• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Uyuyamıyorum. 20 aylık oğlum kreşe başlıyor...

Kadın burada derdinden bahsediyor zaten içi huzursuz bir de gelip benim çocuğum şöyleydi böyleydi yok yerdi yok bakıcı tuttum evde en azindan diyenler var. En iyi siz bakiyorsunuz cocuklariniza. Tamam bakici iyiyse evde olsun ama bakici maasini odeyemeyen guvenilir birini bulamayan gecim derdi olan insanlar var hayatta. Kadın mecbur kalmış geçinemiyor çalışması lazım ve 4 saat kreşe vermiş sokağa atmamış. Abartmayın. Ev degistirdiyse gerekli görmüştür yahu size mi soracaktı. Ben 4 yaşına kadar çocuğunu kreşe vermeyi düşünmeyen ve birlikte olabilmek için işini bırakmış bir anne olarak yazıyorum. Mecbursanız yapacak birşey yok konu sahibi. 4 saat uzun bir zaman değil elbette imkanınız olsa daha iyisini yapardınız. Tek hatanız alıştırma sureciniz olmuş o kadar. Kreş dışında çok iyi ilgilenin. Merak etmeyin hem zamanla alışır hem de daha mutlu olur.
 
Sizin şartlarınız yine iyiymiş :)

Oğlumu 2,5 aylık, kızımı 29 günlükken bakıcıya bırakıp işe dönmek zorunda kaldım ben. Oğlım 14 aylıkken kızıma hamile kaldığımı öğrendim, kardeş gelince beni gönderdiler diye hissetmesin diye kreş sürecini öne almam gerekti. Başlattığım zaman 18 aylıktı. Çok bocaladım, çok endişelendim, çok ağladım.. ama şimdi görüyorum ki iyi ki kreşe vermişim. Ben evde olsam, ya da bakıcısı, o derece yetemezmişiz.

Sabahları bakıcımız geliyor, kızı bırakıyorum, oğlumu yuvaya bırakıyorum. Yolda şarkılar söylüyoruz, köprüleri arabaları gösteriyoruz, eğleniyoruz. Akşam da iş çıkışı alıyorum oğlumu, eve geliyoruz ve babamız gelene kadar üçümüz oyun oynuyoruz. Makarna suyu dahi koymuyorum, sadece oğlumla ve kızımla ilgileniyorum.

Evet anne uzakta olunca zor ama önemli olan çocuklara sevildiklerini, güvende olduklarını hissettirmek.
 
