Geleceğe umutla bakmak için hiç bir sebebim yok her bakımdan yalnızım aile içi huzur yok can ciğer diyebilecek kadar güvendiğim dostlarım yok başını omuzuna yaslayabileceğim sevgilim yok inanın bu sevgisizlik ve yalnızlık hissi yerine aç açıkta olmayı ama yanımda birilerinin olmasını bir lokma ekmeği benimle paylaşacak birilerinin olmasını isterdim neyi eksik yada yanlış yapıyorum bilmiyorum üniversitede güzel bir bölüm okuyorum ama hep bir şeyler eksik manevi olarak bir kenara atılmış gibiyim bu gidişle kendime ait bir ailemin olacağına ilişkin umutlarımı da kaybettim bana unut veren her şey düzelecek diyen biri bile yok artık hiçbir sebebim yok yaşamak için de geleceği görebilmek için de.