• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Univ mezunuyum ev hanimiyim omrum bosa geciyor sanki

Bayan_shu .!.:
Öyle gömülmez füze atın füze
Genişletmek için tıkla...
Bu durumun ileri asamasini anlattim sadece.simdilik milletin cocuklar kucuk.anlasilmiyor durumun vahimligi.
Ileri level de.esiniz kendini gelistirip biti de canlanmaya baslayinca.sizi begenmeme aldatma durumlari.depresyon vs.. vs...bu liste uzar gider.
Bir kadinin benim diyebilmesi icin bir geliri olmasi sart.yoksa ipin ucunda yasar her zaman.baskalarinin insafina kalmistir hayatiniz.
Gercekler acidir
 
misss_girl .!.:
Merhaba arkadaslar turizm 4 yillik universite mezunuyum ayni zamanda aof iktisat mezunuym esimin isi dolayisiyla vanda gurbetteyiz suanda 1 yasinda cocugm var calismiyorm bugune kadarda calismadm hic suan cocugumdan dolayida calisma sansim yok ama omrum bosa geciyor sanki canim cok sklıyor bu duruma evhanimi olanlar sizde ayni seyi hissediyormsnz calismayi bir isimin olmasini cok istiyorm cocugum buyuyncede yasim gececkms hep evde bosa gececkms omrum gibi geliyor bu beni cok urkutuyo bosluktaym cok uzuluyorm gunlerimn bos gecmesine elimde bir meziyetmde yok
Genişletmek için tıkla...
Çocuğu olmasına rağmen çalışanlar ne yapsın
 
Canim senin en guzel isin evladini en iyi sekilde yetistirmek olsun bende 29 yasimdayim ve dogum yaptiktan sonra iki ay calistim ama bu surede bebegim cok mutsuz ve hastaydi hergun kimse anne gibi olamaz rabbim size Boyle bir guzel is nasip etmis ken bence baska is dusunmeyin evladinizla zamanin tadini cikarin bosverin gerisini hic bir meslek evladinizin ruh ve beden sagligindan daha onemli degil
 
misss_girl .!.:
Merhaba arkadaslar turizm 4 yillik universite mezunuyum ayni zamanda aof iktisat mezunuym esimin isi dolayisiyla vanda gurbetteyiz suanda 1 yasinda cocugm var calismiyorm bugune kadarda calismadm hic suan cocugumdan dolayida calisma sansim yok ama omrum bosa geciyor sanki canim cok sklıyor bu duruma evhanimi olanlar sizde ayni seyi hissediyormsnz calismayi bir isimin olmasini cok istiyorm cocugum buyuyncede yasim gececkms hep evde bosa gececkms omrum gibi geliyor bu beni cok urkutuyo bosluktaym cok uzuluyorm gunlerimn bos gecmesine elimde bir meziyetmde yok
Genişletmek için tıkla...
emeklilikten sonra bile, kendine farklı bir kariyer çizen insanlar var...çocukları büyütürken, çeşitli kurslarla kendinizi geliştirmeye devam edin..örneğin dil öğrenmek, yemek yapmak gibi...yada yüksek lisans yapıp öğretim görevlisi felan olabilirmisiniz veya öğretmenlik için formasyon alabiliyormusunuz...
 
Mesela dil, program vs öğrenebilirsin. Kurs falan lazım değil bunun için, zaten çoğu para peşinde.
Kaldıki ömrün boşa geçmiyor, sen bir aile idare ediyorsun, bir insan yetiştiriyorsun.
Bence her imkanı olan insan çocuğunu kendi yetiştirmelidir.
 
misss_girl .!.:
Merhaba arkadaslar turizm 4 yillik universite mezunuyum ayni zamanda aof iktisat mezunuym esimin isi dolayisiyla vanda gurbetteyiz suanda 1 yasinda cocugm var calismiyorm bugune kadarda calismadm hic suan cocugumdan dolayida calisma sansim yok ama omrum bosa geciyor sanki canim cok sklıyor bu duruma evhanimi olanlar sizde ayni seyi hissediyormsnz calismayi bir isimin olmasini cok istiyorm cocugum buyuyncede yasim gececkms hep evde bosa gececkms omrum gibi geliyor bu beni cok urkutuyo bosluktaym cok uzuluyorm gunlerimn bos gecmesine elimde bir meziyetmde yok
Genişletmek için tıkla...
25 yasindayim lise mezunuyum bende sen gibi hissediyorum hele şu ara daha fazla geçen yıl bir şirkette çaycılık yaptım o bile kendimi iyi hissetmeme neden oldu kendime guvenim geldi ama kızım piskolojik açıdan çok zarar gördüğü için işi biraktim şimdi de hamileyim işi bıraktığıma pişman değilim hamile olduğum için de pişman değilim ama hayatım boş geçiyor ona pismanim çocuk bakmak da zor bir iş ama aynı değil maalesef belki de duygusal bir boşluk yada başka birşey bilmiyorum
 
