Umutsuzluk yalnızlık

Sekerportakaliii

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
19 Ağustos 2023
977
527
33
Ben 8 sene önce atanmış bir öğretmenim ilk akdeniz bölgesinde bir ile atandım ordan batı tarafında bir ile geldim ama memleketime hala otobüsle 10 saat uzaklıktayım. İlk atandığım yerde arkadaşlarım vardı daha mutluydum ama burada hiç dikiş tutturamadım. Okulda 2 kişiyle geçen sene samimi olmuştum onlarla aram bozuldu saçma şekilde anlatmıştım geçen bir konuda. Bir buçuk sene önce bir sevgilim oldu çok sevdim onu yani o da beni seviyordu hafta da 3-4 gün beraber kalırdık şu an hala yaşadığım evde . Her gün akşam olmasını dört gözle bekler pencereden görünce çocuk gibi sevinirdim öyle severdim 1 gün bile ayrı kalsak o da koşa koşa gelirdi evlenmek istiyor gibi davranıyordu ama bir anda ayrıldık evlenmek istemediğini söyledi sonra kanlı bıçaklı olduk ben hala onun varlığını özlüyorum ama çünkü burada hiç kimsem yok evde her gün yapayalnız oturuyorum bir cafeye oturacak bile kimsem yok. Beni böyle yalnız bıraktığı için bunu da bildiği için çok kızıyorum birileriyle tanışma yolları arıyorum ama olmuyor. 33 yaşındayım artık evlilikte çok zor gibi görünüyor zaten onunla yaşadığım şeylerden sonra hala toparlanamadı psikolojim uzun süre geçti biliyorum ama ara ara da görüştük barışmak istedi olmadı 5 ay önce de son kez görüşelim diye başka şehirden geldi sonra da engelledi beni açmazda artık. Kendimi yapayalnız hissediyorum okulda arkadaşım yok beni seven kimse yok
 
beni seven kimse yok
Siz kendinizi kimsenin sizi sevemeyeceği kadar çok sevin, yoksunluk duygusundan çıkın. Her olasılığa açık olun ve hayatınıza odaklanıp zihninizi meşgul tutun. Hiç beklemediğiniz, ummadığınız şekilde hayatınıza yeni insanlar girecek. ''Beni seven kimse yok'' derseniz hayat dediğinizi kanıtlamak için sizi sevmeyecek kişiler ile karşılaştırır.
 
Siz kendinizi kimsenin sizi sevemeyeceği kadar çok sevin, yoksunluk duygusundan çıkın. Her olasılığa açık olun ve hayatınıza odaklanıp zihninizi meşgul tutun. Hiç beklemediğiniz, ummadığınız şekilde hayatınıza yeni insanlar girecek. ''Beni seven kimse yok'' derseniz hayat dediğinizi kanıtlamak için sizi sevmeyecek kişiler ile karşılaştırır.
O kadar yoruldum ki yalnızlıktan artık hiç bir umudum kalmadı yeni bir insanla tanışmaya sevileceğime yıllardır kendimi kandırdım bir gün olacak diye ama hiç bir zaman olmadı
 
33 çook güzel bir yaştır,neden artık evlilik olmaz gibi olumsuz cümleler kuruyorsunuz? Giden gitsin ,engelleyen engellesin,hayatınızın merkezinden gidenleri çıkarın acil.Ne güzel mesleğiniz var ,olumlu olun ,akışa bırakın,bulunduğunuz yer neresi bilmiyorum ama dil kurslarına vs gidin .Hayatınızı zenginleştirmek sizin elinizde biraz da.
 
