- 7 Ekim 2009
- 97
- 46
- 88
Mayıs ayında aldık 8 senedir hasretle bekelediğimiz meleğimizin haberini..4.tüp denememizde dondurulmuş embriyoydu bana bu sevinci yaşatan hemde eşimin doğum gününde öğrenmiştik bizimle olduğunu,o günden itibaren koruma hissiyle kendimi herşeye kapatıp ağır çekim bi hayat sürmeye başladım ,doktorum 15 gün olan rutin kontrollere haftada bir gitmeme bile ses etmiyodu ,önce kese ardından minicik kalbinin atışı ,sonra büyümeye başlayışı derken bütün hayatımız günden güne değişmeye başlamıştı ,12.haftada kontrole gittiğimizde öğrendik kalbinin durduğunu ,,o andan itibaren 1.5 ay geçmesine rağmen hayat banada durdu herşeyin anlamı değişti hala kabullenemedim miniğimin benden gittiğine ,hala hafta hesabıyla beynimde büyütüyorum yavrumu ..tek dileğim en tez vakitte bütün isteyen bekleyen herkesle beraber anne olabilmek inşallah bi gün bende meleğimi kucağıma alabilirim