Bugün kendime ve çocuğuma yeni ne katabilirim diye kendinize sorarak işe başlayabilirsiniz.
Origami yapabilirsiniz.
Mesela el işi bir şeyler yapabilirsiniz, oyuncak gibi, ahşap boyama gibi.
Kitap okuyabilirsiniz.
Açıktan bir bölüm okuyabilirsiniz.
 
Üniversite yıllarında hocalarimin takdir ettigi, gelecek vaadeden, çok idealist bir öğrenciydim. Bir gun mutlaka akademisyen olacaktım hatta :) Meslegimi icra ederken bazı hayal kırıklıkları yaşamış olsam da son derece idealist, çalışkan ve basarili biri olarak devam ettim çalışmaya. Zaman geçtikçe çalısma hayatının değerlerimle uyuşmayan kosullari, işinin hakkını vermeyen iş arkadaşları, çözülemeyen idari sorunlar bendeki bedenen ve ruhen saglikli kalarak insanlara yararlı olabileceğim inancini bitirdi. Kendi içsel huzurum için işten ayrıldım. Bir süre kendimi dinleyip kitap okuyacaktim, hobilerimle ilgilenip dinlenecektim. Fakat daha istifam kabul edilmeden hamile olduğumu öğrendim. Öğrendiğim gibi de zor bir hamilelik, zor bir bebekle 2 yılı bugün de biter mi acaba diye yasadim her gün biraz daha yipranarak.

Yillarca okuyup iyi bir meslek sahibi olmuş, entelektuel gelişimine ve bunun için aktif çaba göstermeye çok özen gösteren biriyken tüm gün sadece bebek bakımıyla ve bitmeyen ev isleriyle uğraşan birine dönüşmek, kendini dinleyecek kadar bile zaman ve enerji bulamamak, üretememek. Ve hiçbiri yetmezmiş gibi sanki artık çalışmıyor olmak sizin degerinizi azaltıyor gibi tuhaf bir yaklaşım insanlarda.

Ben de çok bunalıyorum. Ama imkanım olsa da mesleğime -eski koşullar devam ettiği sürece- dönmeyi düşünmüyorum. E böyle yaşamak da bana zarar verdiğine göre hobilerime yoneleyim dedim. Ciddi emek vererek uğraştığım hobilerim var. Çalışırken bugünleri ongorerek depoladigim malzemeleri kullanarak uretiyorum. Evde küçük bir fotoğraf studyosu kurdum. Her şeyini eşimle elimizde yaptik. Sonsuzluk perdesi denen bir şey var, onu bile kumaş aldım kendim diktim. Elde yapılabilecekken hazirina para vermeyi anlamsız bulduğum için emek verdiğim bir iğne bile bana çok iyi geliyor. Urunleri fotoğraflayıp bir hesapta beğeniye sunuyorum. Mesleğe dönmeyi düşünmediğim için bu işi gelecegim olarak gorup çok titiz çalışıyorum, profesyonel bir izlenim oluşuyor. Geri donusler çok güzel. Mağazaniz nerede diye soruyorlar mesela :) Ufak tefek satmaya da başladım şükürler olsun. bebeğim biraz daha büyüyüp bana biraz daha fırsat verdiğinde bir mağaza açmayı planlıyorum KOSGEB desteği ile.

