Merhabalar, bugün bir külçe gibi uyandım. Dün büyük umutlarla beklediğim olduğunu hissettiğim transferimin sonucunun 0 olduğunu öğrendim. İlk düşüncem ne yapacağız şimdi oldu. İğneleri ilaçları düşündüm midem bulandı. Bu kadar şeyi baştan yaşamak o kadar zor geliyor ki şimdi. Üstelik şansımız da az. Eşimden microtese ile sperm bulundu. İlk denemede döllenme olmadı, yıkıldık. Önce spermden dediler sonra yumurta kalitesinden dediler. Neyse dedik en azında dondurulmuş sperm var yine deneriz deyip bir umut bekledik. İkinci tedaviye başladık. Bu sefer 11 kaliteli yumurtadan 2si döllendi, dondurduk. Şükür dedik. Bu arada benim küçükken geçirdiğim fıtık ameliyatımdan tüpte sıvı birikmesi varmış ameliyat oldum. Başımıza ne kadar istisna varsa geldi.Her şey tamam başlayalım dedik corona cıktı. Bekledik ve tamam dediler başladık. Binbir umutla gittim dün kan vermeye. O kadar emindim ki oldu diye.çünkü birçok belirtim vardı. Ağrı sancı neredeyse hergün yaşadım. Jel lekeli olarak geri geldi birkaç kere.Hep iyiye yordum. Dün yıkıldım. Durduramıyorum kendimi akıyor gözlerim. Doktorla konuştuk. Era yapalım dedi şansa bırakmayalım. Çünkü elimizdeki malzeme az dedi. Malzeme dediği sperm tek tüp kaldı. Her anlamda bitik durumdayım. Şimdi tüp bebek tedavisine en baştan başlayacağız. Keşke dondurulmuş embriyom olsaydı o da yok
Bu sefer şöyle olacak böyle yapacağız diyor doktor ama o kadar zor geliyor ki. Ağlayarak dinledim. Şimdi araftayım. Olmazsa yine en başa döneceğiz. Taa eşimin ameliyatına. Tabi yine sperm bulunur mu Allah bilir. Ama halin var mı derseniz yerden süpürülemeyecek durumdayım. Beklemek desen ölüm geliyor. Bir gün olacağını bilsem o umuda bağlanacağım. Ama oda yok. Nasıl kalktınız yıkıldığınız yerden
Bu sefer şöyle olacak böyle yapacağız diyor doktor ama o kadar zor geliyor ki. Ağlayarak dinledim. Şimdi araftayım. Olmazsa yine en başa döneceğiz. Taa eşimin ameliyatına. Tabi yine sperm bulunur mu Allah bilir. Ama halin var mı derseniz yerden süpürülemeyecek durumdayım. Beklemek desen ölüm geliyor. Bir gün olacağını bilsem o umuda bağlanacağım. Ama oda yok. Nasıl kalktınız yıkıldığınız yerden
umarım bekleyen herkesin yüzünü güldürür.
❤ Bu süreçte psikolojik olarak yıprandım canım insanlardan, bencilliklerden, meraklarından, sorularından, düşüncesiz hareketlerden gına gelmişti banada tedavi sonucu süresi kadar bunlarda etkiliyor insanı maalesef.. ama inada biniyorsun onlar sayesinde ahhh bi anne olayım diyorsunn. İnsanları tanıyorsun en kısası.. Buda acıda olsa bi tecrübe kazandırıyor insana 
bunların haricinde ilk tedavimde çok takıntılı, stresliydim ikincide daha rahat davrandım transferden sonra belirtim olmayıncada olmadı sandım daha rahat davrandım son günlere doğru 
bu süreçte rahat olmak işime yaradı diyebilirim çok didikleyince olmuyormuş.. sana da tavsiyem rahat olmaya çalış her ne kadar zor olsada biraz boşverince oluyor galiba 
insanlarıda tersle geç ben öyle yaptım ve çok rahatladım ilk zamanlar ne diyceğimi bilemiyordum ve durumu bilenler dahi anlayışsız davranıyor onlardanda uzaklaştım baya soğudum zaten ve bu bana iyi geldi yalnız başıma daha iyi oldum 2.denemde çok şükür Rabbim nasip etti 
çok şükür büyüyoruz 
Co culture ne oluyor onu bilmiyorum 
inşAllah bu sefer olacak 