Merhabalar,
Oğlumu kreşe verip işe döneceğim çünkü;
Yeni bir eve taşındık sonunda böcekli/rutubetli eski binadan kurtulduk şükür ama kirası 400 tl daha fazla.
Tüm esyalari da yeniledik taksitle(süpürgeye kadar çünkü onun motoruna bile yuva yapabilirmiş hamamböceği denen illet )
Başta ise girerim diyordum eşime cesaret vermek için. Gayette huzurluydum.
Şimdi iş buldum şükür ama iç huzur yok uyku yok...
1 hafta deneme yaptık kreşte ben verirken ağlıyor ama hemen peşinden videolar atılıyor bana gayet mutlu.
En büyük hatam tasinma stresini atamadan hemen verdim kreşe, sağlıklı bir alıştırma süreci başlatamadım. İlk gün ben idare odasindayken yanimdan ayrilmayinca "kapıdan ver" dendi kabul ettim oysa kararliydim bir süre güven duymasını sağlamaya. Zaten o yüzden erken başlamıştım. Kapıda bekledim ama o bilmedi maalesef.
Şimdi evdeyiz 2.dönem okulların açılmasını bekliyoruz.
Tekrar başka kres bakamam buna gücüm yok. Hem yorgunum hem kendi okulumla kres kapisi aynı çocuk parkına cikiyor o kadar yakınlar.
Günde maksimum 4 saat sadece hafta ici bırakacağım. Yazın yine beraberiz. Hem ben komsuluk yapmam evde benimle tek yavrum ne uyku ne yemek düzeni var. Orda yasitlari da olur düzeni de.
Tüm bunlari diyorum kendime günlerdir ama yetmiyor kendimi avutmama.
Kres parasini düsünce 1500 kalacak bana ve buna bile ihtiyacımız var.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Lütfen bana örnekler verin,alışırsiniz,alıştı ,alıştık diyin.
Yada cesaret verin alayı yavrumu evde duralım bir başımıza dicem ama geçinemiyoruz.
Çok çaresiz hissediyorum.
2 yıl sonunda bakıcım özel nedenlerinden dolayı iki tarafta istememesine rağmen ayrılmak zorunda kaldı ve kızımla zor zamanlarımız başladı. Başka bir bakıcı bulduk 1 ay sonunda kızım tam alıştı bakıcıya zor geldi bakmak neden bile söylemeden birgün işe gelmedi. Bende 2 gün iş yerimden izin alıp kreşe götürdüm yavrumu. o iki gün güzeldi. Sonra 1.5 ay bana yapmadığı eziyet kalmadı, her sabah giyinme konusunda bir sürü arıza, evden çıkma ayrı bir savaş. 2.5 yaşına kadar hep evde bizimleydi. Bakıcısı ,anne,baba gördü çocuk ve hepimiz sakin insanlarız. Kreşte hergün bir çocuk vurdu kızıma ve onun sıkıntısını evde çıkardı. Derken bir sabah bizim kız kalktı erkenden, hadi kalkın kalkın okula gidiyoruz dedi ve okula gittik. Şunu farkettim o süreçte, alışıyorlar. Eğer ortam (öğretmen vb.) güzelse inanın onlar bizden daha çabuk alışıyor. Birde anneye hep naz yaparlar zaten. Eğer içeriye girdiğinde mutlu olduğuna dair videolar geldiğinde kreşe güveniyorsanız hiç sorun yoktur inanın. Hem onun gelişimi içinde iyi olacak, sosyalleşecek, farklı hayatlar deneyimler görecek. Rahat olmaya çalışın, sizin stresiniz ona yansıyor çünkü :)
 
Kalan 1500 lırayıda eşya taksıdıne verırsenız sız bu bunalımlı hallerden asla çıkamazsınız.
Esya fılan degıstırmeyın bu ne lüks böyle? Gerek yok . ılaclatın temızleyın temızletın tamam . Cocugunuz kreşe baslasın sızcde ıse başlayın , elınız bıraz para tutsun keyfını cıkarın
 
Sizin şartlarınız yine iyiymiş :)

Oğlumu 2,5 aylık, kızımı 29 günlükken bakıcıya bırakıp işe dönmek zorunda kaldım ben. Oğlım 14 aylıkken kızıma hamile kaldığımı öğrendim, kardeş gelince beni gönderdiler diye hissetmesin diye kreş sürecini öne almam gerekti. Başlattığım zaman 18 aylıktı. Çok bocaladım, çok endişelendim, çok ağladım.. ama şimdi görüyorum ki iyi ki kreşe vermişim. Ben evde olsam, ya da bakıcısı, o derece yetemezmişiz.

Sabahları bakıcımız geliyor, kızı bırakıyorum, oğlumu yuvaya bırakıyorum. Yolda şarkılar söylüyoruz, köprüleri arabaları gösteriyoruz, eğleniyoruz. Akşam da iş çıkışı alıyorum oğlumu, eve geliyoruz ve babamız gelene kadar üçümüz oyun oynuyoruz. Makarna suyu dahi koymuyorum, sadece oğlumla ve kızımla ilgileniyorum.

Evet anne uzakta olunca zor ama önemli olan çocuklara sevildiklerini, güvende olduklarını hissettirmek.
yemeği bakıcınızmı yapıyor
 
