğumu hissediyorum … siz nasılsınız neler yapıyorsunuz neler hissediyorsunuz hangi aşamadasınız?

Genişletmek için tıkla...

Ben kendi aileme soylemistim tup bebek yaptirdigim cunku 14 yildir defalarca denemem olmustu saklama gereksinimi duymadim yakin arkadas cevremde biliyordu. Bu yola anamın babamim duasini almadanda cikmak istemezdim açıkçası. Stresli heyecanli duygusal bi süreç hep ailemden destek aldım beni hic yalnız bırakmadılar..

Ben sizin kafanizi yastiga koyunca aglama durumunuza takıldım, bunu kendinize yapmayin inanın hormonlarimiz bu stresten etkileniyor. Biraz sakin olun sakladığınız icinde bu kadar yogun duygusal olabilirsiniz yakin oldugunuz enerjisine inandiginiz insanlarla paylaşsanız size iyi gelicektir. Aglamaniz uzulmeniz sonucu olumlu etkilemicek. Aksine olacagina inanin gezin spor yapin yuruyus yapin size iyi gelecek seylerle hazirlayin transfere kendinizi

Transfer süreci sadece o ilaclari kullanma süreci değil kendinizide motive edin guzel hazirlayin transfere..

Annem herkese anlattı. Artık onuda kırmak istemiyorum. Transferimin 4. Günündeyim regl ağrım var moralim bozk bir yandan insanlar arıyor merak ediyor çok bunaldım çok sıkıldım. İlk günde beri anneme kimseye söylemeyeceğim dedim nafile yedi düvele anlatmış sigarayı transfer günü bıraktım öyle bunaldm öyle zor duruyorumki 1 paket içebilirim.. çok sıkıldm çok bunaldım

Mujdem1825 .!.:

Merhabalar arkadaşlar bu konuda hiçbir başlık bulamadım ve bu süreçte yaşadıklarımızı paylaşmak için böyle bir konu açmak istedim. Çoğumuz bu süreci yakın çevremizle paylaşamıyoruz ama birbirimizle paylaşarak belki yalnız olmadığımızı hatırlatırız kendimize. Cumartesi günü transferim yapılacak ve çevremde ailem dahil hiç kimse bilmiyor ben gün içinde normal hayatıma devam edip bir yandan da 15-16 tane hap içip karnımın şişliğinden tuta tuta durmaktan üstüne iğneler olmaktan çok yorulmuş hissediyorum… gün içinde gezip gülüp oynayıp akşam başımı yastığa koyunca ağlamaktan bebeğimin tutunması için bile bu kadar hap ve iğne kullanmak zorunda kalmaktan çok yorulduğumu hissediyorum … siz nasılsınız neler yapıyorsunuz neler hissediyorsunuz hangi aşamadasınız?

Genişletmek için tıkla...

Benim de çevrem biliyordu. Gizleme gereği duymadım. Hatta destek oldular. Ama ne kadar destek de olunsa yalnız kaldığımda ben de aynı duyguları , bilinmezliği yaşıyordum içimde. o zamanlar iğnelere bakıp ağlıyordum. ama benim de bebeğim nerdeuse 1 yaşında olacak ve o süreci unuttum bile. umut dolu olmak sakin olmak çok önemli bence. ben 2. transferimde çok rahattım ve süreci daha rahat atlattım.

Mujdem1825 .!.:

Merhabalar arkadaşlar bu konuda hiçbir başlık bulamadım ve bu süreçte yaşadıklarımızı paylaşmak için böyle bir konu açmak istedim. Çoğumuz bu süreci yakın çevremizle paylaşamıyoruz ama birbirimizle paylaşarak belki yalnız olmadığımızı hatırlatırız kendimize. Cumartesi günü transferim yapılacak ve çevremde ailem dahil hiç kimse bilmiyor ben gün içinde normal hayatıma devam edip bir yandan da 15-16 tane hap içip karnımın şişliğinden tuta tuta durmaktan üstüne iğneler olmaktan çok yorulmuş hissediyorum… gün içinde gezip gülüp oynayıp akşam başımı yastığa koyunca ağlamaktan bebeğimin tutunması için bile bu kadar hap ve iğne kullanmak zorunda kalmaktan çok yorulduğumu hissediyorum … siz nasılsınız neler yapıyorsunuz neler hissediyorsunuz hangi aşamadasınız?

Genişletmek için tıkla...

Yalnız değiliz bu yolda bizim gibi emek veren bi sürü kadın var eş var. Umutlu olmalıyız biraz karamsarlık düşünce içime hemen buradaki pozitif sonuç alan kişileri okuyorum umut ışığımı hiç söndürmemeye çalışıyorum. Olacak diyorum inanıyorum dua ediyorum ama asla ağlamıyorum sizde ağlamayın lütfen nasibimizde varsa olacaktır. Tevekkül edin Allah’a sığının Ben ailemden sadece kız kardeşime söyledim yakın cevremden de aynı yerde yaşamadıgım ama cok yakın üni arkadaşlarımla paylaştım. İş yerinden sürekli izin almak zorunda oldugumdan detay vermeyerek tedavi görüyorum dedim sadece. Utandıgımdan değil sadece sorularla bunalmak istemediğimden bazen unutuyorum bile süreçte olduğumu. İnsanlarımız çok meraklı malesef. İnsan bazen paylaşmaya da ihtiyaç duyuyor desteğe de ihtiyaç duyuyor yakın cevrenzden belki bir kişiyle paylaşabilirsiniz sizde