Ben daha once uzin zaman panik atak hastasi oldum. Her yerde o korku heyecan geliyordu. Cok sukur yendim o korlularimi en son 9 ay once bi panik atak yasadim, sonra hic yasmadim. Ama uzun yol korkuç var. Şehir disina cikamiyorum, ölüm korkusu da degil aslında ama yola cikiyorim 5-10 dakika sonra sikinti geliyor, ayaklarim titriyor, bi sicak oluyo bi usuyorum. Son zamanlar artik yola cikmaya cesaret bile edemiyorim(
Ben kesinlikle bir doktorla görüşmeden tanı koyamam ama yaşadıklarım aynı dediğiniz gibi panik atak nöbetleri ve yolda yine panik atak yaşayacağım korkusuna bağlı agorafobiye benziyor.Agorafobi durumunda tıpkı anlattıklarım gibi uzun yola dayanamazmış kişi.Mesela evden ya da aileden ayrıldığım için yolda güven duygusuna ihtiyaç duyuyorum sanki.Otogardan ineyim babam gelsin geri alsın istiyorum beni öyle berbat bir his.İşin kötüsü her seferinde gittikçe korkudan bu durum artmaya başladı.Artık daha yola çıkmadan başlıyor ve eve dönmeme sakinleştirici almama rağmen 3 saat sürüyor sıkıntı hissi
Ben daha once uzin zaman panik atak hastasi oldum. Her yerde o korku heyecan geliyordu. Cok sukur yendim o korlularimi en son 9 ay once bi panik atak yasadim, sonra hic yasmadim. Ama uzun yol korkuç var. Şehir disina cikamiyorum, ölüm korkusu da degil aslında ama yola cikiyorim 5-10 dakika sonra sikinti geliyor, ayaklarim titriyor, bi sicak oluyo bi usuyorum. Son zamanlar artik yola cikmaya cesaret bile edemiy
Benimde psikolojik olarak tuvaletim geliyor. Otobüsde gidemeyecegimi dusundugum zaman. Bir arkadaşım soylemisti onada uçak icin doktor ilac vermis uyuyormus
Arkadaşlar merhaba, benim sorunum kimine garip gelecek ama uzun yola dayanamamak.Hani öyle böyle de değil.Otobüs yolculuklarına hiç dayanamıyorum.Ben Eskişehir'de yaşıyorum ailem otobüsle 7 saatlik mesafede ve yanlarına bu sebepten çok sık gidip gelemiyorum.
Önce yolda içim sıkılmaya başlıyor.Bu sıkıntıyla psikolojik mücadele veriyorum,ardından da kollarım uyuşuyor bazen ve ter basıyor.Dün gece yola çıkmış olmam gerekiyordu ama daha yola çıkmadan otogarda sıkıntılar basınca cesaret edemedim yolda kötüleşmeyi göze alamadım ve geri döndüm eve.Ve inanır mısınız gece 3'e kadar iç sıkıntısı uyutmadı çok kötüydü.Elinizde olmayan bir iç sıkıntısı elinizi kolunuzu keser sizi daralttıkça daraltır hiçbir şey yapamaz hale gelirsiniz ya aynen öyle.Sinirimden ağladım gece kaç kere.İşin garip yani daha önce yollarda bunu çok yaşadığım için(hatta bir kere daha gideceğim yere varmadan yarı yolda başka otogarda inip akşam tekrar yola devam etmişliğim var) yola çıkmadan önce eczanenin önerdiği hafif sakinleştirici ilacı içmiştim ona rağmen bunları yaşadım.
Benimle aynı durumu yaşayan var mı bilmiyorum ama eğer varsa beni çok iyi anlayacaktır.Bildiğiniz bu durumdan psikiyatra gitmeyi düşünüyorum.Çünkü bu durum beni bir şehre hapsediyor.Ailemin yanındayken dönmem dert buradayken gitmem.Ve yaşadığım anlatırken daha basit görünüyor ama yoldayken sessiz sessiz ağlayıp bu psikoloji ve getirdiği dayanılmaz fiziksel sıkıntıyla baş etmeye çalıştığımı biliyorum.Yarın bayram ben ailemin yanına gidemedim.Resmen savaş veriyorum bu durumu yenmek için...
Arkadaşım,herhalde çok yeni olduğun icin siteye yabancisin... Bir sıkıntın varsa kendin de konu acabiliyorsun, 2013'te açılan konulari hortlatmak buralarda hoş karşılanmaz
Soruna gelince, benim bu yazılanlara ek sinema - blok ders vs vs gibi içinden çıkmayacağım durumlarda çıkan belirtilerim vardı. Gençliğimin ta en başında bir şey yapmaya çekinir olmuştum yine huzursuz olacağım diye. Sonra bir gün agorafobi diye birşey duydum bir derste, telkinle değil ilaçla düzelir diyordu. Ertesi sabah ,randevu faaln almadan doğru devlet hastanesinin psikiyatri servisine gittim. Doktor beni dinledi dinledi,agorAfobi dedi. Bir ilaç verdi.
İlacı sadece birkaç ay kullanım veeee sorunum bitti. Hatta bak,on sene geçti üstünden, sadece bu on senede kırk şehir, yirmiden çok ülke gezdim.
Allah'ıma şükür en uzun otobüs yolculuğumda bile tekrar başıma gelmedi , 3 aycik ilaç kullanımı yetti bana.
Bence hiç oyalanma, pazartesi sabahı ilk iş koş git psikiyatri servisine
Arkadaşlar merhaba, benim sorunum kimine garip gelecek ama uzun yola dayanamamak.Hani öyle böyle de değil.Otobüs yolculuklarına hiç dayanamıyorum.Ben Eskişehir'de yaşıyorum ailem otobüsle 7 saatlik mesafede ve yanlarına bu sebepten çok sık gidip gelemiyorum.
Önce yolda içim sıkılmaya başlıyor.Bu sıkıntıyla psikolojik mücadele veriyorum,ardından da kollarım uyuşuyor bazen ve ter basıyor.Dün gece yola çıkmış olmam gerekiyordu ama daha yola çıkmadan otogarda sıkıntılar basınca cesaret edemedim yolda kötüleşmeyi göze alamadım ve geri döndüm eve.Ve inanır mısınız gece 3'e kadar iç sıkıntısı uyutmadı çok kötüydü.Elinizde olmayan bir iç sıkıntısı elinizi kolunuzu keser sizi daralttıkça daraltır hiçbir şey yapamaz hale gelirsiniz ya aynen öyle.Sinirimden ağladım gece kaç kere.İşin garip yani daha önce yollarda bunu çok yaşadığım için(hatta bir kere daha gideceğim yere varmadan yarı yolda başka otogarda inip akşam tekrar yola devam etmişliğim var) yola çıkmadan önce eczanenin önerdiği hafif sakinleştirici ilacı içmiştim ona rağmen bunları yaşadım.
Benimle aynı durumu yaşayan var mı bilmiyorum ama eğer varsa beni çok iyi anlayacaktır.Bildiğiniz bu durumdan psikiyatra gitmeyi düşünüyorum.Çünkü bu durum beni bir şehre hapsediyor.Ailemin yanındayken dönmem dert buradayken gitmem.Ve yaşadığım anlatırken daha basit görünüyor ama yoldayken sessiz sessiz ağlayıp bu psikoloji ve getirdiği dayanılmaz fiziksel sıkıntıyla baş etmeye çalıştığımı biliyorum.Yarın bayram ben ailemin yanına gidemedim.Resmen savaş veriyorum bu durumu yenmek için...