Merhabalar ben de sizlere kendi hikayemi anlatayım. gebeliğimin 8. haftasında 38 - 39 a kadar çıkan yüksek ateşim oldu. KBB enfeksiyon nekadar branş varsa hepsine gittim ama sebebi bulunup da bir ilaç alamadığım için ateşli günlerim 10 gün sürdü. ateşler içinde ve korku içinde bir 10 gün geçirdim. bilirsiniz ilk üç ay ateş bebeğe zarar verir deniyor. göz kulak kol bacak her türlü anomali ve sakatlığı sebep olabilirmiş organlar ilk üç ayda oluştuğu için. neyse ben sonunda doğru teşhisle bi ton ilaç ve antibiyotik kullandıktan sonra ateş geçti. ama korkularım ve internetten okuduklarımdan dolayı beni hiç bişey tatmin etmiyor bi türlü bebeğimin sağlığından emin olamıyorum. daha iyi bi doktor arayışıyla özel ve meşhur bir doktor buldum. ilk kontrolde sorun yoktu. ateşten kaynaklı bişey görünmedi. ikinciye gittim yine ateşin yaptığı bi durum yoktu. ama doktor bana aklımdan bile getirmediği tam 3 down sendromu bulgusu söyledi. burun kemiği küçük, kalbinde beyaz nokta ve bağırsak parlaklığı. hayat o an durdu beynim uyuştu. ne için gelmiştim neler duydum. tabi yetinmeyip tıptan bir doçent bulduk cihazı çok iyiymiş ayrıntılı olarak her gittiğimizde baktı. evet kalbinde beyaz leke vardı ve burun kemiği hem küçük kısa hem de çok inceydi. Bazen de kemiği hiç göremediğini söylüyordu ki bu down için çok büyük bir bulgudur. Neyse ben korku içinde neler çektiğimi bir allahın bildiği günler geçirdim. Yine de amniyosentez veya başka bişey yaptırmadım sonucundan korktuğum için. taki 6 aylık olup bir bulgu daha çıkana kadar. bu sefer de sandal gap denen ayak baş parmağı ile ikinci parmak arasındaki büyük boşluk bulgusu. bu bulgular artık neredeyse down sendromlu bir bebeğim olacağını kabullenmeye başlamıştım. koldan alınan kanla prenatal test yaptırmaya karar verdim kesinleşip kendimi hazırlamam için. on gün bekledim ömrümün en zor 10 günü geçti ve sonuç negatif. Yani down yok. mutluydum doçent de çok şaşırmıştı. ultrasonda hala heryerini defalarca inceleyip adeta yeni bi kusur arıyordu. her defasında bu bebeği çok merak ediyorum diyordu. burnuna takmıştı. 30 lu haftalarda bakıp bişey bulamadığında eğer gelişim geriliği görseydim başka bir genetik hastalıktan şüphelenecektim dedi. yani downı geçtik illa bir hastalığımız olmak zorundaydı sanki. zehir olan 8 aylık hamilelikten sonra 8 Ağustosta aniden suyumun gelmesiyle gece hastaneye yetiştik. sabah 8 de sezeryan ile doğum yaptım. Doktora ilk sorduğum sağlıklı mı down sendromu var mı. genetik bi sorun var mı. Ve evet mucize gerçek olmuş sağlıklı sapasağlam kızımı kucağıma almıştım. hiç bişey yoktu. defalarca çocuk doktoruna incelettim elini yüzünü burnunu heryerini kendim de tek tek inceledim. günlerce şükrettim ve şuan 3 buçuk aylığız. gün geçtikçe daha da güzelleşiyor bize yeni tepkiler veriyor ve ona baktığım her an mutluluğumu tarif edilemez derecede yeniden yaşıyorum. gülümsemesi bana dünyaları veriyor o benim bu dünyadaki dualarımın kabulü. Yani nolur bırakın o testi bu testi ultrasonu. sadece Allah'a yönelin derdinizi ona anlatın ve ondan isteyin derim çünkü isteklerinize karşılık verebilecek, gözyaşlarınızı en iyi anlayacak yalnız o. zor olduğunu biliyorum ama geçecek ve yavrularınızı hayırlı sağlıklı kucağınıza alacaksınız inşallah. içinizin huzurla dolması ve bi nebze teselli oması dileğiyle...
