evet sevgili premature anneleri başlığım size biraz acımasız birazda garip gelmiş olabilir ama bende bir premature annesi olarak diyorum ki ümitlenmeyin inanın ama yürekten inanın o minicik meleklerinizin yaşacağına onlar sizi hissediyolar bunu bilin benim meleklerim daha 14.haftada beni bırakmak üzereydiler oğlum iyi görünüyordu ama kızımın suyu gelmişti çok az suyla 25. haftayı tamamlayabilmişti ancak .doktorlar hep bana oğlumun sağlıklı olduğunu ama tek bebek beklememi söyledi kızın yaşayamaz ciğerleri gelişmez dediler bende durumu kabullenmeye çalıştım zordu kabullendimmi hayır beceremedim ama inancımda kalmamıştı kızımın yaşayacağına dair ve sonunda 25 haftalık doğum yaptım oğlumun yaşayacağına sonuna kadar inandım ama kzımı kaybettim şimdi diyorum belkide yavrum onun yaşayabileceğine inanmadığımı hissetti ve beni bıraktı ama inanın onuda çok istemiştim 1 sene oluyor neredeyse ama hala burnumun direği sızlıyor kızım için sadece şartlı koşulanmam sonucu inanamamıştım onun yaşayacağına ve şimdi kendime kızıyorum inanmadım diye işte size sesleniyorum sadece ümitlenmek yetmiyorr yürekten inanmak gerekiyor bizler bu dünyadaki en özel anneleriz unutmayın.....