33 çook güzel bir yaştır,neden artık evlilik olmaz gibi olumsuz cümleler kuruyorsunuz? Giden gitsin ,engelleyen engellesin,hayatınızın merkezinden gidenleri çıkarın acil.Ne güzel mesleğiniz var ,olumlu olun ,akışa bırakın,bulunduğunuz yer neresi bilmiyorum ama dil kurslarına vs gidin .Hayatınızı zenginleştirmek sizin elinizde biraz da.
Bu yaştan sonra kimi sevip evleneceğim diyorum aynı şekilde o kişiyi severken çok saftım masumca sevdim artık inancım kalmadı insanlara da bir daha sevemicem kimseyi unutamadığım için de kimseyle konuşamıyorum bile hevesim yok flörtüm bile olmuyor
 
Bu yaştan sonra kimi sevip evleneceğim diyorum aynı şekilde o kişiyi severken çok saftım masumca sevdim artık inancım kalmadı insanlara da bir daha sevemicem kimseyi unutamadığım için de kimseyle konuşamıyorum bile hevesim yok flörtüm bile olmuyor
Sizin konunuzun adı ,umutsuzluk yalnızlık değil ,unutulmamış bir ex içeriyor baskın şekilde .Sürekli ondan bahsedip ,düşününürseniz tabii önünüzü görüp konuşamazsınız. Yazık vallahi ,33 yaş ne harika bir yaştır oysa,değer mi bi giden için,kendinizi sevin hanımlar bu exleri düşünmeyi bırakıp.Emin olun onlar sizi bu kadar aslaa düşünmüyor.Kendinize ihanet ve haksızlık ediyorsunuz.
 
O kadar yoruldum ki yalnızlıktan artık hiç bir umudum kalmadı yeni bir insanla tanışmaya sevileceğime yıllardır kendimi kandırdım bir gün olacak diye ama hiç bir zaman olmadı
Siz içten dengede olmazsanız kendinizi kandırmanız hiçbir işe yaramaz. İçinde bulunduğumuz sistem sözlerle, boş olumlamalarla kandırılamaz. O sizin mevcut hissiyatınızı okur ve yansıtır. Siz içten kendinizi sevmeli, değer vermeli her halinizi kabul etmelisiniz. Başkasına ihtiyaç duymamalı tek başınıza da hayatınızı denge de yaşamalısınız. İşte bunu yaptığınızda o beklediğiniz kişi size hiç ummadığınız, tahmin edemeyeceğiniz şekilde size gelecek. Yoksunluktayken hiç bir şeyi elde edemezsiniz. Bakın hangi duyguyu yayıyorsanız onu çekersiniz. Ben mutsuzsam beni mutsuz edecek olaylarla karşılaşırım. Çünkü benden yayılan mutsuzluk hissiyatı bana geri dönmeli.
 
Ben 8 sene önce atanmış bir öğretmenim ilk akdeniz bölgesinde bir ile atandım ordan batı tarafında bir ile geldim ama memleketime hala otobüsle 10 saat uzaklıktayım. İlk atandığım yerde arkadaşlarım vardı daha mutluydum ama burada hiç dikiş tutturamadım. Okulda 2 kişiyle geçen sene samimi olmuştum onlarla aram bozuldu saçma şekilde anlatmıştım geçen bir konuda. Bir buçuk sene önce bir sevgilim oldu çok sevdim onu yani o da beni seviyordu hafta da 3-4 gün beraber kalırdık şu an hala yaşadığım evde . Her gün akşam olmasını dört gözle bekler pencereden görünce çocuk gibi sevinirdim öyle severdim 1 gün bile ayrı kalsak o da koşa koşa gelirdi evlenmek istiyor gibi davranıyordu ama bir anda ayrıldık evlenmek istemediğini söyledi sonra kanlı bıçaklı olduk ben hala onun varlığını özlüyorum ama çünkü burada hiç kimsem yok evde her gün yapayalnız oturuyorum bir cafeye oturacak bile kimsem yok. Beni böyle yalnız bıraktığı için bunu da bildiği için çok kızıyorum birileriyle tanışma yolları arıyorum ama olmuyor. 33 yaşındayım artık evlilikte çok zor gibi görünüyor zaten onunla yaşadığım şeylerden sonra hala toparlanamadı psikolojim uzun süre geçti biliyorum ama ara ara da görüştük barışmak istedi olmadı 5 ay önce de son kez görüşelim diye başka şehirden geldi sonra da engelledi beni açmazda artık. Kendimi yapayalnız hissediyorum okulda arkadaşım yok beni seven kimse yok
sevgilinlr kendine bir fanus oluşturmuşsun bile isteye yalnız bırakmışsın kendini. sevgilinlemi dünyaya geldin onsuz yaşayamayasın ? enerjin düşük olduğu için hayagına kimseyi çekemiyorsun
 
