ertesi gün 3 kere aradım açmadı aradan bir gün daha geçti ben yine aradım yine açmadı
mesaj çektim bir daha arayacağımı zannetmiyorum diye.
o da cevaben; bu ne pişkinlik hem yanına gelmezdim diye yemin ediyorsun hem de arıyorsun anlamıyorum yazdı
ertesi gün neden öyle dediğimi açıklayıcı bir mail attım ona yukarıda yazdığımdan daha detaylı.
olayı an be an tekrar yazdım her safhasında ne düşündüğümü hislerimi anlattım
sonunda da öyle biri olmadığını biliyorum sadece telkin edilmeyi beklemiştim yazdım
hayırlısı olsun Allah bizden daha iyi biliyor herşeyi diyerek maili yolladım
o da cevap yazdı sanki mailimi okumamışcasına kendinin öyle biri olmadığını savundu benim geçmişteki hatalarımdan bahsetti(ki telafisi olmayan şeyler değildi düzeltmiştim)
benim öyle biri olmadığımı anlayamamışsan artık hiç anlayamazsın hoşçakal yazdı
maili aldığımda şaşırdım ben teselli beklerken ayrılık maili geldi ağladım
hala da ağlıyorum
bir bardak suda fırtına kopardı
kendine bile itiraf edemeyecek (hakka girmekten korkan biri) ama asıl sebebin ilk yazdıklarım olduğunu biliyorum.çünkü insanlardan çabuk kopan biri liseye geçerken ortaokuldaki samimi arkadaşlarıyla görüşmeyi kesmiş üniversitedeyi kazandıktan sonra da lisedekilerle...
bana anlattıklarından çıkarıyorum hepsini.şimdi de yükseklisansa gidecek ve geride birşeyler bırakmak istemiyor.
çok kırgınım çok üzgünüm
tam buldum işte derken...
Alcan eline ıslak bi sopa girişicen böylelerine..lmaz:
nasılsın canım iyi misin konuşabildiniz mi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?