Merhabalar,
Oğlumu kreşe verip işe döneceğim çünkü;
Yeni bir eve taşındık sonunda böcekli/rutubetli eski binadan kurtulduk şükür ama kirası 400 tl daha fazla.
Tüm esyalari da yeniledik taksitle(süpürgeye kadar çünkü onun motoruna bile yuva yapabilirmiş hamamböceği denen illet )
Başta ise girerim diyordum eşime cesaret vermek için. Gayette huzurluydum.
Şimdi iş buldum şükür ama iç huzur yok uyku yok...
1 hafta deneme yaptık kreşte ben verirken ağlıyor ama hemen peşinden videolar atılıyor bana gayet mutlu.
En büyük hatam tasinma stresini atamadan hemen verdim kreşe, sağlıklı bir alıştırma süreci başlatamadım. İlk gün ben idare odasindayken yanimdan ayrilmayinca "kapıdan ver" dendi kabul ettim oysa kararliydim bir süre güven duymasını sağlamaya. Zaten o yüzden erken başlamıştım. Kapıda bekledim ama o bilmedi maalesef.
Şimdi evdeyiz 2.dönem okulların açılmasını bekliyoruz.
Tekrar başka kres bakamam buna gücüm yok. Hem yorgunum hem kendi okulumla kres kapisi aynı çocuk parkına cikiyor o kadar yakınlar.
Günde maksimum 4 saat sadece hafta ici bırakacağım. Yazın yine beraberiz. Hem ben komsuluk yapmam evde benimle tek yavrum ne uyku ne yemek düzeni var. Orda yasitlari da olur düzeni de.
Tüm bunlari diyorum kendime günlerdir ama yetmiyor kendimi avutmama.
Kres parasini düsünce 1500 kalacak bana ve buna bile ihtiyacımız var.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Lütfen bana örnekler verin,alışırsiniz,alıştı ,alıştık diyin.
Yada cesaret verin alayı yavrumu evde duralım bir başımıza dicem ama geçinemiyoruz.
Çok çaresiz hissediyorum.

Çocuğun sizden ayrılırken üzülmesi ama bi süre sonra neşelenmesi akşam da aldığınızda mutlu olması şeklindeyse normal zaten bu durum.
 
Buarada beslenme seklı cok yanlış.
Parasızlıktan mı bu sekılde yıyor, çocuk bunu kendı tercıh etmıste olamaz sız bunları sunmuşsunuz oda yemıs. Kres demıssınız 4 saat ne degıstırecek kı onun hayatında. Uyku duzenıde keza oyle korkunç sabaha kadar uyumaması zaten hıc sağlıklı degıl
 
Yeğenim daha yeni 24 aylık oldu . 22. Ayından itibaren de kreşe gidiyor.
ilk zamanlar biraz zorlandı. Hatta biz istemedik . Çünkü kendini savunamıyordu. Bazen eve geldiğinde yüzünde çizik bile oluyordu.
Şimdi bazen ben bırakmaya gidiyorum kapıdan koşarak giriyor. Öğretmenlerini çok seviyor. Hatta ve hatta konuşamamasına rağmen okulda ki arkadaşlarının adlarını söyleyebiliyor.
Bilemedim zor tabi ama sosyalleşmesi bakımından iyi.
 
yemeği bakıcınızmı yapıyor
Kızım şu an 9 aylık, onun yemeklerini yapıyor her gün. Eğer fırsat bulursa bize de yapar ama kızım pek fırsat vermiyor. Haftasonu 3-4 çeşit yapıp dolaba koyuyorum. Hafta içi çorba ya da makarna/pilav takviyesi yapıyorum. Onu da eşim geldikten sonra yapıyorum. Benim avantajım eşim saat 5 buçukta çıkıyor işten, 6 da evde oluyor. O geldikten sonra yapsam dahi en geç 7de yemeğe oturmuş oluyoruz.

Arada dışardan da söylüyoruz ama oğlum için evde mutlaka çorba ve sıcak bir sulu yemek bulunur. En kötü senaryoda (oğlumun kalan son yemeği yanlışlıkla dökmesi gibi ) omlet yapıp yediriyorum :)
 
Baglanma dönemi cocuk icin cok önemli. Çocugun evebeyne ve en cok da anneye güvenmesi gerekiyor. Bu guven saglanmayinca ilerki yasamindaki tum yasami, iliki iliskilerini etkileyecektir. Kres yasi icin 20 ay cok erken. ... En erken 3 yas olmasi lazım aslında. Mecbur kalmışsınız ama bazen de biraz bencil düşünüyoruz galiba. Hersey onlar icin diyerek ort bas vicdanımızı ediyoruz. Kendi lüksümüz çocuklarımızın önüne geçiyor birazda.
Sizde bir kres sureci baslatmissiniz. Bakın elinizin altinda internet var burda kk kadınları var internette yazilar var bi ön araştırma yapıp sağlıklı bir bag oluşturup alıştırma süreci yapsaydınız . su saatten sonra en cok ilgiyi telefon is ve televizyon yerine cocugunuzla kalan vakti kaliteli gecirmek. Bakin zaman gecirmek demiyorum. KALITELI ZAMAN GEÇİRMEK diyorum. Bu sayede cocuk sizinle hem yeniden guven bagi kuracak hemde kendini dışlanmış hissetmeyecektir. Uzun oldu biraz özetledim aslında. Bunu eğitimci olarak yazıyorum. Sağlık sevgi ve huzurla büyümeniz dilegi ile
 
