Bu aslinda buyuk bir dert degil ama disaridan bakildiginda belki mantikli bir sey soylenir diye yaziyorum. Eski isyerimden istifa ettim, daha iyi bir pozisyonda baska bir yerde basladim. Eski isyerinden bir arkadasim yukseltilmedi, diger is arkadaslarindan daha kotu bir pozisyonda tutuldu. Neyse bu basta istifa edicem soyle boyle dedi, ama sanirim is de bulamadi istedigi gibi ve o pozisyona razi bir sekilde calismaya devam ediyor. Sorun su ki bu arkadasimla ne zaman muhabbet etsek, kendi isyerimdeki yogunlugu anlatsam veya isime iliskin bir sey soylesem bana hayatin kisa oldgugunu, bunlarin bos seyler oldugunu, kendisini artik ozel hayatina yogunlastigini, zaten olecegimiz gibi seyler soyluyor, sinir oluyorum. Tamam arkadas bceremediysen beceremedin, ikide birde davranislarini bana hakli cikarmak zorunda misin. Bu nedenle bu kisiyle muhabbetten bile sogudum, ne zama baslayacak hayat kisa muhabbetine diye diken ustundeyim 
