ben anlatayım biraz, küçükken o olayı ilk öğrendiğimde herkesten midem bulanmıştı, herkesin o işi yaptığını, nasıl böyle terbiyesiz olabildiklerini anlayamamıştım
.
ben onların suratına bile bakmaya utanıyordum
.
yine çok yıllık evlileri kabullenmiştim, akrabalar, komşular falan...
özellikle nişanlılardan midem bulanıyordu
.
şimdi bana ilk anlatan kişinin ne kadar yanlış anlattığını anlıyorum
.
ilk regl olduğumda dünyam başıma yıkılmıştı. büyümüştüm artık, büyümek istemiyordum
.
Etrafımdakiler hep genç kız olmanın bakire olmanın daha güzel olduğunu, evlenmenin kötü birşey olduğunu söylerlerdi.
Hiç evlenmek istemezdim. Evli bir kadın olmak hiç güzel gelmezdi (Az kalsın kız kurusu olacakmışım
). Hele bana kadın denmesinden nefret ederdim.
Allahtan eşim beni sabırla bekledi, üç yıl konuştuk. Evlenmeden önce bütün korkularım bitmişti. Aslında güzel birşey olabilirdi evlilik.
Evlenmden birkaç gün önce karşımdaki masada oturan iş arkadaşım, ilk gece çok zordur, benimki çok kötü geçti falan kötü senaryolu bir gerdek gecesi anlattı
.
Eşin seni bu kadar seviyor, üstünden inmez dedi hatta.
Takmamaya çalıştım ama bilinçaltıma işledi işte :18:.
Evlendiğimin ertesi günü vajinismusla karşılaştım
.
Vajinismusu yendikten sonra (yani 2 sene sonra) o kadın bana evliliğinde birlikteliği 20 günde bir yaşadıklarını, kendisinin daha istekli olduğunu, eşinin istemediğini vs anlattı.
O laflarından kadının beni kıskandığını ve yaşayacağım şeylere engel olmak istediğini anladım
.
Pis nefis işte...
İki sene hiç ilişkiye giremedik , şimdi girebiliyorum ama şu an zevk alamıyorum ve hep o kötü anlatılanlara bağlıyorum, bilinçaltımı mahvetmişler
.
Herkes çatır çatır yapıyor (kusura bakmayın kaba konuşuyorum
) , orgazmın doruklarında geziyorlar, dünyanın nimetlerinden faydalanıyorlar, hayattaki en güzel duyguyu yaşıyorlar. Bana ise bunları öcü gibi anlatmışlar
ve sanırım bu duyguları yaşamamı istememişler, yeni yeni gözüm açılıyor, salak kafam
...
Özellikle bunu yaşayamayanlar, eşleri ilgisiz olanlar veya kendisi istekli olupta eşinden yana sorun yaşayanlar bence böyle kötü hikayeler anlatıyorlar
.
Senelerimi çalmış bu kötü niyetli insanlar şimdi anlıyorum
.
Benim vajinismusu yenmeği istememdeki amaçta çocuktu (kimin için yaşıyoruz, hele bir kendin mutlu ol önce di mi?), ilk başlarda rahat olmamın ve harekete geçmemin nedeni ise hala bakire olmakla gurur duymamdı. Hep genç kız gibi olmak, bakire kalmak istiyordum.
Hatta kıyafetlerimde hala oturaklı değildir, hep lolita kıyafetleri giyerim
, giyimime bile yansımış.
Şimdi kendime çok kızıyorum, evlenmek, cinselliği yaşamak, kötü, utanılacak, mide bulandırıcı şeyler değil. Hayattaki en güzel şey eşine sıkı sıkı sarılmak, tutkulu bir öpüşme, o sıcaklık, doruklara çıkmak... Hep bunlardan mahrum kalmışım, acıyacak şöyle olacak böyle olacak kanayacak diye kendimi kasmışım, giden yıllarıma acıyorum
.
Ve o insanların bende bıraktığı enkazdan sağlam bir psikoloji inşaa etmeye çalışıyorum
.