Evde zaten ben bile sıkılıyorum. Para olmayınca etkinlikte yapılmıyor ben zaten çok çabuk etkilenen biriyim zorluklardan maalesef ,çocuk sabaha karşı uyuyor öglene kadar yatıyor,mama ve patates kızartması+pilav ile besleniyor.
Ben de onun için iyi olacağını düşünüyorum ama iç dünyasında neler oluyor bilemiyorum ya o benı bitiriyor.
Acaba ne düşünüyor ?
Bizi arıyor mu etrafa bakıp.
Ikinci gün kapıdan izledim 40 dk cook mutluydu şükür ama 3. Gün ve 4.gün bakmadım zaten 4 gün gitti.
Geçinemiyorsanız başka sansınız yok. Tabi gecinememek derken yasam tarzınız nasıl o da onemli kimi 5000le gecınemıyorum dıyor kimi 3000 le gecınıyor vs. Ama eger gercekten gecınemıyorsanız secenek yok zaten. Eger gecınebılıyoruz ama sosyalleşmek için vs calısacagım deseydınız biraz daha bekleyin derdım.
 
kizim 32 aylik bizde bu donem ilk defa krese gondermek zorundayiz simdiye kadar hep bakici vardi.kafamda bi suru soru vardi nasil olacak cocugun huyu degisir mi ne yapicaz gibisinden.gecen hafta basladik krese kizim hic sorun cikarmadi hatta getirmeye giderken agladi gelmek istemedi.sizinki daha kucuk kizimdan ama bence onada cok iyi gelecek evde bakiciyla olacagina kres daha iyi
 
Bende ücretsiz iznim bitince ikizlerimi 2 yaşında kreşe başlatacağım. Şimdiden kaygılanıyorum ama başka bir seçeneğim yok. İşimi bırakamam, bakıcının 2 bebepe yetebileceğini o özveriyi gösterebileceğine inanmıyorum. Benim anne olaral zor başettiğim durumlarla elin insanı nasıl başetsin ki? İki bakıcı falanda tutamam gücüm yetmez. Erken olsada kreşi çocuklarım için daha mantıklı buluyorum. Umarım herşey yolunda gider bizim sürecimizde de. Çalışmıyor olsam 3 yaşa kadar beklerdim şahsen sonra iş bakardım. Ama benim halühazırda bir işim var başlamak zorundayım.
 
20 30 yasinda biz bile evlenirken anamizdan ayriliyoruz diye aglayip sonra dugune gidip gobek atiyoruz oda aglayacak tabi ilk zamanlar ama alisacak bu bir surec zamanla kendi gitmek isteyecek evde sizinle ne yapacakki benim kizim 14 aylik yapacak bir sey bilamiyoruz gercekten don dolas ayni surati surati gorup ayni oyunlari oynuyor
 
Aynı aylarda kızım var bakacak biri olmasa ben de verirdim kreşe vicdan yapmayın hiç çalışan annelerim çocukları maalesef bu durumlarda olabiliyor arkadaşım bir yaşında verdi çocuğunu hiç de kötü etkilenmedi çocuk gayet de sosyaldi
Benim de kızım öyle süt pilav bazen şehriye çorbası
Evde tv falan izliyor çünkü hep yazmışlar yapacak çok şey yok
Bizim de uyku düzeni yok çok rahat ya dağıtıyor yatıyor kalkıyor döküyor
 