Ben 8 sene önce atanmış bir öğretmenim ilk akdeniz bölgesinde bir ile atandım ordan batı tarafında bir ile geldim ama memleketime hala otobüsle 10 saat uzaklıktayım. İlk atandığım yerde arkadaşlarım vardı daha mutluydum ama burada hiç dikiş tutturamadım. Okulda 2 kişiyle geçen sene samimi olmuştum onlarla aram bozuldu saçma şekilde anlatmıştım geçen bir konuda. Bir buçuk sene önce bir sevgilim oldu çok sevdim onu yani o da beni seviyordu hafta da 3-4 gün beraber kalırdık şu an hala yaşadığım evde . Her gün akşam olmasını dört gözle bekler pencereden görünce çocuk gibi sevinirdim öyle severdim 1 gün bile ayrı kalsak o da koşa koşa gelirdi evlenmek istiyor gibi davranıyordu ama bir anda ayrıldık evlenmek istemediğini söyledi sonra kanlı bıçaklı olduk ben hala onun varlığını özlüyorum ama çünkü burada hiç kimsem yok evde her gün yapayalnız oturuyorum bir cafeye oturacak bile kimsem yok. Beni böyle yalnız bıraktığı için bunu da bildiği için çok kızıyorum birileriyle tanışma yolları arıyorum ama olmuyor. 33 yaşındayım artık evlilikte çok zor gibi görünüyor zaten onunla yaşadığım şeylerden sonra hala toparlanamadı psikolojim uzun süre geçti biliyorum ama ara ara da görüştük barışmak istedi olmadı 5 ay önce de son kez görüşelim diye başka şehirden geldi sonra da engelledi beni açmazda artık. Kendimi yapayalnız hissediyorum okulda arkadaşım yok beni seven kimse yok
Enerjiniz o kadar düşük ki , buradan ben bile olumsuz etkilendim .

Sizinle aynı yaşlarda ben de sevgilimden ayrılmıştım ama kendimi fanusa kapatmadım.
Yedim . Gezdim.
Konser , tiyatro . Okuma grupları ...

Bir çok etkinlik , gezi , faaliyet.
Her akşam başka bi programım oluyordu.

Ki memur da değilim , parasız geziyordum :)

ve bu etkinliklerden birinde eşim ile tanıştım.

Siz evde iken , gerçek aşk size kargo ile gelmez.

Evinden çık Cindrella . Bi yerde ayakkabın kalmalı :)
 
Enerjiniz o kadar düşük ki , buradan ben bile olumsuz etkilendim .

Sizinle aynı yaşlarda ben de sevgilimden ayrılmıştım ama kendimi fanusa kapatmadım.
Yedim . Gezdim.
Konser , tiyatro . Okuma grupları ...

Bir çok etkinlik , gezi , faaliyet.
Her akşam başka bi programım oluyordu.

Ki memur da değilim , parasız geziyordum :)

ve bu etkinliklerden birinde eşim ile tanıştım.

Siz evde iken , gerçek aşk size kargo ile gelmez.

Evinden çık Cindrella . Bi yerde ayakkabın kalmalı :)
Ben de katılmak istiyorum faaliyetlere ama tek başıma katılmakta hiç huyum değildir sessiz sakin birisiyim nereye gideceğimi bilmiyorum
 
Ben de katılmak istiyorum faaliyetlere ama tek başıma katılmakta hiç huyum değildir sessiz sakin birisiyim nereye gideceğimi bilmiyorum
Belediyelerin etkinlikleri , festivaller ,
Devlet Tiyatroları ,
Canlı müzikler .

Kabuğunuzu kırmanızı tavsiye ederim .

Ben yay burcuyum gerçi , içimde var gezmek :)
 
Back
X