Selaaammmm ... 
Öncelikle nasıl başlasam bilemiyorum. Beni anca bunu yaşayan kardeşlerim ablalarım anlar. Ve ne kadar zor ne kadar cesaret kırıcı birşey olduğunu bilirler.. Buraya bu yazıyı yazdığıma bile inanamıyorum. Benim için o kadar uzaktı ki..
Ben 25 yaşındayım normal de çok korkak ve cesaretsizimdir . O yüzden de olacak ki bunu yapacağıma hiç inanmadım ve bana hep ters geldi . Bu önceden duyduklarımıza bağlı çünkü. ( sanki neden dinliyorduk bos cahil insanları , böyle hayatımızı etkileyeceğini bilseydik dinler miydik ? Tabiiikiii hayır.
)
Eylül 8 de evlendik biz ve eşimi çok seviyorum ,severek birbirimizi hep isteyerek evlendik. Bu derdimin farkında değildim tabi . Bazı günler bu sorunum olduğunu bilseydim evlenmez eşimi de mutsuz etmezdim diye hep ağladım . Ve bunu yazarken de ağlıyorum . Ama o hisle değil... Mutluluktan. Yazıyorum ki benim gibi olan kardeşlerim de mutlu olsunlar.
8 ayı geçiyor neredeyse ve ben 1 ay önce bir doktora gittim özel bir muayenehane. Muayenede hiçbir sorunum olmadığı halde muayenemi korktuğum için ağlayarak hıçkırarak oldum oysa hiç acı hissetmemiştim... muayene bile bana o kadar zor ve kırıcı gelmişti ki ben buraya nasıl geldim nasıl bu hale geldim diye birde onun için ağladım.. Ama açıkça söyleyeyim iyiki gitmiştim kendimi tanıdım.. Doktorun anlatımları ve birşeyleri göstermesi gerçekten ilaç gibi geldi.
Ama biliyorsunuz ki tedavi fiyatları o kadar fazla ki ben eşimle eve dönerken nasıl olacak napcam diye düşünmekten tedaviyi bile unuttum. Derken düşündüm düşündüm ve doktor muayene ederken hiçbir sey hissetmedim aci ağrı hiçbir şey .. bende bakabilirim deneyebilirim dedim. Çünkü çaresizlik...
Ertesi gün denedim orta parmağımı bebeyağı ile yağladım ve yavaş yavaş kendimi tanıyarak icime doğru kaydırdım . Hiç inanamadım tamamen yapmıştım en ufak bir acı hissetmeden. Oysaki orasına krem bile sürmekte tedirgin olan ben .. bunu yapmıştım bunu yaptıysam herşeyi yaparım dedim . Eşim tabiki iyiki var .. ve iyiki benim herşeyim. O bana bir teklifte bulundu kalinlastirarak yap dedi çünkü parmak alışmak için yetmiyor . Bende parmak sonra daha kalın bir malzeme sonra daha kalın sonra daha kalın ve artık 3 günde ben o gözümün korktuğu kalınlığı rahatlıkla alabiliyordum orayı kontrol edebiliyordum . Ve hic uyustrmadan ilaçsız (çünkü tenim çok hassas bir kez sürdüm uyusturucuyu penguen oldum 3 gün
) Ve inanmayacaksınız yaptıktan 2 gün sonra eşli denedik ve bir denemede dur ilk başı girsin sakin ol sakın bensiz birsey yapma derken bir bakmısız içine kaymış. Hiçbir şey hissetmeden ... Ve o kadar mutluydum ki o an koca 8 ay kendimi eşimi yıprattım . Ona bu kadar üzüntü verdim diye yıkıldım bittim oysa ki hiçbir şey içinmiş hiçbir şey... Bu çaresizliğin son noktasıyken benim yapabilmem için bir umut oldu. O kadar karanlık yıkık bir zamanımda oldu ki buna kendim bile hâlâ inanamıyorum. Çünkü yukarıda da dediğim gibi hiçbir seyde cesaret edemeden kaçan biriyim ve bunu kendim yendim ve başardım demek okadar gurur verici ki sadece bunu siz anlarsınız... Bunu anlatıyorum çünkü sizde yapabilirsiniz siz biz , kadınlar herşeyi yapabiliyoruz ama bu güven bu korku bizi hep geriye atıyor. Kendine güven inan yapabileceğine kendini inandır ve kendin için mutlu olbir görev gibi değil kendin mutlu olmak için yap ... YALNIZ DEĞİLSİN !! .
