Jinekoloji Vajinismus Nedir? Tecrübe ve deneyimlerimizle Vajinismusu yenelim

Bende kesinlikle bunun yaşanılan travmatik bir durumla alakalı olduğunu düşünüyorum çünkü bende cinsellikle ilgili bir korku oldu eşimle sevgiliyken sevişmelerimiz oluyordu ve birinde regl 10,15gün gecikti ve ben bir gece boyunca hamile kaldığımı düşündüm ne yapacağım nasıl olacak diye bir dk bile uyumadan bu duruma odaklandım ve bir hale geldim ki üzerimde iççamaşırı tayt olmasına rağmen hala sevişirken hamile olur muyum acaba diye diye düşünerek geçti ve zaman geldi bu bende o kadar büyük bir korku oluşturduki takıntı boyutunda artık herşeyden hamile kalacağımı düşündüm her Reglim geciktiğimde bu korkuyla yüzleştim ,hatta zamanı geldi regl olsam bile hamilemiyim acaba diye düşündüm düşünün artık .. şuan olsam bir önemi yok eşim herşey serbest kimse bu durumu ayıplamaz vs ama uzunca zaman bununla yaşayınca bilinç altımızda o korku , utanç ve suçluluk duygusu yer etmiş ve kendimizi kasıp korkuyoruz engel oluyoruz ilişkiyi yaşamaya senin içinde bu şekilde olmuş olabilir, o an yaşadığın suçluluk duygusu bilinç altında yerleşmiş şuan normal şekilde yaşaman gerekirken geri planda hissettiklerimiz ket vuruyor..
 

Ay evet aynen! Ne güzel anladın, çıkarasım gelmiyor bi daha geri giremicem diye. Ki gerçekten çıkınca geri girmiyorum bi daha, uğraşasım gelmiyor. Ama artık uğraşsam iyi olacak.

Mesela şimdi ben ikinci boy aparattayım ya. Zorlanılan yeri hafif zorlayarak bikaç kez gir çık mı yap diyorsun. Daha hiç tamamını almadan yani. Diyelim ilk girdin, aparatın yarısı zaten o zorlandığım yere tekabül ediyor sanırım. Oraya kadar gel geri çık, bi daha gel bi daha çık mı diyorsun? Ben mi yanlış anladım. Dur anlaşıcaz sakin :))
 

İnşallah canım benim, bu aşamaya gelmek bile özgüvenimi nasıl yükseltti anlatamam. Örneğin çok güzel, aynen öyle. Kararlı olmak çok önemli. Desteğin için teşekkür ederim :)
 
Kızlar sizde de ilk parmak egzersizine başladığınızda parmağınızın ilk boğumunda ilerleyemediğiniz sürekli sert sert bir yerlere çarptığı ve nerde bu yol diye isyan ettiğiniz oldu mu

İlk egzersizimde “girişimde bi sorun var, resmen kapalı gibi, giremiyorum” diye ağlamıştım. Egzersizle geçilebildiğini gördüm. Birinci boğum sonunda “burada bi sorun var, ilerleyemiyorm, kesin bende bi sorun var” dedim, egzersizle geçilebildiğini gördüm. İkinci boğuma geldim, parmağımı ne yaparsam yapayım ilerletemedim. Aparat aldım, yine iki boğumluk yerde takıldım. Çook uzun bi süre geçemedim orayı, “bende kesin anatomik bi sorun var, vajinam falan kısa, gitmiyor işte” dedim hep. Egzesizle geçilebileceğini gördüm.

Benim için geçemediğim ikinci boğumu geçmem dönüm noktası oldu. Sprey kullanınca (sadece bir defaya mahsus) birinci aparatı tamamen alabildiğimi gördüm. “Sorun morun yokmuş, engel yokmuş, vajinam upuzunmuş, çarpacak bi yer yokmuş” dedim. Uyuşukluk geçene kadar içimde bekletip his geri gelene kadar git gel yaptım, o esnada da aylarca aparatı yanlış yönlendirdiğimi anladım, doğru yönü keşfettim.

Yön önemli evet ama kasıldığın an vajina duvarları taş duvar oluyor. Ben hep “bi kas kasılmasıyla bu kadar sert bi engel olmaz, kesin bende sorun var” derdim. Hayır arkadaşlar. Kaslar kasılınca gayet de semsert bi engel yaratacak kadar güçlü oluyorlar. Takıldığınız yerde orayı keşfetmeye çalışın sakince, etrafını bi yoklayın bakalım. Ve bol bol kegel. Kegel yaptıkça kaslar açılıyor, parmak ya da aparat yolunu bulup gidiyor.
 
