makber canım inan sana çok üzüldüm...
ne diyeceğimi bilemiyorum bende 6 aylık evli iken ayrılma kararı almıştım

(
öyleki bütün eşyamı toplamıştım annemlere getirmiştim yatak odası takımımıda bir daha görmrk istemiyorum diye bi depoya attırmıştım:))
bende o sinirle üzüntüyle adliyelere avukatlara başvurmuştum :) ama sonra eşimin aklı başına geldi baktıki ailesinden ona huzur yok fayda yok beni kazanmak için neler yaptı..
birde sütüne üstelik annende babamda ona çok kızmışlardı onlar bile ayrıl diyorlardı..
benimki 1 ay boyunca kapımızda yattı resmen... sabah geliyordu gecelere kadar kapıda kalıyordu öyle aç susuz elinde sigara...
ben yumuşamıştım bile :)ama annemde babamda hayır diyorlardı bu iş artık devam etmez..
kimleri araya sokmadıki birtek annesi babası gelip babamla konuşma lutfunda bulunmadılar onlarda kadın boşanmazmış :) öle boşardımki AŞIKTIM yapamadım...
neyseki abileri ablası ve bizi tanıyanlar araya girdi biz barıştıkkk.. şuan çok şükür iyiyiz o ayrılık ona ders oldu ve davda görülmeden kapandı..
şimdi diyeceksiniz bunları niye bana anlatıyorsun..
canım biraz bekle şuan çok sinirlisin kırıksın... ama acele etme annenlerde yat dinlen kafanı dinle eminimki eşin gelip kapında ( af edersin) köpek olacaktır göreceksin bu zamana kadar anladığım kadarıyla şans tanımışsın ona bu seferde beben için şans tanı derim ben..
ama karar senin o eve gitme şu an istemiyorsan ama davayıda hemen açma ..
dediği gibi karar senin ben seni inan kız kardeşim olarak gördüğüm için şu an seni bunları yazıyorum... ama sen daha iyi bilirsin ALLAH hakkınızda hayırlısını versin..
uzun oldu kızlar kusura bakmayın hakkınızı helal edin..