Unutmak...

Aynen dedigin gibi bende de durum. Sanki birine bi sey olucak gibi. Eve sigamiyorum resmen. Esim markete gider 5 dk gecsin telefon ustune telefon ediyorum gec kaldi diye. Doktorun soyledigi cevreme zarar gelme ihtimalini dusunerek kontrol etmeye onlari kumanda etmeye calisiyormusum. Kayiplardan sonra olabiliyormus. Grip olsan yatarsin bitki cayi icersin ilac icersin gecer. Bu beyin nasil bi seyse tedavisini bulmak ne zor. Ne mutlu sana yol alabilmissiniz. Umarim ben de yol alabilirim.
 
Yorumun icin tesekkurler. Evet cocukluktan beri pek kolay seyler yasamadim. Hayatimda hep alttan alan, idare eden kisi konumundaydim. Umarim simdiki tedavim sonuc verir.
 
Allah sana da sabir versin. Melegine obur dunyada kavusmayi nasip etsin insallah. Gercekten cok zormus. Rabbim bi daha yasatmasin. Sanki hic kaybetmemisim.gibi hala ona bi seyler almak istiyorum. Kiyafetlere oyuncaklara bakarken buluyorun bazen kendimi. Gercekten bunu dusununce de tekrar sukrediyorum en buyuk derdim bu unutkanlik olsun diye.
 
bilinç altınız sizi korumak için siliyordur. bir nevi savunma mekanizması. Ancak normal bir durum değil bence bir psikolog desteği almalısınız. Günümüz koşullarında her bireyin buna ihtiyacı var. Kaldı ki sizin gibi zor günler geçirmiş birinin bu desteğe daha çok ihtiyacı var kanımca. Bu arada başınız sağ olsun allah sabır versin.
 
Yorumun icin tesekkurler. Evet cocukluktan beri pek kolay seyler yasamadim. Hayatimda hep alttan alan, idare eden kisi konumundaydim. Umarim simdiki tedavim sonuc verir.

Asla sektirmeden düzenli terapinizi yaparsanız mutlaka sonuc verir.Ben 2 yıllık terapi sonunda bambaşka biri oldum,yeniden doğdum.Ama çok düzelmek istedim ve sürüne sürüne bile olsa düzenli her hafta gittim

Buarada özele girmek istemem ama çocukken taciz falan gibi bir travma yaşamış ve şuan o olayı hatırlamıyor olabilirsiniz
 
Asla sektirmeden düzenli terapinizi yaparsanız mutlaka sonuc verir.Ben 2 yıllık terapi sonunda bambaşka biri oldum,yeniden doğdum.Ama çok düzelmek istedim ve sürüne sürüne bile olsa düzenli her hafta gittim
Bu yas sureci 6 ayla 1 yil arasinda gecmeliymis. Doktor da o yuzden biraz agirdan aliyor bu donemi layikiyla yasamam icin. Ayda bir gidiyorum ben. Esim gemi kaptani. O sefere gittigi zaman tahmin ediyorum ki daha cok ihtiyacim olucak. Sanirim o zaman ben de en azindan 15 gunde giderim diye dusunuyorum.
 
Benzer bir durumu da ben yaşıyorum.
Geçmişe dair çok fazla anım yok. Bazen eski arkadaşlarla bir araya gelip konuşunca onlar anlattıkca onların anısı diye dinlerken içinde kendimin de olduğunu söylüyorlar önce şaşırıyorum. Sonra bir kitapta bir yerde okumuş gibi anımsıyorum ama tekrar unutuyorum.
Hani her evde ufak tefek tartışlamalar olur. Eşime kızıp küstüğüm oluyor. Çok değil yarım saat sonra küsmüştüm ama konu neydi diyorum. Bunu çok fazla yaşıyorum. Eşime çok kızgınım ben sana ama neden kızdığımı hatırlamıyorum diyorum.

Ben bu durumdan şu an için çok rahatsız değilim kimseye kin tutmuyorum. Kafama takmıyorum geçip gidiyor ama ilerisi için endişeleniyorum.
 
aynı durum bende de var. ben bunu iyi birşey sanıyordum. sadece çok zorlayınca ya da mesela burada birinin yazısını okurken, haa evet banada bu olmuştu diye hatırlıyorum.
 

Ne kadar sık gidebilirseniz sizin için o kadar faydalı olur ve o kadar çabuk sonuç alırsınız.terapi zaten en az 1-2 yıllık bir süreç..öyle 6 seansa gittim işe yaramadı gibi birşey sözkonusu olamaz..beyninize ilmek ilmek teknikleri işliyor,mekanizmaları çözüyor ve yerine sağlıklı olanları inşaa etmeye çalışıyorsunuz.dışarıdan gözüktüğü gibi konuşmak değil asla olay.o hastanın gördüğü :)
 
Aynen durum tam da anlattigin gibi. Duygular var ama anilar yok. Kin tutmuyorum. Kolay kolay kimseye kirgin duramiyorum. Esim saskin hala nasil bunlari unutabilirsin diye. Suanlik ben de henuz evi yakmadigim icin, eve hirsiz girmedigi icin mutluyum tabi. Umarim seninkisi benim kadar ilerlemez. Tabi benimkinden daha otesi nasil olur diye korkuyorum ben de
 
aynı durum bende de var. ben bunu iyi birşey sanıyordum. sadece çok zorlayınca ya da mesela burada birinin yazısını okurken, haa evet banada bu olmuştu diye hatırlıyorum.

Hayır bu çok kötü birşey.İlerde mutlaka patlak veriyor(en basiti panik atak olabiliyorsunuz içte biriken ve dışarı atılmayan duygular yüzünden).sağlıklı olan duyguları ve olayları bastırmak değil,doğru bir şekilde yaşayıp dışarı atabilmektir.Sürekli bir duygu akışı olmalı yani.siz gömüyorsunuz ama.benim annem bildiğiniz duvar mesela..terapiyle biraz acılıyor
 
Bana da aslinda basta konusmak rahatlamak gibi gelmisti ama degilmis dogru soyluyosun. Umarim biz de yol aliriz. Hayat daha verimli gecer benim icin de.
 
Ben de basta cevremle paylastim bundan 4 yil kadar once basladi bu durum. Basta kimse onemsemedi. Zor gunler geciriyorsun falan diye. Zor gunler gecip gitmiyor ki. Anladim ki unutsan bile yok sayamiyorsun. Allah annenize de sifa versin.
 
çok ilginç, şaşırdım valla. yaklaşık 6-7 sene önce anksiyete atlattım. bi daha yaşamadım. 2 ay önce düşük yaptım. şimdi iyiyim. aklıma bile gelmiyor. iyiki bu konu açılmış.
 
O zaman ilaclarini degistirmesini iste doktorundan. Fazla etki yapmis gibi gozukuyor. Ama bebegini hic bir ilac unutturamaz korkma. sadece duygularini en yogun yasadigin donemdesin ve ilaclar hafif atlatmani sagliyor. Boyle dusun. Uzme kendini
 
Bence gayet normal yaşadıkların, vücudun seni unutmaya programlıyor yaşadığın zorluklardan dolayı.. Bende aynı kişiliğe sahibim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…