Uzun bir iç dökme gibi bir şeyler oldu ama birileri için iyi örnek olabileceğini dusunerek yazmak istedim. Bir hobiniz varsa siz de bebekten fırsat buldukça evinizde üretebilirsiniz. Bana çok iyi geldi :)
 
Bende çalışmıyorum. Ara ara denemelerim oldu ama rahatlıktan sonra o köle düzeni olduğundan daha bir boğucu geliyor. Ben spor, kurs, aktivite takılıyorum. Kendini geliştirmek sırf çalışmakla olmuyor tabi. Yeni şeyler öğrenmekte insanı taze tutan birşey. Ben çok istiyordum çalışmak, düzene katılmak. Denedimde, şimdi kendi işimi kurmak için çalışmalar yapıyorum. Ekonomik olarak doğru bir zamanda değiliz gibi geliyor. Doğru zamanı bekliyorum.
 
Dandinidastana2 .!.:
ileride neler olacagini soyleyim.calismayinca cigeri bes para etmez calisan hemcinsleriniz tarafindan ezikleniyorsunuz.esiniz sizi pek umursamamaya basliyor.calisan insanlar ile hele hele de emekli insanlar ile bir araya geldiginizde onlar basliyor anilarini anlatmaya.siz konusacak hicbirsey bulamiyorsunuz.cunku tek dunyaniz camasir bulasık.tek marifetiniz bu.size arada bir soruyorlar siz nasilsiniz.ev isleri yorucu tabi diyorlar.sonra cocuklar buyuyup sizi eziklemeye basliyor.bos kafali hicbir halttan anlamayan muamelesi goruyorsunuz.hergun giyinip kusanip herkes bir isle mesgulken giyinmek bile zul geliyor.bos bos gunu doldurmak icin normalde suratina bakmicaniz insanlarla kahve gunleri filan.yas haddinden dolayi ve kendine guvensizlikten hic bir ise atilamayip yerinizde saymaya devam ediyorsunuz.geriye bakiyorsunuz kcamaaaan bir hiç.
Calismak para demek degildir.maddi durumum iyi.esim bonkor.bir elim yagda bir elim balda.bir konuda uzmanlasmak isterdim
Genişletmek için tıkla...
Agziniza elinize saglik soyledklrnzn hepsini katiliyorum ve bu nedenlrden gelecktn dolayi calismayi cok istiyorum
 
misss_girl misss_girl ben de Van dayım. İlk evlendiğim de iş aradım 4 yıllık üniversite mezunuydum benim şansım mı bilmiyorum ama 1000 ₺ en fazla ücret verdi hastane yada vb. Yerler ki haftanın 6 günü çalışma vardı... yani bilemiyorum ben çok aradım ama doğru düzgün bi iş bulamamıştım evli bir kadına uygun...en güzeli dersaneye gideyim kendimi geliştireyim dedim ikinci dönem oğluşuma hamile olduğumu öğrendim. Benim için çalışma hayatı son buldu bi 3 sene kadar
 
mevzuvar .!.:
Üniversite yıllarında hocalarimin takdir ettigi, gelecek vaadeden, çok idealist bir öğrenciydim. Bir gun mutlaka akademisyen olacaktım hatta :) Meslegimi icra ederken bazı hayal kırıklıkları yaşamış olsam da son derece idealist, çalışkan ve basarili biri olarak devam ettim çalışmaya. Zaman geçtikçe çalısma hayatının değerlerimle uyuşmayan kosullari, işinin hakkını vermeyen iş arkadaşları, çözülemeyen idari sorunlar bendeki bedenen ve ruhen saglikli kalarak insanlara yararlı olabileceğim inancini bitirdi. Kendi içsel huzurum için işten ayrıldım. Bir süre kendimi dinleyip kitap okuyacaktim, hobilerimle ilgilenip dinlenecektim. Fakat daha istifam kabul edilmeden hamile olduğumu öğrendim. Öğrendiğim gibi de zor bir hamilelik, zor bir bebekle 2 yılı bugün de biter mi acaba diye yasadim her gün biraz daha yipranarak.

Yillarca okuyup iyi bir meslek sahibi olmuş, entelektuel gelişimine ve bunun için aktif çaba göstermeye çok özen gösteren biriyken tüm gün sadece bebek bakımıyla ve bitmeyen ev isleriyle uğraşan birine dönüşmek, kendini dinleyecek kadar bile zaman ve enerji bulamamak, üretememek. Ve hiçbiri yetmezmiş gibi sanki artık çalışmıyor olmak sizin degerinizi azaltıyor gibi tuhaf bir yaklaşım insanlarda.

