umutsuzluk mutsuzluk boğulma hissi

iloveyou45 · 15 Ocak 2014

arkadaşlar ben 19 yaşındayım üni 1 deyim şu an ve bi problemim var çok az arkadaşım var. bi tane çok yakın kardeşimden de öte gördüğüm biri var zaten tamam onla mutluyum ama ben okulda hiç kimseyle konuşmuyorum ve bu durum beni çok üzüyor. neden konuşmuyosun derseniz de o kadar saçma sapan insanlar var ki hepsi birbirini gösterme telaşında, kapı gıcırdasa espri yapmaya çalışacak insanlar var yani. millet birbirinin evinde kalıyo ben kaç ay oldu daha kimseyle konuşmuyorum. insanların kalabalık arkadaş gruplarını gördükçe çok kıskanıyorum. ilkokuldan bi arkadaşım var hem üniversiteden, hem liseden, hem mahallesinden hem de yazlıktan kalabalık arkadaş grupları var. ben de kalabalık bi arkadaş grubum olsun isterdim ama bu saatten sonra olmaz heralde. her gün geliyorum evde tv izliyorum akşama kadar sanki emekli gibi. (Yanlış anlaşılmasın aşağılamıyorum kesinlikle) sadece akşam olmasını bekliyorum ve böyle böyle yıllar geçecek biliyorum. çok boş.. gerçekten hayat beni boğuyo artık. geleceğime umutla bakamıyorum hayata niye geldim diye düşünüp duruyorum hatta. ben eskiden sporcu olmayı çok isterdim eğer olmuş olsaydım cidden dünyanın en mutlu insanı olurdum. şu an olamayacağımı bildiğim için gelecekle ilgili hayalim de kalmadı. neyin hayaliyle mutl uolucam ki ben ne mutlu eder beni bundan sonra. yarın psikiyatre gideceğim hatta bakalım o ne diyecek..

tutkumavi · 15 Ocak 2014

Neden daha bu yaşta (yapamam,olamam gibi ) kendine sınırlar koyup duvarlar örüyorsun ki.. Sporcu neden olamayasın mesela. Doğunun ücra bir köyünde yaşamıyorsan artık her imkan mümkün günümüzde. İnternetten belediyelerin spor tesislerine yada bulundugun yerlerdeki spor klüplerine yazılıp lisanslı bir sporcu neden olmayasın. Okulun yanı sıra sporda yapabilirsin. Bu hem seni sosyalleştirirde aynı zamanda. Arkadaş çevrenden kendini soyutlamak yerine kendine yakın bulduğun insanlarla arkadaslık kurabilirsin. Bir arkadas edinirsin,sonra onun arkadasını edinirsin. Öyle öyle çevren olur. Bu birden olmaz ki sana bağlı birşey. Ailenle iletişimin nasıl ?

ChopSuey · 15 Ocak 2014

Suru psikolojisi.Digerlerinin yaptigini yapmadigin icin kendini kotu hissediyorsun.Herkes tek takilsaydi bu sefer biz niye grupca geziyoruz ya derdin.Bunu ben de yasadim.Yalnizliktan inanilmaz hoslaniyodum ama sonra bunaldim.Ben de aniden gelen cesaret de vardir,hemen dans kursuna yazildim.Su an da gidiyorum,hem cevrem oldu hem de kazulet durusum duzeldi

O okulun ilk yillarinda grup grup gezenlerin ayriligi tez olur merak etme.Haklisin cogu bes para etmez.Benim de okulda cok cevrem yok,sadece 'nitelikli' olanlar.Kaliteli insanlarla zaman gecirmek daha onemli.Yoksa napacaksin degersiz koyun surulerini? Sana tavsiyem kendi ilgi alanlarina gore kurslara git.Hem egleneceksin hem ogreneceksin hem kaliteli arkadasliklarin olacak.Ders de calis,notlar yukseldikce mutlulugun da artacak.Hem sana bisey soyleyim,disardan cok cool gorunuyorsun boyle olarak

Maxi roll · 15 Ocak 2014

iloveyou45 .!.:
arkadaşlar ben 19 yaşındayım üni 1 deyim şu an ve bi problemim var çok az arkadaşım var. bi tane çok yakın kardeşimden de öte gördüğüm biri var zaten tamam onla mutluyum ama ben okulda hiç kimseyle konuşmuyorum ve bu durum beni çok üzüyor. neden konuşmuyosun derseniz de o kadar saçma sapan insanlar var ki hepsi birbirini gösterme telaşında, kapı gıcırdasa espri yapmaya çalışacak insanlar var yani. millet birbirinin evinde kalıyo ben kaç ay oldu daha kimseyle konuşmuyorum. insanların kalabalık arkadaş gruplarını gördükçe çok kıskanıyorum. ilkokuldan bi arkadaşım var hem üniversiteden, hem liseden, hem mahallesinden hem de yazlıktan kalabalık arkadaş grupları var. ben de kalabalık bi arkadaş grubum olsun isterdim ama bu saatten sonra olmaz heralde. her gün geliyorum evde tv izliyorum akşama kadar sanki emekli gibi. (Yanlış anlaşılmasın aşağılamıyorum kesinlikle) sadece akşam olmasını bekliyorum ve böyle böyle yıllar geçecek biliyorum. çok boş.. gerçekten hayat beni boğuyo artık. geleceğime umutla bakamıyorum hayata niye geldim diye düşünüp duruyorum hatta. ben eskiden sporcu olmayı çok isterdim eğer olmuş olsaydım cidden dünyanın en mutlu insanı olurdum. şu an olamayacağımı bildiğim için gelecekle ilgili hayalim de kalmadı. neyin hayaliyle mutl uolucam ki ben ne mutlu eder beni bundan sonra. yarın psikiyatre gideceğim hatta bakalım o ne diyecek..