Hep yazıyorum, 3 ,hatta 2. Aparatı rahatça alabilen Lee kesinlikle eşli denemeye geçmeli aparat biyere kaçmıyor,arasira aparat destegide alınabilir, kesinlikle esinize bırakın hatta o 2, aparat kadare penisle çalışsın, anlayın, yon sorunu olan malum pozisyonda
denesin
 
Ya çok teşekkür ederim o kadar güzel anlatıyorsun ki sen egzersizle geçtim dedikçe sanki bende geçmişim gibi bir güven geliyor sanırım en önemlisi moral cesaret ve güven çünkü tam o anda güven gelmeyince hiç bir şey yapamıyor insan , şimdi sen anlatınca yalnız olmadığımı ve bu aşamaları herkesin geçip ilerlediğini anlıyorum
 
Dilatörleri itebilme gücüne iradesine ne kadar sürede kavuştunuz

Ben 14-15 aylık evliyim. Ama ilk 4-5 ay boyunca, haftada bi kez egzersiz yapıp “al işte gidemiyorum” deyip beş gün ilgilenmiyordum. Sonra iş yoğunluğum sebebiyle eşimle peşin peşin pazarlık yapıp yoğunluk bitene kadar ben yapmıcam bu egzersizleri dedim ve 4-5 ay ilgilenmedim bile. Son 3-4 aydır da yine disiplinsiz çalışıyordum, bi yapıp günlerce ilgilenmiyordum. En sonunda vajinismusla ilgilenen bi kliniğe gidecektik, tek başıma halledemiceğime inanmıştım. Son anda dedim ki spreyi bi dene, ne kaybedersin. Spreyle hep takıldığım yeri geçince ve anatomik bi sorunum olmadığına ikna olunca ben bu işi hallederim dedim. Bana o itebilme gücü spreyle ittikten sonra geldi. Yaklaşık on gün oldu, ilk kez bu kadar azimli ve kararlıyım. Yapabildikçe gaza geliyor insan. On gündür ikinci boy aparatın tamamını içime alıp git gel yapabilecek konuma gelmişim, uyuşturmadan tabii. Kendimi hiiç hırpalamıyorum, zorlamıyorum ama motivasyonumu ve kararlığımı yüksek tutuyorum. Mesela dün biraz keyfim yoktu, zihnim meşguldu. Hemen belli etti, zorlandım egzersizde. Dedim ki “on gündür bi kez bile başaramadım diye kalkmadın, bugün de kalkmıcksın, hallet ve kafan rahat olsun”.

Bir de o itebilme gücü hep diyorum canının yandığı yerde sakin kalabilmekte bitiyor. Ay aman o da neydi, ay çok acıdı deyip paniklediğin an beyne sinyaller gidiyor “vajinaya bir şeyler dokunuyor, can yakıyor, hemen kasıl, girişi engelle” diye mesaj vermiş oluyorsun istemeden. Vücut da zihin de bi panik havası yaşıyor. Bende böyle oluyor en azından. Tamam spreyle girebildiğimi görüyodum, ertesi gün spreysiz deneyince e hissediyorsun ve yine rahatsız oluyorsun. O anda tek düşündüğüm şey “dün spreyle elli kere girdin çıktın, demek ki oluyor, şimdi de olacak” oluyor. Ve o rahatsız hissettiren yere gelince tek çözüm sakin kalmak. Hisset orayı, bi bak bakalım göreceksin acı değil o, sen onu acı olarak algılamaya programlısın sadece, abarttığını göreceksin sakin kalabilirsen. Dokun oraya, geri çıkma, bekle bi dk, kegel yap aralarda, tekrar odaklan hisse “e demin acıodu, geçmiş” diyeceksin. Sonra bi cm daha ilerleyeceksin. Böyle böyle oluyor.

Geçen de söyledim, olayın asıl kopma noktası bence korku yerine merakı koymak. İtme gücünü veren en önemli şeylerden biri “hep acıycak acıycak diyosun, it bakalım bi ne oluyor, ne kadar ilerliyor, gerçekten acıyor mu, kadınlar içinde penis varken ne hisseder” gibi şeyleri merak etme konusunda kendimi motive etmek oldu.

İnanın aşırı ödlek ve cesaretsiz bi insanım. Çocukluğumdan beri hep böyleydi. Öyle acı eşiği yüksek, gözü pek, cengaver bi tip değilim hiç. Zaten itebilmek için cesur olmaktan ziyade sakin kalmak daha çok iş görüyor bana kalırsa. Cesur olduğumdan değil, ne hissettiğime odaklandığımdan yapabiliyorum bence ben.
 