bağlanma sürecinin en önemli kısmı ilk 2 sene. sonrasında bu süreç zamanla azalırken ayrılma süreci başlıyor. çocuk dünyayı etrafı keşfetmek istiyor ve ilk 2 sene güvenli bağlanmayı gerçekleştirebilen çocuk ayrılma sürecini daha rahat atlatabiliyor.uzmanlar 3 yaşına kadar evde bakılması taraftarı.ben uzman değilim sadece bu konu hakkında çok okudum.ama her ailenin şartları uzmanların söylediğine uymuyor. ben kızıma 1buçuk yaşına kadar kendim baktım sonrasında çalışmaya devam ettim 2 yaşına kadar babaannesi baktı ve 24 aylıkken de kreşe başladı 4 aydır kreşe gidiyor. ilk zamanlar tabiki biraz sıkıntılı oluyo ama yaşları ne kadar küçük olursa değişimlere o kadar kolay adapte oluyorlar gibi geliyo bana. bende o sıralar çok düşündüm nasıl olur alışır mı diye ama şimdi iyi ki kreşe vermişim diyorum. kızım evde benden başka kimseyi görmediği için çok dışa dönük değildi kreşten sonra çok açıldı ortamlara hemen uyum sağlamaya başladı. konuşmasını çok fazla etkiledi mesela. evde olsa bu kadar çabuk uzun cümleler kurabilir miydi bilmiyorum. 28 aylık olmasına rağmen bir sürü şarkı öğrendi ezbere söyleyip duruyo aklına geldikçe :) yemek olayı da şöyle gün içerisinde bizim gibi ara ara eline sürekli bişeyler vermedikleri için öğünlerde çocukların karınları acıkmış oluyo ve çocuklar yemeklerini yiyolar. kızımın kendi kendine yemek yeme olayı kreşten sonra gelişti mesela. çünkü kendi 1 kaşık yiyene kadar ben 5 kaşık yediririm düşüncesiyle ben yediriyordum. gibi gibi..... çok uzattığımı fark ettim şuanda :) kısacası ben hiç pişman olmadım ki benim kızım sabah 9 akşam 5 kreşte.
 
Merhabalar,
Oğlumu kreşe verip işe döneceğim çünkü;
Yeni bir eve taşındık sonunda böcekli/rutubetli eski binadan kurtulduk şükür ama kirası 400 tl daha fazla.
Tüm esyalari da yeniledik taksitle(süpürgeye kadar çünkü onun motoruna bile yuva yapabilirmiş hamamböceği denen illet )
Başta ise girerim diyordum eşime cesaret vermek için. Gayette huzurluydum.
Şimdi iş buldum şükür ama iç huzur yok uyku yok...
1 hafta deneme yaptık kreşte ben verirken ağlıyor ama hemen peşinden videolar atılıyor bana gayet mutlu.
En büyük hatam tasinma stresini atamadan hemen verdim kreşe, sağlıklı bir alıştırma süreci başlatamadım. İlk gün ben idare odasindayken yanimdan ayrilmayinca "kapıdan ver" dendi kabul ettim oysa kararliydim bir süre güven duymasını sağlamaya. Zaten o yüzden erken başlamıştım. Kapıda bekledim ama o bilmedi maalesef.
Şimdi evdeyiz 2.dönem okulların açılmasını bekliyoruz.
Tekrar başka kres bakamam buna gücüm yok. Hem yorgunum hem kendi okulumla kres kapisi aynı çocuk parkına cikiyor o kadar yakınlar.
Günde maksimum 4 saat sadece hafta ici bırakacağım. Yazın yine beraberiz. Hem ben komsuluk yapmam evde benimle tek yavrum ne uyku ne yemek düzeni var. Orda yasitlari da olur düzeni de.
Tüm bunlari diyorum kendime günlerdir ama yetmiyor kendimi avutmama.
Kres parasini düsünce 1500 kalacak bana ve buna bile ihtiyacımız var.
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Lütfen bana örnekler verin,alışırsiniz,alıştı ,alıştık diyin.
Yada cesaret verin alayı yavrumu evde duralım bir başımıza dicem ama geçinemiyoruz.
Çok çaresiz hissediyorum.
Alışır merak etmeyin kapıdan verin siz gidince unutuyordur.sabır edin sonuçta sağlıklı eziyet edilmiyor sadece ilk ayrılığı alışması zaman alacak .Ama çalışan bir annesi varsa buna ikinizinde alışması lazım.
 
Back
X