Ayni ruh halini haftada en az bir kez yaşıyorum. Yapılan temizliğin 2 gün bile gitmiyor oluşu gercekten cok yipratici bir durum biz kadınlar icin. Yemek derdi, temizlik derdi, misafire ikram derdi, camasir, bulasik, kisisel temizlik... bazen kendimi "amaaan bugün yapacağım yarin aynisi olacak" derken buluyorum. Sonra aklima bu evlerini leş götüren, çöp evde yaşayan insanlar geliyor. O programdaki temizlikten elini etegini cekmis insanlarin hepsinden duydugum ortak cümle " eskiden böyle degildim, temizlik yapiyordum ama belli bir noktadan sonra biraktim, kendimi saldım" oldu. Ne zaman kendimi salacak gibi olsam onlarin bu cumleleri aklima geliyor, basliyorum temizlik yapmaya.


bir de kirli ve daginik ortamda oturmaktan hic bir keyif almiyorum ben. Eger islerim biriktiyse icimden hic bir sey yapmak gelmiyor. Ev o haldeyken " kahvemi yapayim oturayim kitabımı okuyayim ya da dizimi izleyeyim" moduna giremiyorum. Evin o hali beni cok huzursuz ve mutsuz ediyor. Evi temizledikten sonra temiz ve duzenli evin enerjim uzerinde yaratacak oldugu o guzel enerjiyi düşlemekte beni harekete geciriyor. "Şu işimi bir yapayım keyfimi öyle yaparım" diye motive ediyorum kendimi. Önemli olan bi yerden başlamak. "Ooo simdi şunu şunu şunu şunu yapacağım" diye düşünürseniz yerinizden kalkasanız gelmez. Ne yapacaginizi düsünmeden bir isin ucundan tuttun, sonra zaten gerisi geliyor.