Okuduğunuz için teşekkür ederim , güzel günler görmemiz dileğiyle... ❤
Öncelikle nasıl başlasam bilemiyorum. Beni anca bunu yaşayan kardeşlerim ablalarım anlar. Ve ne kadar zor ne kadar cesaret kırıcı birşey olduğunu bilirler.. Buraya bu yazıyı yazdığıma bile inanamıyorum. Benim için o kadar uzaktı ki..
Ben 25 yaşındayım normal de çok korkak ve cesaretsizimdir . O yüzden de olacak ki bunu yapacağıma hiç inanmadım ve bana hep ters geldi . Bu önceden duyduklarımıza bağlı çünkü. ( sanki neden dinliyorduk bos cahil insanları , böyle hayatımızı etkileyeceğini bilseydik dinler miydik ? Tabiiikiii hayır.
) Eylül 8 de evlendik biz ve eşimi çok seviyorum ,severek birbirimizi hep isteyerek evlendik. Bu derdimin farkında değildim tabi . Bazı günler bu sorunum olduğunu bilseydim evlenmez eşimi de mutsuz etmezdim diye hep ağladım . Ve bunu yazarken de ağlıyorum . Ama o hisle değil... Mutluluktan. Yazıyorum ki benim gibi olan kardeşlerim de mutlu olsunlar.
8 ayı geçiyor neredeyse ve ben 1 ay önce bir doktora gittim özel bir muayenehane. Muayenede hiçbir sorunum olmadığı halde muayenemi korktuğum için ağlayarak hıçkırarak oldum oysa hiç acı hissetmemiştim... muayene bile bana o kadar zor ve kırıcı gelmişti ki ben buraya nasıl geldim nasıl bu hale geldim diye birde onun için ağladım.. Ama açıkça söyleyeyim iyiki gitmiştim kendimi tanıdım.. Doktorun anlatımları ve birşeyleri göstermesi gerçekten ilaç gibi geldi.
Ama biliyorsunuz ki tedavi fiyatları o kadar fazla ki ben eşimle eve dönerken nasıl olacak napcam diye düşünmekten tedaviyi bile unuttum. Derken düşündüm düşündüm ve doktor muayene ederken hiçbir sey hissetmedim aci ağrı hiçbir şey .. bende bakabilirim deneyebilirim dedim. Çünkü çaresizlik...
Ertesi gün denedim orta parmağımı bebeyağı ile yağladım ve yavaş yavaş kendimi tanıyarak icime doğru kaydırdım . Hiç inanamadım tamamen yapmıştım en ufak bir acı hissetmeden. Oysaki orasına krem bile sürmekte tedirgin olan ben .. bunu yapmıştım bunu yaptıysam herşeyi yaparım dedim . Eşim tabiki iyiki var .. ve iyiki benim herşeyim. O bana bir teklifte bulundu kalinlastirarak yap dedi çünkü parmak alışmak için yetmiyor . Bende parmak sonra daha kalın bir malzeme sonra daha kalın sonra daha kalın ve artık 3 günde ben o gözümün korktuğu kalınlığı rahatlıkla alabiliyordum orayı kontrol edebiliyordum . Ve hic uyustrmadan ilaçsız (çünkü tenim çok hassas bir kez sürdüm uyusturucuyu penguen oldum 3 gün
) Ve inanmayacaksınız yaptıktan 2 gün sonra eşli denedik ve bir denemede dur ilk başı girsin sakin ol sakın bensiz birsey yapma derken bir bakmısız içine kaymış. Hiçbir şey hissetmeden ... Ve o kadar mutluydum ki o an koca 8 ay kendimi eşimi yıprattım . Ona bu kadar üzüntü verdim diye yıkıldım bittim oysa ki hiçbir şey içinmiş hiçbir şey... Bu çaresizliğin son noktasıyken benim yapabilmem için bir umut oldu. O kadar karanlık yıkık bir zamanımda oldu ki buna kendim bile hâlâ inanamıyorum. Çünkü yukarıda da dediğim gibi hiçbir seyde cesaret edemeden kaçan biriyim ve bunu kendim yendim ve başardım demek okadar gurur verici ki sadece bunu siz anlarsınız... Bunu anlatıyorum çünkü sizde yapabilirsiniz siz biz , kadınlar herşeyi yapabiliyoruz ama bu güven bu korku bizi hep geriye atıyor. Kendine güven inan yapabileceğine kendini inandır ve kendin için mutlu olbir görev gibi değil kendin mutlu olmak için yap ... YALNIZ DEĞİLSİN !! .Okuduğunuz için teşekkür ederim , güzel günler görmemiz dileğiyle... ❤
O illet bir daha hiç birimize uğramasın inşallah bebiş haberlerini de bekliyoruz 
Sen şimdi yeni gelin gibi bulutların üzerindesin 