Rica ederim kuzum. Tabii ki öyle. Herkes oralardan geçiyor, benim de daha geçecek yolum var. Yalnız olmadığını bilmek bana da çok iyi geliyor. Bu yüzden detaylı yazmaya özen gösteriyorum. Aylarca bu sorunu yaşayıp aşınca “kızlar çok kolaymış, acı yok, yaparsınız hadi cesaret” vb diyenler var. Tabii ki motivasyon sağlıyorlar, sağ olsunlar. E ama nasıl yaptın? O cesaret nasıl geldi? Ne gibi aşamalar kaydettin? Neler zorladı, neler işini kolaylaştırdı? En ufak bi deneyim bile bi başkasının bu işi başarmasına önayak olabiliyor. Bildiğim, tecrübe ettiğim ne varsa yazmaya çalışıyorum ki başlangıçtakilere bi umut olsun, belki denemedikleri bi şeyi denerler de ilerleme kaydederler.
 
Bu aparat denemelerinde bişeyler izliyor musunuz yoksa sadece oraya mı odaklanıyorsun baştaki sayfalarda genelde arkadaşlar parmağını yerleştirdikten sonra film vs izliyorlarmış farkında olmadan ilerliyorlarmış sen nasıl deniyorsun
 
Galiba kuzum galiba asıl sebep yasadiklarim
 

Kuzum senin bunları paylaşman lazım profesyonel bi psikologla. Vajinismusu aşsan bile bu tür travmatik olayların etkisini tamamen silmek gerekiyor. Zaten vajinismus her zaman basit bir ilk gece korkusu olmuyor. Bu tür olaylar ya da biz farkında olmadan zihnimize bilinçaltımıza yerleşmiş yanlış cinsellik algısı, küçükken gördüğümüz duyduğumuz ama şimdi hatırlamadığımız bi olay, tek bir cümle bile, anne-baba ilişkisi, senin anne babanla ilk beş yaşta ilişkin vs gibi bi sürü sebebi olabiliyor.

Çok üzgünüm yaşadıkların için. Hangimiz böyle bi duruma maruz kalmadık ki. Otobüste dolmuşta benim de bikaç kez ortaokul yıllarında başıma geldi bu tür şeyler. Umarım erkekler “insan” olmayı öğrenirler. Benim içim acıyor o tür haberlere denk geldikçe. Küçücük çocukların, gencecik kızların hayatlarını karartıyorlar. Ama ne olursa olsun bu tür bir travmayı başkası için, kendi hemcinsin için dileme lütfen.

Tüm bunların üzerinde etkisi büyüktür sanıyorum ki. Baya dolmuşsun çünkü. Paylaşman iyi olur diye düşünüyorum.
 
Nasıl desem buraya yazıp rahatladım eşime nasıl anlatıcam.bilmiyorum çünkü hiç bahsetmedim hiç üstüme alınmazdm bu tıp konuları aslı dalan aklımda olan biri gitsem bir tek ona giderim ama önce eşimle paylasmam.lazım bunlar sebep olabir demem lazım belkide gerçekten bunlardan kaynaklıdır ben farkında olmadan bu sebeplerin yüzünden kasıyorumdur belki malesefki yaşıyoruz yaşamak zorunda kalıyoruz o kadar pislik bi ortamdayız ki gençlik bile kötü durumda videolar vs bana o kadar saçma geliyor ki anlatamam top eşimde artık oturup adam akıllı paylaşmalıyım geçer diye beklemekle aparatla denemekle yol alsam da ilerleyemio gibiyim
 

Önceleri bikaç kez kendimi uyararak denediğim zamanlar oldu. Ama aparatların tamamını almaya başladıktan sonra hiç öyle denemedim. Dener miyim bilmiyorum. Bununla ilgili iki şey söyleyebilirim:
1) Kendimi uyarıp parmak egzersizi yaptığımda içerisi normalde yaptığımdan farklı oluyordu. Erkeklerde nasıl kan pompalanıyor ve penis erekte oluyor, kadınlar da kan vajiana hücum ediyor ve vajina boğumları tombikleşiyor. Kendini uyarıp parmağını sokarsan daha ıslak, kaygan ve daha tombik boğumlar hissedeceksin. Uyarılınca rahmin yukarı çekildiğini, vajinanın akordiyon gibi uzayıp açıldığını söylemişti terapistim.
2) Vajinismusla ilgili okuduğum birkaç yazıda egzersiz yaparken tv izlemek, sözlü müzik dinlemek gibi şeylerin yapılmaması gerektiğini, dikkatin dağıtılmaması gerektiğini söylüyordu doktorlar. Aksine tüm odağın vücudunda olmalı, hislerini halı altına süpürüp görmezden gelmektense tüm duyularınla hissetmelisin diyordu. Ne kadar kendine odaklanırsan o kadar içselleştiriyorsun yaptığın şeyi, sonraki egzersizin de o kadar kolay oluyor diyordu. Ben de on gündür tamamen kendime odaklanarak, dikkatimi sadece bedenime vererek çalışıyorum. Cinsel içerikli video izlemek de bu odaklanmayı böler bence, yani kendimi uyararak yapmak istesem video izlemektense gözlerimi kapatıp kendi kendimi uyarmayı tercih ederim sanırım.
 

