- 14 Şubat 2017
- 626
- 392
- 103
- Konu Sahibi Hyuga hinata
- #1
Sürekli diplerde bir ruh haline sahibim ve burada neler yasaidigimi paylasmak istiyorum
Sizlerden görüş istiyorum benim için cok önemli
Ben pdr okuyorum ve herkes bana derdini anlarmaya basladi bende burata anlaticam.
Pdr okuyorsun ama kendine dermanin yok diyebilirsiniz benimde moralimi bozan bu.
Bu elestiriyi sürekli kendime yapiyorum
Ablalarim ben surekli bir endise kaygi icindeyim. Surekli birşey olacak hissi var.
Size ailemden bahsetmek istiyorum. Annemle babam ayri, babamin akıl sağlığı yerinde degil. Babamla iki haftada bir gorusuyoruz.
Evimizde sürekli tartismalar oluyor. Hep ayni nedenle ve hiçbir şekilde ilerleme kaydedemiyoruz. Annem surekli sacma sapan insanlarla arladaslik kuruyor. Onda da kaygı bozukluğu var. Bir de sürekli baska baska davraniyor. Yani is yerinde bi kadin var onun gibi konusmaya başlıyor, hareket ediyor.. komsumuza gidiyoruz kahve vs. İcmeye orda sacma sapan konusmalar.. sirf konusmak icin vs.
Annemle babamin igrenc bir ilişkisi vardi. Babam sorunlarini bize anlatirfi ve ben bagirirdim küçükken.. biz kac yasindayiz bunlari anlatiyorsun diye.
Ben suan annem ve babama karsi cok ofkeli ve nefret doluyum. Ama babamin veannemin yasadigi seyler de canimi acitiyor onlara karsi. Keske daha iyi yasasalardi diyorum
Benim bir sevgili olayim oldu burda konu acmistim. Onun ailesi, ekonomik durumu falan iyiydi ve bu sebeplerle konusmayi bitirdim. Kendimi cok cok kotu hissediyordum.
Sonra biriyle daha tanistim ve o daha da iyisj çıktı. Yasi büyüktü ama iyi anlaşmıştık. Arkadaslari, ailesindeki kisiler hep iyi yerlerde olan insanlardi Daha sonra davul bile dengi dengine o benimle ne yapsin diyip konusmayi bitirdim.
Suan işe girdim okul açılana kadar calisacagim. Biraz para kazanmam lazim. Simdi instagramdan ogretmenlere bakiyorum. Yasiyorlar resmen. Soyle yaşıyorlar derken, birseyler yapiyorlar. Geziyorlar, okul ve cocuklar icin cok iyi seyler yapiyorlar. İnanin ben yapamam diye korkuyorum.
Size bunlari yazarken ayni hisleri tekrar tekrar yaşıyorum kalbim nasil, kaygim cok fazla.
Ben yasayamiyorum arkadsslar, korkudan kaygidan cok kotu bir haldeyim.
Ne yapacagimi sasirmis vaziyetteyimm
Bu durumda olmamin sebebi aile durumum mu acaba diye düşünüyorum
Bir tane bile arkadaşım yok. Birseyler yaptigim. Okuldaki arksdaslarim var ama hepsi birbiriyle daha yakin. Ben tekim. Okulum bu sene biticem ben bu sekilde mi mezun olucam. Ne sinava hazırlanabiliyorum kaygi ve bu dusuncelerden.
Bu gune kadar hayatim evde gecti.
Aile cok onemliymis gercekten.
Uzun oldu ama ruh halim bu sekilde ve daha bahsetmedigim cok sey var
Sizlerden görüş istiyorum benim için cok önemli
Ben pdr okuyorum ve herkes bana derdini anlarmaya basladi bende burata anlaticam.
Pdr okuyorsun ama kendine dermanin yok diyebilirsiniz benimde moralimi bozan bu.
Bu elestiriyi sürekli kendime yapiyorum
Ablalarim ben surekli bir endise kaygi icindeyim. Surekli birşey olacak hissi var.
Size ailemden bahsetmek istiyorum. Annemle babam ayri, babamin akıl sağlığı yerinde degil. Babamla iki haftada bir gorusuyoruz.
Evimizde sürekli tartismalar oluyor. Hep ayni nedenle ve hiçbir şekilde ilerleme kaydedemiyoruz. Annem surekli sacma sapan insanlarla arladaslik kuruyor. Onda da kaygı bozukluğu var. Bir de sürekli baska baska davraniyor. Yani is yerinde bi kadin var onun gibi konusmaya başlıyor, hareket ediyor.. komsumuza gidiyoruz kahve vs. İcmeye orda sacma sapan konusmalar.. sirf konusmak icin vs.
Annemle babamin igrenc bir ilişkisi vardi. Babam sorunlarini bize anlatirfi ve ben bagirirdim küçükken.. biz kac yasindayiz bunlari anlatiyorsun diye.
Ben suan annem ve babama karsi cok ofkeli ve nefret doluyum. Ama babamin veannemin yasadigi seyler de canimi acitiyor onlara karsi. Keske daha iyi yasasalardi diyorum
Benim bir sevgili olayim oldu burda konu acmistim. Onun ailesi, ekonomik durumu falan iyiydi ve bu sebeplerle konusmayi bitirdim. Kendimi cok cok kotu hissediyordum.
Sonra biriyle daha tanistim ve o daha da iyisj çıktı. Yasi büyüktü ama iyi anlaşmıştık. Arkadaslari, ailesindeki kisiler hep iyi yerlerde olan insanlardi Daha sonra davul bile dengi dengine o benimle ne yapsin diyip konusmayi bitirdim.
Suan işe girdim okul açılana kadar calisacagim. Biraz para kazanmam lazim. Simdi instagramdan ogretmenlere bakiyorum. Yasiyorlar resmen. Soyle yaşıyorlar derken, birseyler yapiyorlar. Geziyorlar, okul ve cocuklar icin cok iyi seyler yapiyorlar. İnanin ben yapamam diye korkuyorum.
Size bunlari yazarken ayni hisleri tekrar tekrar yaşıyorum kalbim nasil, kaygim cok fazla.
Ben yasayamiyorum arkadsslar, korkudan kaygidan cok kotu bir haldeyim.
Ne yapacagimi sasirmis vaziyetteyimm
Bu durumda olmamin sebebi aile durumum mu acaba diye düşünüyorum
Bir tane bile arkadaşım yok. Birseyler yaptigim. Okuldaki arksdaslarim var ama hepsi birbiriyle daha yakin. Ben tekim. Okulum bu sene biticem ben bu sekilde mi mezun olucam. Ne sinava hazırlanabiliyorum kaygi ve bu dusuncelerden.
Bu gune kadar hayatim evde gecti.
Aile cok onemliymis gercekten.
Uzun oldu ama ruh halim bu sekilde ve daha bahsetmedigim cok sey var