bu yaşta ne kadar keder kaplamış içini. ne yapacaksın içi boş arkadaş guruplarını dersini çalış. arkadaş edineceğin inşallah güzel yılların olacaktır. iyi bir gelecek yap kendine o zaman sen seçici olacaksın. bende eve geliyorum tv izliyorum oh mis gibi ne dert edeceğim. kafanı dinle ilerde iş hayatına girince ahh bi eve düşssem ayağımı uzatsam da dinlensem diyeceksin. hayat boş değil doldurmak senin elinde ille olmak istediğini olamıyor insan bende hep savaş pilotu olmak istemiştim ama olsun açık öğretim okudum neredeyse aynı sayılır bununla da mutluyum. :nazar:

seni bundan sonra mutlu edecek şey elindekilerin kıymetini bilip şükretmek.

jeux · 16 Ocak 2014

Burayı hep okurum ama hiçbir konuya cevap vermem.Yalnız bu konuyu sanki ben açmışım gibi.Ben de üniversite 2 deyim.Bazen hayatım böyle akıp gidecek 30 40 yaşına geldiğimde çok ama çok mutsuz ve boş bir hayat yaşadığımı fark etcem diyorum.Oysa ben karnıma kramplar girene kadar gülmek eğlenmek istiyorum.Evde emekli gibi televizyon izliyor diyosun ya aynı tanımlamayı ben de yapıyorum çoğu zaman.Allaha şükür sağlığım ve ailem yanımda bununla mutlu olmaya çalışıyorum.

xyaseminx · 16 Ocak 2014

Ben de öyleydim 2.sınıfı yarıladım şimdi gayet iyiyim. Sürü psikolojisi geçince gerçek arkadaşlarını bulma şansı buluyorsun özel bir çaba sarfetme oldugun gibi davran ve bu günlerin geçmesini bekle umutsuz olma sakın

kalbiminaruzvezni · 16 Ocak 2014

ama siz ortamı beğenmiyormuşsunuz ki zaten. insanlar herzaman anlamlı konular konuşmaz. bazen gereksiz espiriler yapar güler. önemli olan keyif almak. bence hala içlerine girebilirsiniz. atak ve neşeli rahat davranın yeter ki

mrvdrml · 16 Ocak 2014

iloveyou45 .!.:
arkadaşlar ben 19 yaşındayım üni 1 deyim şu an ve bi problemim var çok az arkadaşım var. bi tane çok yakın kardeşimden de öte gördüğüm biri var zaten tamam onla mutluyum ama ben okulda hiç kimseyle konuşmuyorum ve bu durum beni çok üzüyor. neden konuşmuyosun derseniz de o kadar saçma sapan insanlar var ki hepsi birbirini gösterme telaşında, kapı gıcırdasa espri yapmaya çalışacak insanlar var yani. millet birbirinin evinde kalıyo ben kaç ay oldu daha kimseyle konuşmuyorum. insanların kalabalık arkadaş gruplarını gördükçe çok kıskanıyorum. ilkokuldan bi arkadaşım var hem üniversiteden, hem liseden, hem mahallesinden hem de yazlıktan kalabalık arkadaş grupları var. ben de kalabalık bi arkadaş grubum olsun isterdim ama bu saatten sonra olmaz heralde. her gün geliyorum evde tv izliyorum akşama kadar sanki emekli gibi. (Yanlış anlaşılmasın aşağılamıyorum kesinlikle) sadece akşam olmasını bekliyorum ve böyle böyle yıllar geçecek biliyorum. çok boş.. gerçekten hayat beni boğuyo artık. geleceğime umutla bakamıyorum hayata niye geldim diye düşünüp duruyorum hatta. ben eskiden sporcu olmayı çok isterdim eğer olmuş olsaydım cidden dünyanın en mutlu insanı olurdum. şu an olamayacağımı bildiğim için gelecekle ilgili hayalim de kalmadı. neyin hayaliyle mutl uolucam ki ben ne mutlu eder beni bundan sonra. yarın psikiyatre gideceğim hatta bakalım o ne diyecek..

arkadaşının az ve öz olması iyidir, kafana göre 1,2 arkadaşın varsa onlar sana yeter de artar.. Ayrıca yapamayacağım diye birşey yoktur, istedikten sonra her türlü hobiyle meşgul olabilirsin.. Tabiki meslek olarak sporcu olamayabilirsin ama kendi mesleğinin yanında hobi olarak geliştir sen de sevdiğin sporu.. Daha 19 yaşındasın eminim sporcu olmaktan başka da hayalini kurabileceğin bir sürü şey olmalı :) karamsarlığa kapılma..

umutsuzluk mutsuzluk boğulma hissi

Ayrıntılı Düzenleme

iloveyou45

Üye

tutkumavi

0 km bir ruh istiyorum

ChopSuey

...........

Maxi roll

ben buldum!!!!

jeux

Popüler Üye

xyaseminx

Popüler Üye

kalbiminaruzvezni

Yeni Üye

mrvdrml

Pamuk kızım, can kızım :)

Benzer Konular