üniversıteye adım attıgımız ılk gunu paylasalım mı ne dersınız :)


oğlanla nasıl gitti sonra meraklıyım galiba biraz
 
oğlanla nasıl gitti sonra meraklıyım galiba biraz

daha sonra da kitaplar notlar hocalar konusunda falan yardım etti ama hiç yan gözle bakmadı ben ona yan gözle baktım bi ara hiiiç pas vermedi valla o konuda geçen yıl da mezun oldu gitti işte. çok sağolsun o gün beni sap gibi ortada kalmaktan kurtarmıştı ama konuşmuyoz artık
 
ben şehir dışında okuduğum için okullar açılmadan 2 gün önce yurda gitmiştim. oda arkadaşlarımda aynı bölümdü önce onlarla tanıştık ve bir üst sınıfımızdaki kızla okula gittik.pek bir heyecan yoktu nedense. oysa o kadar çok hayalini kurmuştum. yurttan arkadaşlarla takıldım o günlerde iyi arkadaşlıklarımız oldu. şimdi 4.sınıfım ve her birimiz ayrı telden çalıyoruz =D
 

oğlan biraz mutaassıp çıktı galiba üni.de birçok kız öyle giyinir çünkü
 
ben de annemle gitmiştim ilk gerçi ders kaydı içindi o. derse de o günün akşamı gittim neyse tek gittim ona 2. öğretimdim. ilk ben gitmiştim önlerden yer kapmak için annem de yola çıkmıştı o sırada gözlerim doluyordu sınıfa giderken falan
 
Tam bir hafta once bi suru rezil oldum benim okulum ankarada bir vakif univ. Yeni bir kampus yapti ama misir piramidi gibi herneyse.ben sabah servise bindim okula gittim( giderkende kendimle gurur duyuyorum servise bindim cok zekiyim diye) sonra kimlik kontrolu icin servise bi guvenlik gorevlisi bindi sira bana geldiginde " ben hazirlik yeterlilik sinavina gelmistimde" dedim. Adam ne isin var senin burda sinav obur kampuste dedi( serviste kocaman bi kahkaha koptu hala cok utaniyorum. ( bir de bende sapsilik yapip sinava kocaman topukluluar bolca makyaj+ postisle gittim. Baska bi guvenlikci bana "hocam"diye hitap etti
 
Son düzenleme:
ilk gün şaşkınlıktan sınıfı filan bulamamıştım -gerçi sınıf diye birşey yokmuş sonradan öğrendim- ben de madem sınıf yok öğrencileri bulayım bari deyip mühendislik koridorunda "bilgisayar mühendisliğini arayan varmııııı?" diye bağırmıştım böyle böyle 20-25 kişi topladım:)) ilk günü sorunsuz geçirdim çok şükür
 

ankara'da herkes birbirine hocam diye hitap eder canim uzulme, dolmusta alisveriste heryerde. odtu'de baslayip oradan tum sehre yayilan berbat bir aliskanlik
 
İlk gün yurttaki kızlarla toplaşıp gittik okula fakülteye girerken(tabii hepimiz 1. sınıf) öğrenci kartını yanlış yerden gösterdik kartı bir türlü okutup geçemedik güvenlik yardımcı oldu haliyle ve çöm olduğumuzu belli ettik
Pdr 1. sınıf zannedip japonca öğretmenliği dersine girdik Çıktığımızda da arkadaşla basamağı göremeyip ikimizde yerde bulduk kendimizi Üst sınıflardan kokoş kızlar vardı ,,bizi gördülerr nasıl kahkaha attılar anlatamam

Vayyy beeaaa buraya yazmak bana da nasip olur mu ki diyodum oldu valla
 

çok güldürdün canım beni ya japonca dersi nasıldı bir şeyler kaptın mı
 
çok güldürdün canım beni ya japonca dersi nasıldı bir şeyler kaptın mı

Cnmm komediden başka birşey değildi ki o kattaki afişlerin bile hepsi japoncaydı bizde saf saf girdik sınıfa oturdukk jeton geçdüştü sınıfın içindeki japonca yazıları görünce bildiğin kaçtıkkk
 
okula ilk gittiğim gün liseden çıktıgım için makyaj serbest kıyafet falan bi afalladım :) ama liseden tanıdığım bissürü arkadasım oldugu için yabancılık flan çekmedim hiç :)
 
Belki benimki iyi bir örnek olmayacak ama anlatayım.İlk gün oryantasyon varmış zaten gidemedim yurt kayıtları için.Yurtta kaldııgım ilk gece telefonum bozuldu.Zaten yalnızım ailemden haber alamıyorum çok ağladım.Hiç uyuyamadım.Sabah oldu uyumadan.Kantinde bir şeyler yiyeyim dedim.Biri üstüme çay döktü yanlışıkla.Hem de beyaz t-shirtime.Birşey diyemedim döndüm yurda koştur koştur geç kaldım zaten derse sınıf arayayım dedim ararken fakültede kayboldum.
Çıktım bilmedigim bir şehirde sokak sokak 2.el telefon aradım.Allah bilir 20.dükkanda kaybolmadan bir elden düşme idareten telefon buldum.Direk şarj ettim ailemi aradım her gün her saat.
O telefona başka zaman dönüp kimse bakmaz ama o benim tek kurtarıcım.
Şimdi evime geldim.Allah kimseyi yalnız bırakmasın.Alışmak çok zor.Belki ilk hafta için böyle oldu beni mi buldu bilmiyorum ama yabancı bir şehirde ailesiz kimsesiz kalmak çok kötüymüş.Ki bu yaşadıklarım bana güç verdi.Yemeğe tek çıkmak,tek başına gezmek artık garip gelmiyor mesela.Bir gördügümü bir daha göremiyorum.Herkes kafasına göre tek takılıyor.Üniversite hayatı çok mu kötü diyorum hep.Alışmak zorundayım.Ama nasıl?.Çok kötüyüm.Bundan 1-2 hafta öncesine kadar hadi kalk gidelim dedigimde gelen arkadaşlarım kilometrelerce ötede.Orda ise yalnızım.
 

cnm hekresın kafasına gore takılması ınan daha rahat alısıcaksın merak etme :)
bu arada benımde cok arkadasım var yutta olan hepsı once bı afallamıslar senın gıbı sonra hatta gecenlerde bı arkım dıyodu buraya gelmeden once ordakı sımdı de oraya gıdnce buradakı arkadasalrımı cok ozlıcem dıyodu aıle ozlemı tabıkı bıtmez ama yurtta olanlar hele de ıyı bı arkaadasa denk gelmısse cok eglencelı olabılır
ılk gunun acemılıgı de gec sen
 

Teşekkür ederim.Şimdi daha iyiyim.Sadece dersler zorluyor biraz ona da alışırım.Arkadaş konusunda hemen biri olsun diye ugraşmıyorum zamanla tanıyor insanlar birbirini gerçekten.Bu hafta konuşmadıgım bir kaç kişi bizim bölümdeydin dimi filan diye geldi.Bir aşinalık olması için zaman şart.Ama tek olmak da psikolojiyi bozuyormuş yani
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…