İşte son günlerde gündemin biraz çalkalandı senin. Bu doktorla yaşadığın olay, bunların gündeme gelmesi seni etkiledi. Diyorum ya dün ufacık bi şeyi kafama taktım, cebelleştim durdum ya, zihin şaka gibi.

Bak sana ne önericem. Dedin ya yazmak rahatlattı. Psikolojide yazmak, konuşmaktan her zaman daha etkilidir. Vajinmus dışında da psikolog deneyimlerim oldu ve zaten çok ilgiliyim. Psikoloğum, zihnimi meşgul eden beni üzen şeyleri yazmamı söylerdi hep. Ama baya içinden geldiği gibi. Küfür et istersen, ağzına geleni saydırarak, tüm bilinçaltını boşaltarak. Kızgınlığını, öfkeni hepsini kusarak. Yazdıktan sonra o kağıdı yakman gerekiyor. İçini döküp boşaltıp yok etmiş oluyorsun o hisleri bilinçaltında. “Aman bununla mı uğraşıcam, o ne ya öyle” diye diye yapıp rahatlamadığım bi konu olmadı. Hala daha kullanırım bu metodu. Patronla, kayınvalideyle, yakın arkadaşla kavga mı ettim, tatsız bi olay mı yaşadım, etkisinden kurtulamadığım bi şey mi var kafamda evirip çevirdiğim. Hemen yazar yakarım, yüzde doksan kuş gibi hafiflerim. Etkisine inanamazsın.
 
Canım eşinle paylaşmış olsan da rahatlarsın o yuku atarsın ama psikologla konuşmak sana daha iyi gelir. Çocukluğumuzdan bu yana bir çok şey duyduk, hepsi bilinçaltımizda bize tuzak kurmuş meğer. Yani kendi organimiza yabancı kalmışız. Ben mesela banyo dahi iç camasirimi çıkarmazdim niye ? Ananem olmaz ... sana aşık olur derdi. O bilinçle noldu sürekli ört gizle.. Kiz çocuklarına büyük sorumluluk yüklüyorlar sonrasında bu sorunlar baş gösteriyor
 
Kızlar hepiniz dualarimdasiniz. İnşallah bu hastalık tarihe karışır. Rabbim kimseye dermansız dert vermesin. Bizim de dermanimizi en kısa zamanda nasip etsin.Bende bugün kadın doğuma gideceğim, eşimi ikna ettim. Evlendigimden beri hiç gitmemiştim .Hem normal muayene olmak için hemde bir de doktordan dinlemek istiyorum. Yarın da direk parmak egzersiziyle başlamayı düşünüyorum @Selen1212 arkadaşımızın mesajları benim için umut ışığı oldu.O kadsr gergin moralim bozuktu ki okuyunca rahatladım cesaret geldi. Egzersizden hep kaçtım ama kaçış olsa da kurtuluş yokmuş :) Bakalım doktor nasıl muayene edecek aşırı heyecan yaptim
 
Bende bunu yazarak değilde tek kaldığımda sankı bırı varmıs gibi konusurum genelde canım o da bende etkılı oluyor ama sanırım bunları bır uzmanla ve esımle paylasmak benı daha cok rahatlatacak belkı sadece esıme anlatmam bıle ıyı gelecektır
 
Sen tüm bu sorunlarını kendine hapsetmişsin sonra da sana dert olmus paylassan emın ol rahatlayacaksım üzerini kapamış gıbı görünsende tek basına yapamazsın bende 4 yasımda ugradım ıyı niyetli sandığım yaslı bir adam tarafından bende bilmezdim heo gelirdi aklıma da itiraf edemezdim psikologa aglayarak anlatmıştım o zamanlar bilmiyordum ta ki buyuyıp haberlerde taciz tecavüz olaylarını duyana kadar. Bu bizim ayıbımız degil bu toplum olarak 4, 9,, 15 yasındaki cocuklara çirkin zihniyetle bakanlarda korkma gocunma cok sukur kurmuşsun hayatını anlat ıcındekılero emin ol kaybın olmayacak
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…