Ben de çok bunalıyorum. Ama imkanım olsa da mesleğime -eski koşullar devam ettiği sürece- dönmeyi düşünmüyorum. E böyle yaşamak da bana zarar verdiğine göre hobilerime yoneleyim dedim. Ciddi emek vererek uğraştığım hobilerim var. Çalışırken bugünleri ongorerek depoladigim malzemeleri kullanarak uretiyorum. Evde küçük bir fotoğraf studyosu kurdum. Her şeyini eşimle elimizde yaptik. Sonsuzluk perdesi denen bir şey var, onu bile kumaş aldım kendim diktim. Elde yapılabilecekken hazirina para vermeyi anlamsız bulduğum için emek verdiğim bir iğne bile bana çok iyi geliyor. Urunleri fotoğraflayıp bir hesapta beğeniye sunuyorum. Mesleğe dönmeyi düşünmediğim için bu işi gelecegim olarak gorup çok titiz çalışıyorum, profesyonel bir izlenim oluşuyor. Geri donusler çok güzel. Mağazaniz nerede diye soruyorlar mesela :) Ufak tefek satmaya da başladım şükürler olsun. bebeğim biraz daha büyüyüp bana biraz daha fırsat verdiğinde bir mağaza açmayı planlıyorum KOSGEB desteği ile.

Uzun bir iç dökme gibi bir şeyler oldu ama birileri için iyi örnek olabileceğini dusunerek yazmak istedim. Bir hobiniz varsa siz de bebekten fırsat buldukça evinizde üretebilirsiniz. Bana çok iyi geldi :)
Genişletmek için tıkla...
Valla hergun dusunuyorm evde ne yapabilirm diye ama bulamadm birsey bebegimn olmasida buyuk etken tabi
 
misss_girl .!.:
Merhaba arkadaslar turizm 4 yillik universite mezunuyum ayni zamanda aof iktisat mezunuym esimin isi dolayisiyla vanda gurbetteyiz suanda 1 yasinda cocugm var calismiyorm bugune kadarda calismadm hic suan cocugumdan dolayida calisma sansim yok ama omrum bosa geciyor sanki canim cok sklıyor bu duruma evhanimi olanlar sizde ayni seyi hissediyormsnz calismayi bir isimin olmasini cok istiyorm cocugum buyuyncede yasim gececkms hep evde bosa gececkms omrum gibi geliyor bu beni cok urkutuyo bosluktaym cok uzuluyorm gunlerimn bos gecmesine elimde bir meziyetmde yok
Genişletmek için tıkla...

Ben kamuda çalışıyorum 28 yaşındayım ama ilerde çocuğum olursa uzun bi süre izinler ücretsiz almayı düşünüyorum çocuğuna kendinin bakması ayrı bence. Ha özelde çalışsaydım eğer çocuğum olana kadar sonra bırakırdım açıkçası sizde evden Yüksek lisans yapın başka bi bölüm daha oku hobi olarak ne bileyim çocuğuna hikayeler yaz onu kitap yaptır falan filan :)
 
misss_girl .!.:
2. Cocukta istiyorm doguda gorevimizi yaparken ama ikisi buyuyene kadar benm yasim 35ustu olacak o zamanda nereye girerm kim beni ise alir bir is deneyimi gecmisimde yok bilmiyorm omir bosa geciyor sanki
Genişletmek için tıkla...
Eşiniz ne iş yapıyor ? Biz de görev nedeniyle Van dayız. Sizin gibi düşündüm ve ikinci bebeğim geldi... artık nasip kısmet kadın isterse isterse 40 yaşın da olsun yine bişeyler yapar
 
ervanazlim .!.:
misss_girl misss_girl ben de Van dayım. İlk evlendiğim de iş aradım 4 yıllık üniversite mezunuydum benim şansım mı bilmiyorum ama 1000 ₺ en fazla ücret verdi hastane yada vb. Yerler ki haftanın 6 günü çalışma vardı... yani bilemiyorum ben çok aradım ama doğru düzgün bi iş bulamamıştım evli bir kadına uygun...en güzeli dersaneye gideyim kendimi geliştireyim dedim ikinci dönem oğluşuma hamile olduğumu öğrendim. Benim için çalışma hayatı son buldu bi 3 sene kadar
Genişletmek için tıkla...
Ya suan icin bnde dusunmuyorm ama cocugm buyuyncede yasim ilerleyeck bir uzmanlik alanmda yok o zamanda hersey icin cok gec olacak sanki
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X