78 li değilim canım. beş buçuk yıllık evliyim. ilk zaman geçer dedik aldırış etmedik ilk yıl deneme yparkn hamile kaldım biraz labilmiştim p... hamilelik çocuk derken yine yatmıştı tedavi. üçüncü yılımızda ayrılma noktasına geldik. tabi sonra vazgeçtik tedavi için ist a bir merkeze gittik tek seanslık sonuç fiyasko. tekrar cesaretimn yok yeni bir yere gitmeye. buryı keşfettim. henüz parmak egzersizine başlayamadım cesaretim yok okuyup duruyorum tam hevesim geldi regl oldum bitsin parmak egzersizine başlayacağım böyle işte canım
seni çok iyi anlıyorum. Bir uzmandan yardım aldıktan sonra 'başarısız' olmanın ne demek lduğunu ben kendim yaşadım. dün tam sekiz ayım doldu evleneli, bundan üç hafta evvel tanınmış bir cinsel terapiste gittik Ankarada. Beni muayene ettikten sonra orta seviyede vajinismus olduğumu ve 4-5 günlük bir program uygulayacağını söyledi. Bu dört günü nasıl tarif etsem....başarıyordm her gün verilen ödevi ve aşamayı geçiyordum, dilatörlerle çalışıyorduk. Son gün en büyük dilatörde kızlık zarım da esnedi ve bize tamam bitti dediler. Evet aşamaları yapıyordum fakat rahat yapamıyordum zar zor oluyordu ve canım acıyordu. Eve gidip iki üç hafta deneme süresidir, çiftlerin yüzde 85i ilk denemelerinde başarıyormuş, geri kalan kısmı da ikinci üçüncü denemelerde başarıyormuş. Ben tabi ilk denemeden önce çok heyecanlandım ve gerildim ve tabiki olmadı. Bize ilişkiden önce dilatör kullanmamızı ve ardından p...s e geçmemizi önermişti, ama ben dilatörü yaparken zaten canım çıkıyordu sonra ne zevk ne ıslaklık kalıyordu, hemde aradan bi yarım saat geçmiş oluyordu. İkinci fiyaskodan sonra dünyam yıkıldı, yani battım iyice çok üzgündüm, yani 100 de 100 garanti veren bir doktor bunu başaramadıysa ben ümitsiz vakayım diye düşünüyordum, tedaviye nin ücreti de tuzu biberiydi derdimin, yani ne bileyim koskoca bir kayanın altında kalmış gibiydim. Saldım kendimi iki gün, zırladım ağladım, kendime acıdım, kendimden nefret ettim, kendimi bozuk bir barbi gibi hissettim. haketmediğimi düşündüm, eşimin daha iyisine layık olduğunu düşündüm. Sonra bi baktım.......beni terapi boyunca ve terapiden önce sürekli motive eden eşim, Mr. Pozitif eşim mateme bürülmüş, üzgün, çaresiz, ağlayacak gibi...Konuştuk niye böyle olduğunu konuştuk. Ve ben anladımki eşlerimiz bizim aynalarımız. Biz ne kadarsak onlarda o kadar, yani mutsuzluğumuz kesinlikle onları daha mutsuz ediyor. Sonra aklım başıma geldi, ilk defa evliliğin sorumluluk olduğunu ve ben artık tek değil iki kişi olduğumu hatırladım DANK etti. Kendimi torparlamaya başladım, ve anladım ki umutsuz vaka değilim ben, bana uygulanan terapinin benim bünyeme göre yanlış olması benim kabahatim değildi ve ben kendimi bu yanlış terapiye kurban etmeyecektim. Anladımki doktorların sihirli deyneği yok, benim vücudumu benim bünyemi en iyi ben tanırım ve aşamaları ben belirlerim. Tam o ara :enbuyukkk: burasını buldum ve parmak egzersizi yapmaya karar verdim, artık kendi programımı kendim uygulayacaktım.. Ve öyle oldu, hala oluyo, ben şu an tek parmak iki parmak üç parmak aşama aşama tyaptım, dün doktorun evde çalışırsın diye verdiği ama nefret ettiğim canımı yakan dilatörü ilk defa tekrar elime aldım ve yaptım, canım acımadan ittim içeri kıvranmadan, vajinamı emlaya boğmadan,cupppp diye, çünkü içerisini biliyorum artık orası benim mekanım, terapide hiç parmak egzersizi yapmadan direkt mum aldığınızı düşünün akannehir. Yani bu anlattıklarım iki haftalık durum, ben iki haftadır burdayım. Bu yüzden krizantemciğim terapi fiyasko oldu diye bunun sonucunu kendine yükleme, bu olayı tamamen paraya döken doktorlar terapistler var, kimse vah vah demez vallahi. Bu yüzden gel dinle bizi bir an önce egzersizlere başla, baştan zordur biliyorum ben hep bahane arıyordum yapmamak için ama bak iki kere atlat özle mutlu olacaksın ki egzersiz manyağı olacaksın, kalkar kalkmaz egzersiz yapasın gelecek canım.