Ikili ve üçlü test yaptırmadım, sonuçlar %100 olmadığı için kafamı karıştırmak istemedim. 20. Haftamda ayrıntılı ultrasonda bebeğimde omfalosel anomalisi görüldü. Karın duvarında yarım cm açıklık vardı ve bu anomalinin down sendromlu bebeklerde daha sık görüldüğü ve bunun belirtisi olabileceği söylendi. Amniyosentez önerildi, şiddetle karşı çıktım. Ben zaten böyle bir şeyi öğrenmek kafamı karıştırmak istemiyordum. Doktorun odasından çıktığımda hıçkırıklara boğuldum. Birkaç gün sonra bir profesöre muayene oldum, benzer şeyleri söyledi ve riskin %30-40 olduğunu söyledi. Ben hala amniyosentez istemiyordum ta ki doktor bu durumda doğunca testlerin yapılması gerekecek kromozomlarıyla ilgili sorunu var mı diye vakit kaybetmiş olacaksınız diyince ikna oldum. Eşimde bu şüpheyle aylarca bekleyeceğiz deyince mecbur kabul ettim. Ama eşime eğer amniyosentezin riskinden bebeğime birşey olursa ne onu ne de kendimi affetmeyeceğimi söyledim. Birkaç gün sonra çapada Prof Alkan hoca tarafından amniyosentez yapıldı. Çok stresli bir süreçti. Öncesi sonrası... İçimde hep iyi hisler vardı ama yine de çok tedirgindim. Ya bize olumsuz rapor sunulur da gebeliği sonlandırmam önerilirse? Ben bunu nasıl kaldırırdım, nasıl atan bir kalbi durdururdum? Onun canını ben vermedim ki ben sonlandırayım. Çocuğunu doğurup çöpe atan ölüme terkeden vicdansızlardan ne farkım kalacaktı. Düşüne düşüne Rabb'ime teslim oldum. Herşeyin hayrını o bilir. Sonuç ne olursa olsun bebeğimden vazgeçmeyecektim. Ama ya sağlıklı değilse, ya isyan edersek asilerden olursak. 3 hafta çok zor geçti. Geçtiğimiz Cuma günü sonucumuzu aldık. Çok şükür Allahımıza bebeğimizde kromozom sorunu yok. Sadece doğduğunda ufak bir operasyon geçirecek. Buna da şükür, Allah dermansız dert vermesin. Genetik uzmanı binlerce sendrom olduğunu sadece birkaçına bakıldığını hala risk olduğunu söyledi ama çok anlamsız geldi bana. O kadar risk her hepimizde var. Artık moral bozmuyoruz. Şimdi 26. Haftadayız. Kızımızı bekliyoruz...
