Güzel günlerdi yaw...hayatımın belki en üzgün günüydü ...
sevmediğim bi şehirde , sevmediğim bi yurtta kalmak zorunda kalmıştım. ailem beni yerleştirdi sonra o yurtta duracağıma okula gidiyim dedim beni okula bıraktılar babamlar ve yola çıktılar. bende hiç bilmediğim okulun arka tarafına geçip ücra bi köşe bulup hüngür hüngür ağlamıştım...
sınıfa girdiğimde zaten ek kontenjandan gittiğim için herkes kaynaşmıştı. bi köşeye oturup beklemiştim
ooff off
o günkü kasıldığım kadar hıç kasılmamıştım.. ahh ahh.. :):):)
ah ah yaş ne güzel şeysin sen yaş 18
sudan cıkmıs balık gibiydim ne giyilir hocalara ögretmen mi denilir hoca mı denilir vize nedir final ishal yaparmı
kime işte kat sorsam sınıf sorsam 1.sınıf mısın diye sorarlardı yürüyüşümüzden bile belli olurmuşşşş sıraya zamklanmıs gibi oturmustm anfide etrafa bakınırken yaşı büyük olanları gorunce aaa velileri bile içeri alıolar demiştim sankı unive gelmenın yası varmıs gibi meger ogrenci af a gelenler varmış safım ben saf
İlk gün aksilik otobus gelmedi, bekle bekle nereye kadar dedim degisik yol denemeye kalktım ve geç kaldım.Aksilik telefonumu da evde unuttum. Gittiğimde hiç yabancılık çekmedim. Çünkü liseden sevdigim bir arkadaşımla (miray) aynı bölümü kazanmıştık ve 3 kızla da interntte önceden tanısmıştm. Gittiğim de Miray ve 3 kız cafedeydi. Sanki yıllardır o ortam varmıs gibi gittim direk aralarına tabi bana saldırdılar.
sonra bütün yıl birlikte oturduk hiç bir sorunumuz da olmadı maşallahhh ve şuan üniversitedeki en yakın arkadaşım. :) bu yıl bölüme başlıyoruz bakalım inşallah aramız hiç bozulmaz :)
